พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 303

เซี่ยซีหว่านเอื้อมมือออกมาประคองตัวเยี่ยหลิงขึ้นมา และพูดว่า “หลิงหลิง ตอนนี้เราอยู่ที่งานเลี้ยงส่วนตัว ใครบางคนพาเธอมาที่นี่เพื่อทำการประมูล”

“อะไรนะ?” เยี่ยหลิงรู้สึกงุนงงเป็นอย่างมาก และพูดว่า “ใครเป็นคนทำ แล้วจุดประสงค์คืออะไรเหรอ?”

“หลิงหลิง เรื่องนี้มันยาว เราค่อยพูดเรื่องนี้กันทีหลังเถอะ เธอรีบออกไปจากที่นี่เร็ว” เมื่อเซี่ยซีหว่านพูดจบก็ผลักเยี่ยหลิงออกไปด้านนอกทันที

เยี่ยหลิงจับมือเรียวเล็กของเธอ และพูดว่า “หว่านหว่าน เธอจะไม่ไปกับฉันเหรอ?”

“ฉันไม่ไป ฉันจะขึ้นประมูลแทนเธอเอง”

“ไม่ได้นะ !” เยี่ยหลิงปฏิเสธในทันที และพูดว่า “ถ้างั้นฉันจะอยู่กับเธอที่นี่เอง !”

“หลิงหลิง เรื่องนี้มันเกี่ยวข้องกับฉันโดยตรง เธอเข้าใจที่ฉันพูดไหม ตอนนี้เธอต้องแอบออกไปข้างนอกก่อน เมื่อการประมูลเริ่มขึ้น สายตาของทุกคนจะต้องจับจ้องมาที่ของประมูล และนี่คือวิธีที่ดีที่สุดสำหรับเธอที่จะแอบหนีออกไป ก่อนที่ฉันจะมาที่นี่ฉันได้บอกกับคุณพ่อเซี่ยและคุณแม่หลานไว้แล้ว พวกเขาจะรอรับเธออยู่ด้านนอกงานเลี้ยง หลิงหลิง ฉันมีแผนของฉันแล้ว เธออย่ารั้งฉันไว้เลย เธอรีบไปเถอะ !”

เซี่ยซีหว่านบอกเซี่ยปังและหลานเหยียนแล้ว แต่เธอไม่ได้บอกเรื่องราวทั้งหมด ตระกูลเซี่ยเป็นตระกูลที่ยิ่งใหญ่ และมีอำนาจสูง อีกทั้งยังหัวรุนแรง หากเธอบอกเรื่องทั้งหมดกับพวกเขา พวกเขาคงจะเข้าไปทำลายตระกูลลู่ และงานเลี้ยงส่วนตัวในครั้งนี้เป็นแน่

การรวมตัวกันของชนชั้นสูงในมหานครเอมพีเรียล ไม่ว่าจะเป็นตระกูลลู่ หรือบรรดาคนร่ำรวยเหล่านี้ พวกเขาล้วนมีส่วนเกี่ยวข้องกับงานเลี้ยงส่วนตัวในครั้งนี้ทั้งหมด เซี่ยซีหว่านไม่ต้องการให้ตระกูลเซี่ยเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย พวกเขาไม่มีความจำเป็นใด ๆ ที่จะต้องมาสละชีวิตเพื่อช่วยเหลือเธอ

ตอนนี้เธอต้องการเพียงเพื่อนร่วมทีมที่เชื่อฟังเท่านั้น !

เยี่ยหลิงและเซี่ยซีหว่านรู้จักกันมานานหลายสิบปีแล้ว แน่นอนว่าเธอเข้าใจเซี่ยซีหว่านดีที่สุด ดังนั้นเธอจึงพยักหน้าตอบรับว่า “เอาล่ะ หว่านหว่าน ฉันออกไปก็ได้ เธอระวังตัวด้วยล่ะ !”

