พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 71

เขาตีเธอจริง ๆ...

ใบหน้าที่งดงามของเซี่ยซีหว่านแดงระเรื่อเมื่อได้ยินเสียง “เปี๊ยะ” แม้แต่ปลายนิ้วของเธอยังร้อนระอุ “ลู่...คุณชายลู่ คุณ...คุณมันน่าไม่อาย!”

ลู่หานถิงโกหกเพื่อให้เข้าใกล้เธอ เธอเพิ่งอาบน้ำเสร็จจึงได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ ออกมาจากร่างกายของเธอ เสียงของเขาพูดขึ้นอย่างแผ่วเบาและเย้ายวนพร้อมกับรอยยิ้มว่า “คุณนายลู่ คุณไปฟ้องผมเลยว่าผมใช้กำลัง ให้ผมหาทนายให้ไหมครับ คุณบอกคนอื่นไปเลยว่าผมตีก้นคุณ”

“...”

เซี่ยซีหว่านยกขาขึ้นเตะเขา

ลู่หานถิงยื่นมือออกมาเพื่อดึงผ้าคลุมหน้าออก เผยให้เห็นใบหน้าอ่อนละมุนและงดงามของเธอ จากนั้นเขาจึงก้มศีรษะลง และจูบไปที่ริมฝีปากของเธอทันที

เซี่ยซีหว่านรู้สึกตกใจมากจนเธอเอามือเล็ก ๆ สองข้างปิดปากของเธออย่างรวดเร็ว

ลู่หานถิงหยุดนิ่งไปชั่วขณะหนึ่ง จากนั้นริมฝีปากบาง ๆ ของเขาก็แตะเข้าไปที่เล็บสีชมพูของเธอ

หญิงสาวไม่คิดว่าเขาจะจูบเล็บของเธอ ดวงตาสดใสเคลื่อนไหวไปมา ความบริสุทธิ์นี้เกินกว่าจะเปรียบได้ในสายตาของผู้ชาย

ริมฝีปากบางของเขายังจูบไปที่ดวงตาของเธอ

ตอนนี้เธอปล่อยผมสีดำสยายไปเต็มแผ่นหลังและบนผมยังมีกิ๊บติดอยู่ ลู่หานถิงจึงจูบลงไปบนกิ๊บติดผมของเธอด้วย

เขารักทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นผู้หญิงของเธอมาก

เซี่ยซีหว่านถูกเขาขังอยู่ที่นี่และถูกเขาจูบอย่างไม่หยุดหย่อน เมื่อก่อนเขาไม่เคยปิดบังความรักที่เขามีต่อเธอ เซี่ยซีหว่านรู้สึกได้ว่าเขาชอบอะไรที่เกี่ยวกับเธอทั้งหมด

เด็กผู้หญิงต้องการคำยืนยันอย่างนี้มาก ๆ ความหลงใหลในรูปลักษณ์ผู้หญิงของผู้ชายนั้นสามารถสนองความต้องการที่ไร้สาระและความสุขของพวกเขาได้

“คุณชายลู่ ปล่อยฉันเข้าไปเถอะ อีกสักพักหลิงหลิงคงตามหาฉันแล้ว”

ลู่หานถิงมองดูเธอที่กำลังพยายามเก็บใบหน้าที่งดงามขนาดเท่าฝ่ามือของเธอไว้และหลบสายตาเขา “ถ้าคุณกล้าพูดถึงเยี่ยหลิงอีก เชื่อหรือไม่ว่าผมจะอุ้มคุณไปที่รถของผมตอนนี้”

เชื่อ!

เซี่ยซีหว่านรีบหุบปาก

“คุณย่าให้ผมมาถามคุณหน่อยว่า คุณต้องการความช่วยเหลือไหม?”

