พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 90

เซี่ยซีหว่านพลิกเหรียญออกมาหนึ่งเหรียญ จากนั้นเธอก็เชิดคางน้อย ๆ ขึ้น แล้วส่งเหรียญนี้ให้ลู่หานถิงด้วยสีหน้าที่เหนือชั้นและหยิ่งผยอง “อะ คุณลู่ นี่คือทิปคุณคืนนี้”

เอาเหรียญหนึ่งเหรียญมาเป็นทิปเหรอ?

ลู่หานถิงเลิกคิ้วคมกริบได้รูปขึ้นเล็กน้อย “ไปอาบน้ำ”

ไปอาบน้ำ...

เซี่ยซีหว่านที่กำลังเมามายใช้ฟันขาวกัดริมฝีปากแดงระเรื่อเล็กน้อยพร้อมกับมองเขาด้วยสายตาเย้ายวนราวกับเส้นไหม “เมื่อครู่นี้ปากไม่ตรงกับใจ ตอนนี้กลับพูดตรง ๆ ขึ้นมาซะอย่างนั้น อยากจะอาบน้ำจู๋จี๋กันกับฉันเหรอ?”

ลู่หานถิงมองเธอ “ไปอาบน้ำเอง”

“...”

ที่แท้เขาก็ไม่ได้ต้องการอาบน้ำจู๋จี๋ แต่ปล่อยให้เธอไปอาบน้ำเอง

เซี่ยซีหว่านไม่พอใจ เธอกระทืบเท้าด้วยความโมโห “ทําไมต้องให้ฉันไปอาบน้ำเองด้วย ฉันอยากไปอาบน้ำกับคุณ!”

ลู่หานถิงรู้สึกว่าตัวเองแทบจะทนไม่ไหวแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นเธอเมา ที่แท้เซี่ยซีหว่านหลังจากดื่มจนเมามายก็เป็นคนที่ทั้งเร้าร้อนอ้อนแอ้นเหมือนปีศาจตัวน้อย

เสียงต่ำแหบพร่านั้นทรงพลังจนไม่อาจทัดทานได้ “เชื่อฟังด้วย หืม?”

เซี่ยซีหว่านสะดุ้งเฮือกจนแทบจะหลงเคลิ้มไปกับออร่าของชายที่โตเต็มวัยเช่นเขา เธอเขย่งปลายเท้าขึ้นไปจูบเขา “ฉันอยากจูบ”

ลู่หานถิงเอียงหน้าหลบ ไม่ให้ริมฝีปากแดงของเธอประทับบนใบหน้าหล่อเหลาของเขา

เขาปล่อยเธอ แล้วก้าวขายาว ๆ ออกไปที่หน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดาน มือข้างหนึ่งหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วกดโทรออกแนบไว้ข้างหู แล้วใช้นิ้วเรียวยาวดึงกระดุมเสื้อเชิ้ตออกเล็กน้อย

ตอนนี้เป็นเวลากลางคืนแล้ว เขายืนนิ่งอยู่ริมหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดานของสวนโหย่วหลานที่สามารถมองเห็นทิวทัศน์ยามค่ำคืนของเมืองได้ แสงไฟนับหมื่นดวงที่ส่องแสงระยิบระยับผ่านหน้าต่างกระจกเหล่านั้นตอนนี้ได้กลายมาเป็นกําแพงฉากหลังของชายหนุ่มตรงหน้า เขาช่างดูสูงส่งสง่างาม อีกทั้งความอบอวลของความภูมิฐานนั้นยังเปรียบเสมือนแม่เหล็กที่ดึงดูดสายตาผู้คนได้เป็นอย่างดี

เซี่ยซีหว่านยืนนิ่งอยู่ที่เดิม เธอรู้สึกโกรธมาก

จากนั้นลู่หานถิงก็ใช้ดวงตาลุ่มลึกเหลือบมองไปที่เธอ จากนั้นก็ใช้สายตามองส่งไปทางห้องน้ำ เพื่อบอกให้เธอรีบเข้าไปอาบน้ำ

เขาไม่แสดงท่าทีโกรธเคืองแต่กลับดูมีอํานาจมาก

แม้ว่าเซี่ยซีหว่านจะโกรธแค่ไหนแต่ก็ไม่กล้าขัดขืนเขา ทําได้เพียงส่งเสียงฮึดฮัดและเดินเข้าไปในห้องน้ำอย่างไม่เต็มใจ

จากนั้นโทรศัพท์ในมือของลู่หานถิงก็ถูกกดรับสาย แล้วเสียงของฮั่วซีเจ๋อก็ดังขึ้นผ่านสายเข้ามาอย่างรวดเร็ว “สวัสดีครับพี่รอง ทําไมพี่ถึงนึกอยากโทรหาผมขึ้นมาในช่วงเวลาอันหอมหวานแบบนี้ล่ะ?”

