พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 314

เยี่ยหมิงจูมองเซี่ยซีหว่านอย่างดูถูกราวกับมองมดตัวหนึ่งใต้เท้าเธอ และพูดว่า “เธอคือเซี่ยซีหว่านงั้นเหรอ ได้ยินมาว่าหลังจากที่เธอมาถึงมหานครอิมพีเรียล เธอก็สร้างความตกตะลึงไปทั่วทั้งมหานครอิมพีเรียลมาก ฉันก็คิดว่าเธอจะมีสักสามหัว หกแขน แต่พอมองดูเธอตอนนี้ เธอมันก็แค่นางจิ้งจอกตัวหนึ่งเท่านั้นแหละ !”

“เยี่ยหมิงจู เธอด่าเซี่ยซีหว่านทำไม?” ฟ่านเถียนและคนอื่น ๆ รู้สึกโกรธเกรี้ยวอย่างมาก เธอมองไปที่เยี่ยหมิงจูด้วยรอยยิ้มที่เย็นเยือก

เซี่ยซีหว่านรีบหยุดฟ่านเถียนและคนอื่น ๆ ในทันที เธอมองไปที่เยี่ยหมิงจูอย่างเย็นชาและพูดว่า “ถ้าฉันเป็นนางจิ้งจอกได้แสดงว่าเราก็มีความสามารถเดียวกันนะคะ คุณหนูเยี่ย ฉันขอพูดชมเชยตัวเองแทนคุณก็แล้วกันค่ะ”

เยี่ยหมิงจึงพูดตอบกลับอย่างเย็นว่า “ปากร้ายเหมือนกันนี่ เธอใช้ปากนี้หลอกลวงลู่จื่อเซียนของฉันจนล่อลวงเขาให้ตกหลุมพรางของเธอได้สินะ? แต่ไม่มีใครเคยบอกเธอเหรอว่า ลู่จื่อเซียนเป็นของฉัน ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถแย่งไปจากฉันได้น่ะ?”

“คุณหนูเยี่ยคะ ลู่จื่อเซียนไม่ใช่ของฉัน และเขาก็ไม่ใช่ของคุณเช่นกัน เขาก็คือตัวเขาเอง”

“เธอ ! เซี่ยซีหว่าน ฉันจะให้โอกาสเธออีกหนึ่งครั้ง รีบเก็บข้าวของให้เรียบร้อยและไสหัวออกไปจากมหานครอิมพีเรียลซะ !” เยี่ยหมิงจูพูดอย่างเดือดดาล

เซี่ยซีหว่านมองเยี่ยหมิงจูอย่างไม่เกรงกลัวและพูดว่า “ได้โปรดยกโทษให้ฉันที่ไม่สามารถปฏิบัติตามคำสั่งของคุณได้เถอะค่ะ !”

ใบหน้าเรียวรูปไข่อันงดงามของเยี่ยหมิงจูเริ่มเคร่งขรึมในทันทีและเผยความร้ายกาจออกมาอย่างเห็นได้ชัด ไม่เคยมีใครกล้าพูดกับเธอแบบนี้มาก่อน เซี่ยซีหวานกล้าดีอย่างไร !

เยี่ยหมิงจูยื่นมือของเธอออกมาพร้อมกับ “ตวัด” แส้ที่เอวของเธอเหวี่ยงมันลงบนใบหน้าของเซี่ยซีหว่านโดยตรงอย่างแรง

เมื่อเยี่ยหมิงจูเห็นเซี่ยซีหว่านชั่วขณะหนึ่ง เธอก็รู้สึกว่าใบหน้าของเซี่ยซีหว่านนั้นดูขวางหูขวางตาเธอเป็นอย่างมาก ใบหน้าเรียวเล็กรูปไข่อันงดงามและสวยสง่าของเซี่ยซีหว่านนั้นช่างงดงามเกินคำบรรยายจนทำให้ผู้ชายหลายคนต่างรู้สึกหลงใหลเธอได้อย่างง่ายดาย บรรดาผู้หญิงหลายคนต่างรู้สึกอิจฉาริษยาเธอเป็นอย่างมาก เยี่ยหมิงจูจึงอยากจะเหวี่ยงแส้ลงไปบนใบหน้าที่งดงามของเซี่ยซีหว่านให้เสียโฉม ดูสิว่าหลังจากนี้นางจิ้งจอกจะดึงดูดลู่จือเซียนของเธอได้อย่างไร !