คุณย่าคงกำลังหมายถึงเรื่องการเข้าไปในสถาบันวิจัยซูมี่ เซี่ยซีหว่านเงยหน้าขึ้นและมองเขาด้วยสายตาเปล่งประกาย “ไม่จำเป็นหรอกค่ะ ฝากขอบคุณคุณย่าด้วยค่ะ”

ลู่หานถิงรู้ว่าเธอมีวิธีของตัวเอง มีความลับมากมายซ่อนอยู่ในจิ้งจอกน้อยตัวนี้ เขายื่นมือไปจับใบหน้ารูปไข่ของเธอด้วยความรักทะนุถนอม “ถ้าคุณต้องการความช่วยเหลือก็บอกนะครับ”

เวลาที่เขาชอบเธอ เขาก็จะชอบจับหน้ารูปไข่ของเธอ เซี่ยซีหว่านรู้สึกว่าเขาไม่สุภาพเล็กน้อย “ฉันไม่กล้าให้คุณช่วยหรอกค่ะ เมื่อถึงเวลานั้นเกรงว่าคุณจะทำตัวไม่ถูก ถ้าคุณแทรกเข้ามาระหว่างฉันกับเซี่ยเหยียนเหยียน วันนี้ฉันกลับไปที่บ้านตระูลเซี่ยก็เจอพ่อฉันกับเซี่ยเหยียนเหยียนด้วย พ่อของฉันต้องการเป็นพ่อเขยของคุณ เซี่ยเหยียนเหยียนเองก็ต้องการจะแต่งงานกับคุณ และเป็นคุณนายลู่ของตระกูลลู่...อุ๊บ!”

ลู่หานถิงใช้ปากอุดปากสีแดงที่พูดไม่หยุดของเธอ

เขาจูบอย่างดุเดือดและรีบแย่งการหายใจของเธออย่างรวดเร็ว เซี่ยซีหว่านรู้สึกตกตะลึงและเริ่มอ่อนแรงไปทั้งตัว

มือเล็ก ๆ ทั้งสองข้างดันหน้าอกอันแข็งแกร่งของเขา และใช้แรงผลักเขาออกไป

ลู่หานถิงซุกใบหน้าหล่อเหลาของเขาไปที่ผมยาวอันหอมกรุ่นของเธอ และปรับการหายใจของตัวเอง “ถ้าคุณยังกล้าพูดเรื่องไร้สาระอีก ผมก็จะใช้กฎของบ้านจัดการเลย”

ปากของเซี่ยซีหว่านแดงระเรื่อ เพราะความแตกต่างของความสูง เขาจึงก้มศีรษะลงมา และเธอก็ทำได้เพียงซุกใบหน้าไว้ที่หน้าอกของเขาเท่านั้น

นี่เป็นกฎของบ้านที่เขาใช้จัดการหรือไม่?

“คุณอยู่กับเยี่ยหลิงมาสองวันแล้วนะ พอใจหรือยัง คุณช่วยกลับบ้านไปอยู่กับผมหน่อยได้ไหมครับ? คุณนายลู่” ลู่หานถิงพูดราวกับเป็นเด็กที่ขาดความอบอุ่นและต้องการความรัก

เซี่ยซีหว่านปฏิเสธอย่างใจร้ายว่า “ฉันยังไม่อยากกลับไป ...”

ลู่หานถิงหยิบบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกง แล้วสวมไว้ที่คอของเธอ

เซี่ยซีหว่านรู้สึกเย็นเฉียบที่คอของเธอ และเมื่อเธอก้มมองลงมา เขาก็สวมสร้อยคอให้เธอเสร็จแล้ว

เยี่ยหลิงคุ้นเคยกับแบรนด์เครื่องประดับแฟชั่นทุกแบรนด์เป็นอย่างดี เธอพยักหน้ารับและพูดว่า “นี่คือสร้อยคออันล้ำค่าจากแบรนด์ทิฟฟานี่ สร้อยคอเส้นนี้มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวที่สุดในโลกและถูกประมูลในงานประมูลเมื่อไม่นานมานี้ ในขณะนั้นมีผู้ซื้อลึกลับซื้อกลับไปแต่ไม่ได้คิดว่าผู้ซื้อลึกลับคนนั้นจะเป็นคุณชายลู่ เฮอะ ๆ วิธีการตามภรรยาของคุณชายลู่นั้นช่างรวยมากจริง ๆ”

เซี่ยซีหว่านไม่รู้ว่ามีเรื่องแบบนี้ด้วย ซึ่งหมายถึงความรักเพียงหนึ่งเดียว

...