ลู่หานถิงขมวดคิ้วได้รูปเล็กน้อย “ฉันขอถามนายหน่อย มียาแก้อะไรบ้างหลังจากดื่มเครื่องดื่มนั่นเข้าไป?”

“พี่รอง พี่กําลังมัวลีลาอะไรอยู่ พี่จะเอายาแก้ไปทำไมกัน พี่นั่นแหละคือยาแก้!”

“อย่าพูดจาเหลวไหล เชื่อไหมว่าฉันจะถีบนาย?”

“เชื่อครับเชื่อ พี่รอง หรือว่าหลังจากที่เซี่ยซีหว่านถอดผ้าคลุมหน้าออกจะน่าเกลียดเกินไปหรือเปล่า ถ้าพี่ทำไม่ลง อย่างนั้นก็กดเธอลงไปในน้ำเย็น แช่ให้นานสักพัก…”

ฮั่วซีเจ๋อยังพูดไม่ทันจบก็ได้ยินเสียงกรีดร้องของผู้หญิงดังออกมาจากในห้องน้ำ

ลู่หานถิงยืนเท้าสะเอวพลางสบถในใจ เธอนี่ช่างเอาแต่ใจจริง ๆ!

เขาวางสาย จากนั้นก็โยนโทรศัพท์ออกไป ลู่หานถิงก้าวขายาวเข้าไปในห้องอาบน้ำ

ภายในห้องน้ำพบว่าเซี่ยซีหว่านยืนอยู่ข้างชักโครก เธอปิดใบหน้าเล็กที่แดงระเรื่อไว้แล้วกรีดร้องออกมา

เซี่ยซีหว่านที่รู้สึกวิงเวียนอยู่นั้น จู่ ๆ เธอก็นึกขึ้นได้อย่างหนึ่งว่า ของที่เธอทําหายยังหาไม่เจอ

เธอยื่นมือออกไปและผลักเขาออก

ลู่หานถิงปล่อยริมฝีปากที่แดงเจ่อของเธอแล้วถามเสียงแหบพร่าว่า “คุณจะเอาอะไรอีกล่ะ?”

“ฉัน...ฉันยังหาของของฉันไม่เจอเลย ให้ฉันค้นตัวคุณดูหน่อย ฉันว่า...หรือว่าจริง ๆ แล้วคนที่ขโมยมันไปคือคุณ…” เธอยังคงดื้อรั้นกับเรื่องนี้มาก

ลู่หานถิงหลับตาที่มีเสน่ห์ของเขาปิดขอบตาสีแดงฉานเอาไว้ ขณะที่มือเล็ก ๆ ของเธอวางอยู่บนตัวเขา เขาก็ยกมือขึ้นเปิดฝักบัว

น้ำเย็นเยือกไหลลงมาจากเหนือศีรษะของเซี่ยซีหว่าน ก่อนหน้านี้ร่างกายของเธอเหมือนถูกไฟสุม แต่ตอนนี้เมื่อความเย็นและความร้อนมาเจอกัน เธอก็ตกใจจนกรีดร้องออกมา กวางน้อยตกใจพุ่งเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของลู่หานถิง

ลู่หานถิงใช้มือใหญ่จับไหล่หอมกรุ่นของเธอเอาไว้ แล้วกดเธอกลับเข้าไปบนกําแพงอย่างไร้ความปราณีเพื่อให้น้ำเย็นนี้ล้างชะโลมมาบนตัวเธอ

เซี่ยซีหว่านตัวสั่นราวกับลูกหมาตกน้ำ ทั่วทั้งร่างกายของเธอเปียกโชก ผมยาวเปียกชื้นพันรอบใบหน้าเล็กที่งดงามของเธออย่างยุ่งเหยิง และสติสัมปชัญญะก็ค่อย ๆ กลับคืนสู่สภาพ

“ลู่หานถิง คุณทําอะไรน่ะ คุณบ้าไปแล้วเหรอ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ มันหนาว!” เซี่ยซีหว่านมองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างโกรธจัด

ความอ่อนโยนและความสลึมสลือในดวงตาของหญิงสาวได้หายไปแล้ว เธอกลับมาสดใสและมีชีวิตชีวาอีกครั้ง ตอนนี้ความโกรธที่มีต่อเขายังคงลุกโชนขึ้น ลู่หานถิงจึงค่อย ๆ ยกริมฝีปากบางขึ้น

“ส่างเมาแล้วสินะ คุณยังอยากค้นตัวผมอยู่อีกไหม หรือว่าคุณคิดถึงสิ่งที่อยู่บนร่างกายของผม?”

“...”

หัวของเซี่ยซีหว่านเหมือนถูกทุบเสียงดัง “โป๊ก” จนเละกลายเป็นก้อนกลม ๆ สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ ทุกคําพูดที่เธอพูดล้วนปรากฏอยู่ตรงหน้าอย่างชัดเจน