พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 302

ลู่หานถิงรู้ว่าทั้งหมดนี้เป็นการเสแสร้งแกล้งทำ เธอต้องการทำให้เขาพอใจ แต่เขากลับรู้สึกอ่อนไหวกับการกระทำของเธอ

“ประธานลู่คะ ทำไมคุณไม่พูดอะไรเลยล่ะคะ ประธานลู่คะ พาฉันเข้าไปข้างในหน่อยเถอะนะคะ ประธานลู่คะ”

เธอเรียกเขาว่าประธานลู่อย่างไม่หยุดหย่อน น้ำเสียงของเธอช่างนุ่มนวลและอ่อนหวานผสมความโกรธเคืองเล็กน้อย ลู่หานถิงรู้สึกว่าร่างกายอันแข็งแกร่งของเขากำลังด้านชา เธอกำลังจะเรียกวิญญาณร้ายในตัวของเขาออกมา

“นอกจากคำว่าประธานลู่ เธอเรียกอย่างอื่นไม่เป็นเหรอ?”

เรียกอย่างอื่นอย่างนั้นเหรอ?

เซี่ยซีหว่านครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเธอก็เงยขึ้น และกระซิบข้างหูของเขาว่า “คุณชายลู่คะ”

คุณชายลู่

สามคำนี้ทำให้หัวใจของลู่หานถิงเต้นแรงขึ้นในทันที จากนั้นภาพในความทรงจำจำนวนมากต่างหลั่งไหลเข้ามาในหัวของเขา

อย่างไรก็ตาม ภาพเหล่านั้นหายวับไปอย่างรวดเร็ว ดังนั้นเขาจึงจำอะไรไม่ได้เลย

“คุณชายลู่คะ” เซี่ยซีหว่านเรียกเขาอีกครั้ง

ลู่หานถิงเม้มริมฝีปากบางและกลืนน้ำลายลงคอหนึ่งครั้ง เขาเป็นคนให้โอกาสเธอเองแถมยังปล่อยให้เธอยั่วยวนเขา และคนที่หวั่นไหวก็คือตัวเขาเอง ถ้าเธอยังคงเรียกเขาอยู่แบบนี้ เขาอาจจะควบคุมตัวเองไม่ได้อีกต่อไป ถ้าเธอไม่อยากแต่งงานกับเขา เขาก็จะหาวิธีลักพาตัวเธอมา จากนั้นก็กักขังเธอและเลี้ยงดูเธอไว้ให้ได้

“หุบปากเดี๋ยวนี้ เดี๋ยวผมจะพาคุณเข้าไปเอง !” จู่ ๆ เขาก็ตวาดขึ้นอย่างเดือดดาล

“...” เอาอีกแล้ว อารมณ์ของเขาแปรปรวนราวกับพายุทอร์นาโด เซี่ยซีหว่านกำมือของเธอเข้าหากันแน่น แต่ช่างมันเถอะ เธอจะอดทนไว้เพื่อหลิงหลิง !

...

เซี่ยซีหว่านและลู่หานถิงเข้ามาที่แผนกต้อนรับ ทันทีที่เธอเดินเข้ามา เซี่ยซีหว่านก็ดึงมือเล็ก ๆ ของเธอออกจากแขนของเขา จากนั้นก็หันหลังและเดินออกไปอย่างรวดเร็ว

เธอเข้ามาที่นี่ได้ก็เพราะเขา เมื่อลู่หานถิงรู้สึกว่าตอนนี้แขนของเขาว่างเปล่า พอเขาหันกลับมาอีกทีหญิงสาวข้างกายก็หายไปแล้ว เขาเม้มริมฝีปากบางของเขาแน่น เธอทำเกินไปแล้วจริง ๆ เมื่อเห็นว่าเขาไม่มีประโยชน์ เธอก็ถีบหัวส่งเขาในทันที !

เซี่ยซีหว่านไม่อยากเสียเวลาอีกต่อไป ตอนนี้เธอเข้ามาข้างในแล้ว ดังนั้นเธอจึงรีบไปตามหาเยี่ยหลิงในทันที

หลิงหลิงอยู่ชั้นบนหรือเปล่านะ?

เซี่ยซีหว่านกำลังจะขึ้นไปชั้นบน แต่ในขณะเดียวกันก็มีคนหยุดเธอไว้ เขาพูดว่า “สาวงามที่สวมหน้ากากรูปแมวคนนั้น ได้โปรดหยุดก่อนครับ”

เซี่ยซีหว่านหยุดเดินในทันที ชายคนหนึ่งพูดขัดจังหวะและหยุดเธอไว้ เขาสวมหน้ากากรูปแมวบนใบหน้าของเขาด้วยเช่นกัน

...เจ้านายของเธออยู่ที่นี่แล้ว

“ผมเป็นเจ้านายของคุณ ส่วนคุณเป็นคนรับใช้ของผม ผมต้องการให้คุณทำสิ่งหนึ่ง สิ่งนั้นก็คือ...คุณต้องเลือกจูบกับใครสักคนในที่แห่งนี้ หรือไม่ก็ ให้คนเหล่านี้จูบคุณแทน ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

คำพูดของเขาดึงดูดความสนใจของผู้คนจำนวนมากได้อย่างรวดเร็ว สวี่เส้าหนานที่สวมหน้ากากรูปจิ้งจอกกำลังยืนเอนกายพิงกำแพงอย่างเกียจคร้านพลางมองไปที่เซี่ยซีหว่าน เขาจำเธอได้อย่างรวดเร็วจึงพูดขึ้นว่า “เด็กขี้เหร่เหรอ?”