“หว่านหว่าน ระวัง !” ฟ่านเถียนและผู้คนอื่น ๆ ต่างร้องตะโกนออกมาด้วยความตกใจ

เซี่ยซีหว่านยืนแน่นิ่งไม่ขยับตัวสักนิด และไม่ได้หลบหลีกเลย เมื่อแส้เหวี่ยงมาทางเธอ ดวงตาอันสดใสของเซี่ยซีหว่านก็ฉายแววเย็นชาออกมาในชั่วพริบตา

ทันใดนั้นก็มีมือใหญ่เอื้อมเข้ามาจับแส้ของเยี่ยหมิงจูไว้กลางอากาศอย่างรวดเร็ว และพูดอย่างดุดันว่า “เยี่ยหมิงจู เธอจะเริ่มก่อเรื่องทะเลาะวิวาทเอะอะโวยวายอีกแล้วเหรอ?”

เซี่ยซีหว่านเงยหน้าขึ้นมองก็คาดไม่ถึงว่าจะเป็น...สวี่เส้าหนาน !

สวี่เส้าหนานมาแล้ว !

สวี่เส้าหนานเป็นทายาทตระกูลผู้มั่งคั่งแห่งมหานครอิมพีเรียลผู้ไม่เกรงกลัวสิ่งใด และเยี่ยหมิงจูก็คือลูกสาวของตระกูลผู้มั่งคั่งแห่งมหานครอิมพีเรียลที่ร้ายกาจและโหดเหี้ยม เมื่อทั้งสองมาเผชิญหน้ากันก็มีความน่าสนใจเป็นอย่างมาก

เยี่ยหมิงจูคาดไม่ถึงว่าสวี่เส้าหนานจะเข้ามาขัดขวางการฟาดแส้ของเธอ เพราะทายาททั้งสี่ของตระกูลผู้มั่งคั่งแห่งมหานครอิมพีเรียลต่างถูกเลี้ยงดูและเติบโตมาด้วยกันเป็นอย่างดี เธอจึงพูดว่า “สวี่เส้าหนาน ฉันกำลังจะสั่งสอนนางแพศยานี่อยู่ นายเข้ามาขวางทำไม?”

“นางแพศยา เธอคิดว่ากำลังด่าใครอยู่?”

“ฉันก็กำลังด่า...” เยี่ยหมิงจูหยุดพูดและนิ่งชะงักในทันที จากนั้นเธอก็เห็นว่าสวี่เส้าหนานกำลังปกป้องเซี่ยซีหว่าน และเขาเพิ่งด่าเธอว่านางแพศยา !

ทันใดนั้นสวี่เส้าหนานก็คลายมือที่กำแส้ออก และโยนแส้หนังเส้นนั้นทิ้งไป เขาเดินไปที่ด้านหน้าของเซี่ยซีหว่านพร้อมกับเอื้อมมือไปจับไหล่ขาวนวลของเซี่ยซีหว่านเอาไว้ และพูดว่า “เยี่ยหมิงจู เธอจะสั่งสอนใครก็ไม่เกี่ยวกับฉัน แต่เธอไม่สามารถแตะต้องผู้หญิงคนนี้ได้ เพราะว่าเธอคือ ผู้หญิงของฉัน เธอไม่สามารถแตะต้องแม้แต่ปลายเส้นผมของเซี่ยซีหว่านแม้แต่เส้นเดียว !”

อะไรนะ?

เยี่ยหมิงจูเบิกกว้างในทันที เซี่ยซีหว่านเป็นผู้หญิงของสวี่เส้าหนานอย่างนั้นเหรอ?

