พายุรักแห่งเม็ดทราย นิยาย บท 23

นาราภัทรรู้สึกเสียววูบไปทั่วตัวเมื่อมือใหญ่ร้อนรุ่มแตะลงมาพร้อมกับลูบไล้สัมผัสหนักหน่วงบนบ่าเนียนแล้วเลยมาวางแน่นิ่งเหนือปทุมคู่งาม

“ทำไมมือร้อนจังเลยน้ำค้าง”

หญิงสาวเอื้อมมาจับมือร้อนรุ่มไว้เอ่ยถามเสียงเบาพร้อมๆ กับเปิดเปลือกตาขึ้นมองน้องสาว แต่แล้วก็เบิกตาโตร้องเสียงหลงผุดลุกขึ้นนั่งบนเตียงเมื่อได้เห็นคนที่นั่งยิ้มกริ่มให้เธอ

“เจ้าชายซารีฟร์ มาอยู่ที่ห้องน้ำหนาวได้ไง”

ความเย็นของเครื่องปรับอากาศที่ยังคงทำงานอยู่ได้ลอยมาปะทะกับดอกบัวปริ่มน้ำงดงามทำให้นาราภัทรต้องก้มลงมองหน้าอกตนเองด้วยความสงสัยจากนั้นก็กรี๊ดเสียงดังลั่นด้วยความตกใจ

“กรี๊ดดดดด!!!...ไอ้คนฉวยโอกาส”

“น้ำหนาว หยุดกรี๊ดก่อน”

เจ้าชายซารีฟร์ผุดลุกขึ้นก้าวถอยห่างจากเตียงใหญ่หลายก้าวพร้อมกันนั้นยกมือขึ้นปิดหูทั้งสองข้างเมื่อนาราภัทรไม่หยุดกรี๊ดสักที

นาราภัทรยังคงกรีดร้องไม่เลิกมือเล็กพยายามคว้าผ้าห่มขนแกะมาปกปิดกายและเมื่อขยับตัวเล็กน้อยก็รับรู้ได้ถึงความปวดระบมทั่วกายโดยเฉพาะตรงกุหลาบงามที่รู้สึกเจ็บแปลบจนต้องสูดปากเบาๆ ใบหน้างามก้มลงมองหลักฐานซึ่งปรากฎเป็นรอยจ้ำแดงๆ ทั่วทั้งปทุมอวบอิ่มทั้งสอง กระดาษ...ที่ว่าขาวซีดก็ไม่เท่ากับใบหน้าของนาราภัทรในขณะนี้ เรียวปากอวบอิ่มกัดเม้มเข้าหากันแน่น ดวงตาคู่สวยมีหยาดน้ำตาหล่อเลี้ยงก่อนจะร่วงเผาะลงมาตามพวงแก้มโดยปราศจากเสียงร่ำไห้ ความเจ็บปวดเสียใจสูญเสียศรัทธาต่อเจ้าชายแห่งอัลนูรีนเผยออกมาให้เห็นทั่วทั้งใบหน้างามและดวงตากลมโตแดงก่ำ

“คุณมันอสูรร้าย ปีศาจซาตานกลับชาติมาเกิด”

น้ำเสียงที่ต่อว่าเย็นยะเยือก หยาดน้ำตาใสที่ร่วงพร่างพรูจากดวงตาคู่สวยที่จ้องมองมาราวกับกวางสาวได้รับบาดเจ็บทำเอาเจ้าชายซารีฟร์ผู้แข็งแกร่งรู้สึกปวดร้าวลงไปถึงปลายเท้า

“น้ำหนาว...เจ้าฟังเราอธิบายก่อน”

เจ้าชายหนุ่มครางร้องขอเสียงแผ่วเบารู้อยู่แล้วว่าผลพวงที่ตามมาจะต้องเป็นเช่นนี้ แต่ถึงกระนั้นเขาก็ขอรับผิดแต่เพียงผู้เดียว

“หยุดอยู่ตรงนั้นน่ะ”

นาราภัทรชี้นิ้วตวาดลั่น ใบหน้างามแดงก่ำด้วยความโกรธเคืองระคนเสียใจกับการกระทำของเจ้าชายหนุ่มที่ฉวยโอกาสในขณะที่เธอไม่รู้สึกตัวเมาพั้นซ์ที่แองจิล่าเอามาให้ดื่ม

“คุณฉวยโอกาสทำลายน้ำหนาวตอนที่น้ำหนาวเมาไม่รู้เรื่อง”

ด้วยความเข้าใจผิดทำให้นาราภัทรชี้หน้าด่าเจ้าชายซารีฟร์ไม่ได้หยุดหย่อน คิดว่าคนคออ่อนอย่างเธอกินเหล้าหรือเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์ผสมอยู่ด้วยแค่ไม่กี่แก้วก็ทำให้เมาได้

เจ้าชายแห่งแผ่นผืนทะเลทรายกล้ำกลืนความเจ็บร้าวได้อย่างยากเย็นสาวเท้าเข้าหามือใหญ่เอื้อมไปจับต้นแขนเนียนพร้อมกับกระซิบร้องขออีกครั้ง

“ฟังเราพูดก่อนสิน้ำหนาว”

“บอกว่าอย่าเข้ามา”

นาราภัทรตวาดลั่นปัดต้นแขนแข็งแกร่งออกอย่างแรงหันไปคว้าแก้วนมอุ่นขว้างใส่ใบหน้าคมเข้มสุดแรงเกิด

ปึ้ก!...เพล้ง!...”

