พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 301

เซี่ยซีหว่านมีสายตาที่เฉียบแหลม และว่องไว เธอสังเกตเห็นการเคลื่อนไหวตรงหน้าเธออย่างรวดเร็ว เมื่อเธอเงยหน้าขึ้น ดวงตาสดใสของเธอก็ต้องเบิกกว้างขึ้นในทันที

เธอเห็นลู่หานถิง

ลู่หานถิงมาแล้ว !

คืนนี้ลู่หานถิงสวมชุดสูทสีดำที่เข้าชุดมาอย่างดีตามแบบสไตล์ท่านประธาน ท่าทางของเขาดูสง่างาม และน่าเกรงขาม ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขางดงามราวกับงานแกะสลัก เมื่อเขาก้าวเข้ามาก็สามารถดึงดูดสายตาของทุกคนได้อย่างล้นหลามราวกับแม่เหล็ก

ว้าว

เซี่ยซีหว่านได้ยินเสียงสาว ๆ ที่ยืนอยู่ด้านข้างส่งเสียงร้องออกมาด้วยความตื่นเต้น พวกเธอมองลู่หานถิงอย่างหลงใหล และแทบจะพุ่งตัวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

ผู้คนส่วนใหญ่ที่มางานเลี้ยงส่วนตัวนี้เป็นบรรดานักธุรกิจที่ไม่ได้โดดเด่นอะไร หรือไม่ก็ทายาทตระกูลผู้ร่ำรวยรุ่นที่สองที่ชื่นชอบความสนุกสนาน ลู่หานถิงเป็นนักธุรกิจที่มีอำนาจ และมีชื่อเสียง ดังนั้นจึงทำให้เขากลายเป็นที่สนใจของทุกคน โดยเฉพาะบรรดาสาว ๆ ในทันที

เซี่ยซีหว่านหยุดชะงัก เขามาที่นี่ทำไม?

เขามาเข้าร่วมงานเลี้ยงส่วนตัวแบบนี้จริง ๆ เหรอ?

หากเป็นเมื่อก่อน เธอคงไม่เชื่อว่าคุณชายลู่จะมาร่วมงานเลี้ยงส่วนตัวแบบนี้ แต่ตอนนี้ลู่หานถิง ทำให้เธอรู้สึกสับสนมาก เขาคงจะมาหาความสนุกสินะ เขานิสัยไม่ดี อีกทั้งยังเจ้าเล่ห์ เธอแทบจะไม่รู้จักเขาเลยสักนิด

เมื่อทั้งสองคนสบตากัน ดวงตาอันเฉี่ยวคมของลู่หานถิงก็จ้องมาที่เธอ เขามองเธอด้วยสายตาดูถูก และเหยียดหยามราวกับว่าเธอเป็นตัวตลก

ใบหน้าที่งดงามของเซี่ยซีหว่านเปลี่ยนเป็นสีแดงในทันที และเธอก็นึกขึ้นได้ว่าเมื่อครู่นี้เธอกำลังตีสนิทกับหัวหน้าที่อยู่ข้าง ๆ เขาคงเห็นมันจากในรถหมดแล้ว

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอทำเรื่องแบบนี้ แต่กลับโดนเขาจับได้ นั่นทำให้เซี่ยซีหว่านรู้สึกหัวใจเต้นแรงขึ้นในทันที

“คนสวย คุณมองอะไรอยู่เหรอ?” เซี่ยซีหว่านกำลังมองเรือนร่างของลู่หานถิงอย่างใจจดใจจ่อนานจนเกินไปจนทำให้ท่านประธานใหญ่คนนั้นรู้สึกสับสนเล็กน้อย

เซี่ยซีหว่านจึงถอนสายตาของเธอออกมาอย่างรวดเร็ว เธอรู้สึกละอายใจเล็กน้อย เขามาที่นี่เพื่อความสนุกสนาน แล้วทำไมเขาถึงมองเธอด้วยสายตาเช่นนี้?

ช่างมันเถอะ เธอไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขาอีกแล้ว ตอนนี้เธอกลายเป็นคนแปลกหน้าสำหรับเขา ดังนั้นเธอไม่ควรสนใจเขาอีกต่อไป

ตอนนี้การช่วยเหลือเยี่ยหลิงเป็นสิ่งสำคัญที่สุด

เซี่ยซีหว่านมองไปที่ประธานใหญ่คนนั้น และพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “ฉันไม่ได้มองอะไรค่ะ ตอนนี้ฉันเจ็บเท้ามาก คุณช่วยพาฉันไปพักหน่อยได้ไหมคะ?”

ประธานใหญ่คนนั้นรู้สึกหลงใหลในตัวเซี่ยซีหว่านเป็นอย่างมาก เขาจึงพูดว่า “ได้สิ ผมจะพาคุณเข้าไปเดี๋ยวนี้ล่ะ !”

ดวงตาของเซี่ยซีหว่านเป็นประกาย เธอทำสำเร็จแล้ว !

เธอออดอ้อนผู้ชายคนนั้นด้วยท่าทางประจบสอพลอ จากนั้นก็หันหลังให้กับลู่หานถิงทันที

ทันใดนั้นก็มีผู้หญิงสวยและมีเสน่ห์คนหนึ่งก็เดินเข้ามา และพูดว่า “พ่อเลี้ยงคะ ห่างกับฉันแค่ครู่เดียว คุณกลับมายุ่งกับผู้หญิงคนอื่นอย่างนั้นเหรอคะ?”