ลี่เหยียนหลานที่คอยดูการแสดงอยู่ก็ตกตะลึงและไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเช่นกัน เธอไม่รู้ว่าเซี่ยซีหว่านเกี่ยวข้องกับสวี่เส้าหนานได้อย่างไร

เซี่ยซีหว่านไม่ต้องการความช่วยเหลือจากสวี่เส้าหนาน ตอนนี้เขากำลังเข้ามาปกป้องเธอและใช้มือโอบไหล่ของเธอไว้ราวกับว่าพวกเราเป็นคนคุ้นเคยกันดี แถมยังพูดเรื่องไร้สาระที่นี่อีก เธอจึงรู้สึกพูดไม่ออก

สวี่เส้าหนานหรี่ตาทรงดอกท้อลงเพียงเล็กน้อย และพูดอย่างดุดันว่า “คุณชายลู่ นานแล้วที่ผมไม่ได้เจอคุณ เมื่อกี้คุณกำลังพูดถึงใครเหรอครับ?”

ลู่หานถิงยกเปลือกตาอันหล่อเหลาของเขาขึ้นเล็กน้อย ดวงตาอันเฉี่ยวคมของเขาจ้องมองไปที่ใบหน้าอันหล่อเหลาและมีเสน่ห์ของสวี่เส้าหนาน แววตาที่ชายทั้งสองคนต่างมองหน้ากันนั้นร้อนระอุราวกับว่ากำลังมีประกายไฟลุกโชน

“คุณชายสวี่ทำไมถึงถามทั้งที่คุณก็รู้อยู่แล้วว่าผมกำลังพูดถึงพวกคุณล่ะ ฉันขอเตือนพวกคุณอย่างจริงใจนะ ถ้าร่างกายของพวกคุณสกปรกเกินไปก็ควรจะไปตรวจโรคเอดส์บางนะ” ลู่หานถิงเม้มริมฝีปากบางของเขา และพูดคำที่ทำร้ายจิตใจที่สุดออกมา

โรคเอดส์…

คำ ๆ นี้ทำให้ดวงตาอันสดใสของเซี่ยซีหว่านหรี่เล็กลงอย่างรุนแรง เธอมองไปที่ลู่หานถิงด้วยความงุนงง เมื่อเธอได้ยินที่เขาพูด เธอก็แทบจะไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาพูดอะไรเลย

ทำไมเขาถึง...พูดแบบนี้กับเธอ?

ใบหน้าที่หล่อเหลาของสวี่เส้าหนานมีสีหน้าที่เย็นชาในทันที เผยให้เห็นเสน่ห์ที่ชั่วร้ายเล็กน้อย และพูดว่า “ลู่หานถิง คุณกินดินปืนเข้าไปเหรอ ถ้าจะสู้กับผมก็พูดให้ชัดเจนเลย มือของผมกำลังคันพอดี”

ดวงตาอันเฉี่ยวคมของลู่หานถิงมีสีดำเข้มสนิทราวกับสีน้ำหมึกอันดำมืดจนน่ากลัว คิ้วทรงดาบอันองอาจของเขายกขึ้นเพียงเล็กน้อย เขาเผยรอยยิ้มเย็นเยือกออกมาและพูดด้วยท่าทีผ่อนคลายว่า “ได้สิ ผมได้ยินมาว่าสวี่เส้าหนานสามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ที่ไร้เทียมทานในมหานครอิมพีเรียลได้ แต่ทว่านั่นมันก่อนหน้าที่ผมไม่ได้อยู่ที่มหานครอิมพีเรียล ตอนนี้ผมเองก็เต็มใจที่จะฝึกฝนกับคุณสวี่เส้าหนานเช่นกัน และผมจะไม่ออมมือให้คุณอย่างแน่นอน !”

“...”

ทุกคนต่างรู้สึกตกตะลึง รวมทั้งลี่เหยียนหลานและเยี่ยหมิงจูด้วยเช่นกัน เดิมทีนี่เป็นสนามรบของผู้หญิง แต่เมื่อชายหนุ่มทั้งสองคนปรากฏตัวขึ้นก็เกิดความขัดแย้งและเรื่องทะเลาะวิวาทอย่างดุเดือด

ชายหนุ่มทั้งสองคนนี้ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่มีเรื่องบาดหมางกัน แล้วพวกเขาจะชกต่อยกันเพื่ออะไร?