แก้วทรงสูงกระทบตรงหน้าผากเจ้าชายซารีฟร์ก่อนจะตกลงพื้นแตกกระจายไปทั่วบริเวณ นมสีขุ่นไหลรินลงมาตามใบหน้าคมเข้มพร้อมๆ กับเลือดอุ่นแดงฉาน

เสียงแก้วนมตกแตกดังลั่นเป็นตัวเรียกให้องครักษ์ทั้งสองทั้งราชิตและอาดิลเปิดประตูผั้วะเข้ามาด้วยความเป็นห่วง

“พระองค์ เกิดอะไรขึ้นพะยะค่ะ”

ราชิตเป็นผู้ตะโกนถามเสียงดังด้วยความเป็นห่วงกำลังจะเข้าไปสำรวจความปลอดภัยให้กับเจ้าเหนือหัวกับดอกไม้งามแห่งอัลนูรีนก็ถูกตวาดลั่นจนสะดุ้งเฮือก

“ออกไป!...”

เจ้าชายซารีฟร์กระโจนขึ้นไปบนเตียงแล้วคว้าผ้าห่มมาคลุมร่างบางเปล่าเปลือยให้อย่างรวดเร็วเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูห้องเข้ามา

“กระหม่อมขอเข้าไปอารักขาความปลอดภัยพะยะค่ะ”

อาดิลเป็นผู้ออกโรงด้วยความดื้อแพ่งแล้วก็ต้องสะดุ้งโหยงก้าวถอยหลังไปหลายก้าวเมื่อเจอตวาดลั่นอีกหน ถ้าหากได้ตวาดเสียงห้วนจัดแบบนี้แล้วแสดงว่าเจ้าชายองค์รองแห่งแผ่นผืนทะเลทรายกำลังเดือดพล่านราวกับพายุ ใครหน้าไหนบังอาจเข้าไปขวางก็ล้วนแต่เจ็บตัวทั้งนั้น

“เราบอกให้ออกไปไม่ได้ยินหรือไง”

เจ้าชายซารีฟร์ตวาดโดยไม่ได้หันหน้าไปมองเหล่าองครักษ์ซึ่งต่างก็ตกใจรีบถอยฉากออกจากห้องนอนใหญ่แทบไม่ทัน ดวงตาคมกริบจับจ้องมองนิ่งที่ใบหน้างามหวานไม่สนใจสายเลือดอุ่นที่ยังไหลไม่หยุด

นาราภัทรตกใจหน้าซีดถอดสีเมื่อเห็นเลือดอุ่นๆ ไหลลงเป็นทางยาวอยากเอื้อมมือไปเช็ดคราบเลือดอยากถามว่าเจ็บมากไหมอยากเอ่ยขอโทษกับการกระทำของตนเองแต่ก็ไม่กล้าเมื่อได้เห็นใบหน้าคมเข้มที่จ้องมองถมึงทึงด้วยความโกรธเคือง

“ไม่...อย่าทำแบบนี้”

นาราภัทรผวาตามยกมือจับตรงเอวสอบแล้วกระชากให้เจ้าชายนักรักลดเรือนกายลงมาหาเธออีกครั้ง ใบหน้างามหวานแดงก่ำจากพิษรักส่ายไปมากับหมอนนุ่มอย่างท้อแท้อดสูเมื่อเจอสายตาเย้ยหยันที่เผยให้เห็นจากดวงตาคมกริบที่กำลังทอดมองมา

“ไม่อะไรน้ำหนาว พูดให้แจ่มแจ้ง จะให้เราอยู่ต่อหรือจากไป”

กองไฟร้อนผ่าวแข็งแกร่งเด่นตระหง่านใหญ่โตได้แกล้งหยอกเอินลดลงไปบดเคล้ารอบๆ ปากทางสวรรค์และกลีบดอกกุหลาบบานฉ่ำจากนั้นก็ยืดตัวผละออกรอคอยคำตอบรับ

“อยู่ต่อ...”