เซี่ยซีหว่านตกตะลึง ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกัน?

เขาบอกว่ามาคนเดียวไม่ใช่หรอกเหรอ?

ผู้หญิงสวยและมีเสน่ห์คนนั้นเดินเข้ามาพลางจ้องมองเซี่ยซีหว่านอย่างดุดัน จากนั้นเธอก็เอื้อมมือมาดึงหูของชายคนนั้น และพูดว่า “พ่อเลี้ยงคะ คุณจะพาใครเข้าไปคะ?”

ประธานใหญ่คนนั้นรีบอ้อนวอนขอความเมตตา เขาพูดว่า “ที่รัก ปล่อยผมเถอะ ผมไม่พาใครเข้าไปทั้งนั้น ผมไม่รู้จักคน ๆ นี้ ผมไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร พวกเรารีบเข้าไปข้างในกันเถอะ”

ประธานใหญ่คนนั้นเดินเข้าไปข้างในพร้อมกับผู้หญิงสวยและมีเสน่ห์ในอ้อมแขนของเขา

เซี่ยซีหว่านนิ่งชะงักในทันที พระเจ้า นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

ทำไมผู้หญิงคนอื่น ๆ ตีสนิทถึงดูง่ายดายนัก แต่เมื่อเธอทำบ้างกลับกลายเป็นแบบนี้ไปได้?

เมื่อเปรียบเทียบระหว่างเมื่อก่อนและตอนนี้ เขารู้สึกว่าเธอเป็นคนชั่วร้ายมาก ตอนยั่วยวนเขาทำไมเธอถึงไม่ทำท่าทางแบบนั้นบ้างล่ะ

การที่เขาพูดถ้อยคำรุนแรงที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังเช่นนั้นออกไป เป็นเพราะว่าเธอโต้ตอบเขาอย่างดื้อรั้น

เมื่อเห็นเธอหันหลังและกำลังจะเดินจากไป ลู่หานถิงจึงเอื้อมมือใหญ่ของเขาออกไปคว้าข้อมืออันเรียวเล็กของเธอในทันที และพูดว่า “คุณหมายความว่ายังไง ผมพูดแค่นี้คุณก็ไม่มีความสุขแล้วเหรอ ตอนนี้คุณกำลังแสดงละครให้ผมดูอยู่อย่างนั้นเหรอ?”

เซี่ยซีหว่านหันกลับมามองเขา ใบหน้าอันหล่อเหลาของลู่หานถิงเต็มไปด้วยความไม่พอใจ เธอพยายามดึงข้อมือเรียวเล็กของเธอออก และพูดว่า “ประธานลู่คะ ปล่อยฉันไปเถอะค่ะ ฉันเกรงว่าความน่าขยะแขยงในตัวฉันจะทำคุณสกปรกไปด้วย !”

ลู่หานถิงชะงัก เขาดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนของเขา และพูดว่า “ผมจะพาคุณเข้าไปข้างในเอง”

ร่างเพรียวบางของเซี่ยซีหว่านสั่นเทาเล็กน้อย เขาพูดว่าอะไรนะ เขาจะพาเธอเข้าไปข้างในอย่างนั้นเหรอ?

ก่อนหน้านี้เขายังพูดให้เธอรู้สึกอับอายอยู่เลย

เซี่ยซีหว่านจึงคิดว่าเขาเป็นคนที่อารมณ์แปรปรวนง่าย ใครก็ตามที่บอกว่าอารมณ์ของผู้หญิงเปลี่ยนเร็วยิ่งกว่าการพลิกหน้าหนังสือ เธออยากจะแนะนำให้เขารู้จักกับลู่หานถิงเสียจริง

“คุณใจดีถึงเพียงนี้เชียวเหรอคะ?” เซี่ยซีหว่านกล่าวและมองเขาอย่างสงสัย

ลู่หานถิงปล่อยมือเธอ และพูดว่า “ผมจะพาคุณเข้าไปหรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับความสามารถของคุณเองนะ?”

หมายความว่าอย่างไร เขาอยากให้เธอตีสนิทเขาเหมือนที่เธอทำกับประธานใหญ่คนนั้นเมื่อครู่นี้อย่างนั้นเหรอ?

เซี่ยซีหว่านรู้สึกว่าเขาเป็นคนที่มีนิสัยแปลก ๆ แต่เมื่อเขายื่นโอกาสมาให้เธอถึงเพียงนี้ เธอก็ต้องรีบคว้ามันไว้ อีกอย่างเธอต้องเข้าไปหาหลิงหลิง !

เซี่ยซีหว่านยื่นมือเล็ก ๆ ของเธอออกไปจับแขนอันแข็งแรงของเขาพลางเอียงศีรษะเล็ก ๆ ของเธอและทำท่าทางออดอ้อน จากนั้นก็พูดว่า “ประธานลู่คะ เรื่องก่อนหน้านี้มันเป็นความผิดของฉันเองค่ะ ได้โปรดยกโทษให้ฉันด้วยนะคะ”

ลู่หานถิงมองดูเธอที่กำลังพูดออดอ้อนเขาด้วยแววตาสดใส น้ำเสียงของเธอไม่ได้เย็นชาเท่ากับตอนแรกที่พูดกับเขา ตอนนี้เธอยิ้มให้เขาแถมยังทำตัวน่ารักและน่าเอ็นดูเพื่อเอาใจเขาด้วย