สวี่เส้าหนานคิดไม่ถึงว่าเด็กขี้เหร่คนนี้ยังมีชีวิตอยู่ และยังมาถึงมหานครเอมพีเรียลอย่างไร้ซึ่งข่าวคราว

ลู่หานถิงก็สวมหน้ากากด้วยเช่นเดียวกัน และเมื่อเขาเห็นเซี่ยซีหว่านถูกหนุ่มเจ้าสำราญคนหนึ่งเข้ามาวุ่นวาย เขาก็เลิกคิ้วรูปดาบอันหล่อเหลาของเขาขึ้นอย่างเย็นชา

“นายน้อย คุณต้องการเข้าไปช่วยไหมครับ?” ฉงเหวินถามอย่างไม่มั่นใจ

ลู่หานถิงมองไปที่ร่างเพรียวบางของเซี่ยซีหว่าน และพูดว่า “รอดูก่อน”

เซี่ยซีหว่านถูกรายล้อมไปด้วยผู้คนที่พากันเข้ามามุงดู ทุกคนอดไม่ได้ที่จะพูดวิจารณ์อย่างสนุกปาก

“คนสวย เขาเป็นเจ้านายของคุณ คุณต้องฟังคำพูดของเจ้านายนะ”

“ใครก็ตามที่เข้าร่วมงานเลี้ยงนี้ต่างก็กล้าที่จะเดิมพันทั้งนั้น คนสวย คุณไม่กล้าทำใช่ไหมล่ะ?”

ริมฝีปากแดงของเซี่ยซีหว่านเม้มเป็นเส้นโค้งอย่างเยาะเย้ย เธอพูดว่า “ตกลงค่ะ ฉันจะเลือก”

“แล้วคุณจะเลือกใครล่ะ?” ทุกคนต่างตั้งหน้าตั้งตารอ

หลังจากเซี่ยซีหว่านพูดจบก็หันหลังกลับ และเดินขึ้นไปชั้นบนทันที

“คุณ...คุณ คุณ...” ชายคนนั้นพูดตะกุกตะกักด้วยความโกรธ

ผู้คนรอบข้างต่างพากันเข้ามาตบไหล่หนุ่มเจ้าสำราญคนนั้น และพูดว่า “น้องคนสวยพูดถูก ทุกคนต่างก็ออกมาเล่นสนุกกันทั้งนั้น นายอย่าทำให้เป็นเรื่องใหญ่เลยนะ”

“น้องคนสวยคนนั้นยอดเยี่ยมจริง ๆ”

ลู่หานถิงมองดูร่างเพรียวบางของเซี่ยซีหว่านที่เดินจากไป เมื่อครู่นี้เธอแค่ล้อเล่นกับเขาเท่านั้น เธอไม่ได้วางแผนที่จะเลือกเขาด้วยซ้ำ

อย่างไรก็ตาม เธอก็ไม่ได้เลือกผู้ชายเหล่านี้เช่นเดียวกัน เธอไม่ได้สนใจคนพวกนั้นเลย

ลู่หานถิงเม้มริมฝีปากบางเป็นเส้นโค้ง เธอมีไหวพริบราวกับจิ้งจอกตัวน้อยจริง ๆ

สวี่เส้าหนานได้ชมการแสดงดี ๆ เมื่อครู่นี้เช่นเดียวกัน เธอน่าสนใจมาก เด็กขี้เหร่คนนี้ไม่เคยทำให้เขาผิดหวังเลยจริง ๆ เขารู้สึกว่าการมาของเด็กขี้เหร่คนนี้จะทำให้มหานครเอมพีเรียลมีชีวิตชีวามากยิ่งขึ้น

...

เซี่ยซีหว่านเดินขึ้นไปชั้นบน ขณะเดียวกันเธอก็เห็นสาวใช้สองคนเดินออกมาจากห้อง พวกเธอพูดว่า “สาวสวยคนนี้สวยมากจริง ๆ ฉันไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนที่สวยขนาดนี้มาก่อนเลย”

“หยุดพูดสักทีเถอะ จะถึงช่วงประมูลแล้ว สาวสวยคนนั้นกำลังจะถูกประมูล เร็วเข้าหน่อย เราจะได้ไม่โดนดุ” สาวใช้สองคนพูดคุยกัน และเดินจากไป

เซี่ยซีหว่านเปิดประตูเข้าไปในห้องนั้นอย่างรวดเร็ว และเธอก็พบกับเยี่ยหลิง

ตอนนี้เยี่ยหลิงกำลังนอนอยู่บนเตียง เธอยังคงไม่ได้สติ สาวใช้ได้เปลี่ยนชุดให้เธอเป็นชุดเดรสยาวผ้าชีฟองแล้ว ผมหยิกของเธอกระจัดกระจายไปทั่วราวกับสาหร่ายทะเล ใบหน้าที่งดงามของเธอดูดีมากแม้กระทั่งตอนที่เธอกำลังหลับใหล

เซี่ยซีหว่านรีบหยิบเข็มเงินออกมา จากนั้นก็แทงลงไปที่จุดฝังเข็มของเยี่ยหลิงอย่างรวดเร็ว

เยี่ยหลิงตัวสั่นไหวเพียงเล็กน้อย จากนั้นเธอก็ลืมตาตื่นขึ้นมา

“หว่านหว่าน ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ? ตอนนี้เราอยู่ที่ไหนกันเหรอ?” เยี่ยหลิงรู้สึกว่าร่างกายของเธออ่อนเพลียและปวดหัวเล็กน้อย