เยี่ยหลิงถอดชุดเดรสยาวผ้าชีฟองออก จากนั้นเธอก็เปลี่ยนเป็นชุดแม่บ้านพร้อมกับสวมหมวก และรีบออกจากห้องไปในทันที

เยี่ยหลิงรู้ว่าสิ่งเดียวที่เธอต้องทำในตอนนี้คือปกป้องความปลอดภัยของตัวเธอเอง

เมื่อเยี่ยหลิงออกห้องจากไป เซี่ยซีหว่านก็รู้สึกผ่อนคลายมากยิ่งขึ้น เธอรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อสวมใส่ชุดเดรสยาวผ้าชีฟอง จากนั้นก็ดึงริ้บบิ้นผูกผมออก ทำให้ผมยาวสีดำขลับของเธอพริ้วไสวอย่างสวยงาม

เธอมองไปรอบ ๆ ห้อง จากนั้นก็เปิดลิ้นชักออก

เพียงไม่นานนัก เธอก็พบกับภาพวาดที่อยู่ในลิ้นชัก

นี่มันคือภาพวาดอะไรกัน?

เซี่ยซีหว่านเปิดม้วนภาพออกอย่างช้า ๆ ภาพวาดเทพธิดาที่ดูเย็นชาก็ปรากฏสู่สายตาของเธอ

มันเป็นภาพวาดหญิงสาวที่งดงามมากเสียจนไม่มีใครเทียบได้ !

ไม่แปลกใจเลยที่โรงกลั่นไวน์ส่วนตัวแห่งนี้กลายเป็นสถานที่ที่เหมาะสมสำหรับการจัดงานประมูล เจ้าของที่นี่มีงานอดิเรกเป็นการสะสมของสวย ๆ งาม ๆ เซี่ยซีหว่านรู้สึกตกใจมากที่เธอรู้จักกับความงามที่ไม่มีใครสามารถเทียบเทียมได้ ซึ่งก็คือ หลิวจ้าวตี้

ไม่สิ คนในภาพวาดน่าจะเป็นสาวงามอันดับหนึ่งแห่งมหานครเอมพีเรียลเมื่อ 20 กว่าปีก่อน และเป็นมารดาผู้ให้กำเนิดลู่หานถิง “หลิวอิงลั่ว !”

นี่เป็นครั้งแรกที่เซี่ยซีหว่านเห็นภาพเหมือนของหลิวอิงลั่ว เธอเกือบจะจำได้ตั้งแต่แรกเห็นว่าเป็นหลิวอิงลั่ว ในภาพวาดหลิวอิงลั่วดูอ่อนเยาว์มาก เธอสวมชุดกระโปรงสีขาวบริสุทธิ์และกอดหนังสือสองสามเล่มไว้ในอ้อมแขน ในภาพนั้นดูราวกับว่ากำลังมีสายลมพัดผ่านเธอมา เธอจึงมองขึ้นไปบนฟ้าเพียงเล็กน้อย ใบหน้าที่จิตรกรวาดออกมานั้นช่างงดงามจนน่าทึ่งซึ่งเต็มไปด้วยกลิ่นอายของบรรยากาศที่เย็นชา และความสง่างามเป็นอย่างมาก

นี่คือหลิวอิงลั่วหนึ่งในสาวงามสมัยนั้น และผู้ก่อตั้งอัญมณีแบรนด์ Fly ซึ่งเป็นบุคคลในตำนาน

เซี่ยซีหว่านตกใจมาก เธอยื่นนิ้วอันเรียวยาวออกมาแตะที่คิ้วของหลิวอิงลั่วเบา ๆ ปรากฎว่าเธอเป็นผู้หญิงที่เย็นชา และสง่างามมาก

นี่อาจเป็นข้อแตกต่างที่เห็นได้ชัดที่สุดระหว่างหลิวอิงลั่วและหลิวจ้าวตี้ ชาตินี้ทั้งชาติหลิวจ้าวตี้ก็ไม่มีวันเป็นแบบหลิวอิงลั่วได้