เซี่ยเหยียนเหยียนมาถึงคณะวิจัยซูมี่นานแล้ว และวันนี้เป็นวันที่เธอเข้ามาทำงาน

เซี่ยเหยียนเหยียนได้รับความนิยมอย่างมากในฐานะหญิงงามคนหนึ่งในเมืองไห่เฉิง อีกทั้งเธอเพิ่งกลับมาจากการไปเรียนมหาวิทยาลัยที่กรุงปารีส ดังนั้นเธอจึงได้รับความสำคัญทันทีที่เข้ามาในสถาบันและได้เข้าร่วมกับทีมวิจัยเลย

หัวหน้าทีมวิจัย จ้าวลี่หยิง เขาชอบเซี่ยเหยียนเหยียนมากจึงสร้างความสนิทสนมกับเซี่ยเหยียนเหยียน ด้วยการชงกาแฟถ้วยหนึ่งแล้วส่งให้เธอ “เหยียนเหยียน คุณเพิ่งเข้ามาทำงานไม่ต้องรู้สึกกังวลไปนะ อีกสักพักเวลาทานข้าวเที่ยง ผมจะพาคุณไปทำความคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมที่นี่ ถ้าคุณไม่เข้าใจอะไรก็มาถามผมได้เลย ผมจะช่วยคุณเอง”

เซี่ยเหยียนเหยียนรับกาแฟมาแล้วยกขึ้นจิบ จากนั้นก็พูดแบบยิ้มหวาน “หัวหน้าจ้าว ขอบคุณนะคะคุณดีกับฉันจริง ๆ ”

จ้าวลี่หยิงเกือบจะหลงใหลในเซี่ยเหยียนเหยียนแล้ว

ขณะที่เซี่ยเหยียนเหยียนกำลังมองไปรอบ ๆ ก็พูดขึ้นว่า “อ้อใช่สิหัวหน้า เซี่ยซีหว่านน้องสาวของฉันมาที่นี่หรือเปล่าคะ?”

ตั้งแต่วันนั้นที่เธอออกจากบ้านตระกูลเซี่ยไป เซี่ยซีหว่านก็ไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ อีกเลย ซึ่งสถาบันวิจัยซูมี่นั้นเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์สำหรับการแพทย์จึงมีการกีดกั้นทางอินเทอร์เน็ต ข่าวอะไรก็ไม่สามารถแพร่กระจายออกไปได้ ดังนั้นวันนี้เซี่ยเหยียนเหยียนจึงอดทนรอไม่ไหวที่จะได้รับคำตอบ

จ้าวลี่หยิงรู้ว่าเซี่ยเหยียนเหยียนกับเซี่ยซีหว่านนั้นขัดแย้งกัน เขาส่ายหัวและพูดว่า “ครั้งนี้คนที่ได้รับการเข้ามารายงานตัวในวันนี้ ผมไม่ได้ยินชื่อเซี่ยซีหว่านนะ เซี่ยซีหว่านคนนี้คือคนที่มาจากชนบทและจบแค่มัธยมปลาย สถาบันวิจัยซูมี่ของเราจะรับเธอได้อย่างไรล่ะ?”

จ้าวลี่หยิงดูถูกเซี่ยซีหว่านมาก เทพธิดาของเขาคือเซี่ยเหยียนเหยียนเท่านั้น

เซี่ยเหยียนเหยียนจิบกาแฟอีกครั้ง จากนั้นก็เบะปาก เซี่ยซีหว่าน เธอแพ้แล้ว!

ผู้คนต่างกำลังเดิมพันว่าเซี่ยซีหว่านจะเข้าสถาบันวิจัยซูมี่ได้หรือไม่ คราวนี้เธอจะกลายเป็นตัวตลกและถูกหัวเราะเยาะอีกแน่นอน!

ทันใดนั้น เสียงอันไพเราะก็ดังขึ้นที่ข้างหูของเซี่ยเหยียนเหยียน “เซี่ยเหยียนเหยียน เธอกำลังมองหาฉันอยู่หรือเปล่า?”