แม้ว่าเจ้าของโรงกลั่นไวน์ส่วนตัวแห่งนี้จะเฟ้นหาสาวงามชั้นยอดขึ้นมาประมูลทุกครั้ง แต่พวกเขากลับไม่พอใจเลยสักครั้ง แม้ว่าจะบรรเทาความหิวกระหายได้ แต่ความงามอันน่าทึ่งที่แท้จริงภายในใจของพวกเขาคงจะเหมือนกับความงามของหลิวอิงลั่วในตอนนั้น

น่าเสียดายที่สาวงามเช่นนั้นมีเพียงน้อยนิดนัก

ฉงเหวินเห็นว่าผู้คนเหล่านี้กำลังพูดถึงมารดาผู้ให้กำเนิดนายน้อยของเขา เขาจึงกระซิบว่า “นายน้อยครับ คุณต้องการให้ผู้คนเหล่านี้หุบปากไหมครับ?”

ใบหน้าอันหล่อเหลาของลู่หานถิงที่ซ่อนอยู่ภายใต้หน้ากากนั้นไม่ได้แสดงอารมณ์ใด ๆ ออกมา แต่รอบตัวของเขานั้นกลับปกคลุมไปด้วยบรรยากาศเย็นยะเยือก เขาไม่ชอบให้คนอื่นพูดถึงแม่ของเขา ไม่นานนัก เขาก็พูดอย่างเย็นชาว่า “รอดูก่อน”

“ครับ” ฉงเหวินถอยออกไปอย่างเงียบ ๆ

ขณะเดียวกันเจ้าของโรงกลั่นไวน์ส่วนตัวก็โบกมือ และพูดด้วยสีหน้ามั่นใจว่า “ทุกคนใจเย็น ๆ ก่อนนะครับ ผมก็รู้สึกแบบเดียวกับพวกคุณ ผมรู้สึกโชคดีมากที่ได้พบกับลูกสาวของตระกูลหลิวในตอนนั้น และผมยังได้วาดภาพเหมือนของเธอด้วยตัวของผมเองอีกด้วย ไม่ว่าสาวงามในวันนี้จะน่าทึ่ง หรือไม่น่าทึ่ง เชิญพวกคุณรับชมด้วยตาของพวกคุณเองครับ”

เขาตบมือเบา ๆ เพื่อเป็นการส่งสัญญาน จากนั้นไฟในห้องโถงก็ดับลง เพียงไม่นานนักโคมไฟคริสตัลจำนวนนับไม่ถ้วนก็สว่างขึ้นที่ใจกลางเวที จากนั้นโลงแก้วก็ค่อย ๆ โผล่ขึ้นมาสู่สายตาของทุกคน

ทุกคนกลั้นหายใจและมองไปข้างหน้า ดวงตาจำนวนนับไม่ถ้วนต่างพากันจับจ้องไปที่โลงแก้ว

ทันใดนั้นโลงแก้วก็ถูกเปิดออก หญิงสาวที่อยู่ภายในโลงแก้วนั้นก็ปรากฏสู่สายตาของทุกคน

โอ้

หญิงสาวคนนั้นช่างงดงามและสวยสง่ามากจนทำให้พวกเขาแทบจะหยุดหายใจ

เซี่ยซีหว่านกำลังนอนอยู่เงียบ ๆ ในโลงแก้วนั้น เส้นผมสีดำขลับของเธอกระจัดกระจายไปทั่ว คิ้วของเธอโค้งรับกับใบหน้าอย่างพอดิบพอดี เธอมีขนตาที่เป็นแพยาวราวกับขนนก มีเรียวปากสีแดงสดและจมูกที่สวยงามอย่างเป็นธรรมชาติ เมื่อทุกอย่างมารวมกันบนใบหน้าเรียวเล็กของเธอนั้น เธอก็เปรียบเสมือนเทพธิดาที่ทำให้ผู้คนตื่นตาตื่นใจ