นาราภัทรกระชากเสียงตอบพร้อบกับผงกหน้าขึ้นไปบดจุมพิตดุดันที่ริมฝีปากสีสดสอดปลายลิ้นนุ่มเข้าไปเกี่ยวกระหวัดลิ้นสากควานหาความหวานฉ่ำตามที่เจ้าชายซารีฟร์ได้สอนมา มือเล็กแต่เต็มไปด้วยมนต์แห่งรักได้เอื้อมไปกอบกุมท่อนไฟร้อนผ่าวแล้วนำทางให้สอดประสานโจนจ้วงจมดิ่งเข้ามาในเรือนกายของตน

หมดเวลาสำหรับการกลั่นแกล้งแล้วเพราะตัวเขาเองก็ทนความปวดหนึบรวดร้าวจากเพลิงพิศวาทจนเรือนกายสั่นสะเทิ้มแทบแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ไม่ไหวเช่นเดียวกัน การสอดประสานพุ่งพรวดแต่เพียงครั้งเดียวได้นำท่อนไฟแข็งแกร่งเด่นผงาดจมดิ่งลับหายไปในกลีบดอกไม้บานฉ่ำ เจ้าชายหนุ่มขยับเสียดสีเชื่องช้าแต่เต็มไปด้วยความเร่าร้อนซาบซ่านอยากยืดเวลาแห่งความหฤหรรษ์ให้ยาวนานอยากให้นาราภัทรรับรู้ซึมซับว่ามีตัวเขาอยู่ในกายใจของเธอตลอดเวลา

นาราภัทรรู้สึกขัดเคืองระคนเสียวซ่านเมื่อเจ้าชายซารีฟร์โลดแล่นบรรเลงไฟเสน่หาอย่างเชื่องช้าแต่ทุกจังหวะทุกท่วงทำนองกลับสร้างความสุขสมให้กับเธอจนต้องปลดปล่อยน้ำเสียงแห่งความหรรษาออกมาไม่ได้หยุด

เสียงหอบหายใจกระเส่าเสียงครวญครางที่เปล่งออกมาพร้อมๆ กับการโจนจ้วงโลดแล่นโหมกระหน่ำเพลิงพิศวาทที่สอดประสานรวมเป็นเนื้อเดียวกันได้สร้างความหฤหรรษ์เพิ่มอรรถรสแห่งไฟสิเสน่หาให้กับหนุ่มสาวทั้งสองยิ่งนัก

ไฟรักที่โหมกระหน่ำไม่ได้หยุดหย่อนมีแค่เจ้าชายซารีฟร์เพียงผู้เดียวเท่านั้นที่สามารถดับไฟรักได้และทำให้นาราภัทรสั่นสะท้านบิดกายครวญครางดังระงมด้วยความสุขเมื่อถูกจับจูงให้ล่องลอยไปโอบสัมผัสกับดวงดาวนับแสนนับล้านดวงทั่วทั้งฟากฟ้ากว้าง

กล้ามเนื้อของเจ้าชายแห่งทะเลทรายกระตุกเกร็งคลื่นแห่งความรัญจวนใจลูกแล้วลูกเล่าที่ซาซัดถาโถมจนทำให้หัวสมองหมุนเคว้งได้ส่งให้พลังแห่งรักระเบิดแตกซ่านรุนแรงดุจภูเขาไฟปะทุปล่อยธารลาวาออกมาแผดเผาสรรพสิ่งที่อยู่เบื้องล่าง

รสชาติแห่งเพลิงพิศวาสไฟแห่งรักในครั้งนี้ดีเยี่ยมเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมาเจ้าชายซารีฟร์พรมจูบซับเม็ดเหงื่อที่แตกพราวทั่วหน้าผากมนซอกคอระหงหลังจากเพลิงรักได้สงบลงและรอการปะทุอีกหน

นาราภัทรพลิกกายนอนหันหลังให้กับเจ้าชายหนุ่ม ปวดร้าวไปทั่วเรือนกายกล้ำกลืนก้อนสะอื้นลงคอได้อย่างยากเย็นแสนเข็ญ ได้รับคำตอบสำหรับคำถามที่ค้างคาใจก่อนหน้านี้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว เธอเป็นผู้หญิงที่ร่านสวาทดุจดังถ้อยคำเย้ยหยันของเจ้าชายซารีฟร์

เจ้าชายซารีฟร์ถึงกับหน้าตึงตีหน้าถมึงทึงเมื่อนาราภัทรพลิกกายหันหนีปฏิเสธจุมพิตที่เขาได้บรรจงพรมจูบปลอบประโลม ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำกับเขาแบบนี้ ไม่เคยมีใครทำให้เขาอยากเดินหนีพร้อมๆ กับจับเธอมาร่วมรักด้วยความบ้าคลั่งเหมือนนาราภัทรมาก่อน การกระทำกริยาต่อต้านของหญิงสาวที่เป็นยิ่งกว่าแก้วตาดวงใจทำเอาเจ็บร้าวเกินกว่าจะเอื้อนเอ่ยออกมาเป็นถ้อยคำได้

เรือนกายล่ำสันกำยำผุดลุกขึ้นจากเตียงใหญ่คว้าเสื้อคลุมสีดำสนิทมาสวม ดวงตาคมกริบทอดมองแผ่นหลังเปล่าเปลือยด้วยสายตาของราชสีห์ที่ได้รับบาดเจ็บ จากนั้นก็สบถลั่นกระแทกเท้าเผ่นแนบหลบหนีกริยาเฉยเมยของดอกไม้งามแห่งอัลนูรีน

“บัดซบ! เราสองคนเป็นปีศาจร้ายเช่นเดียวกันถึงได้โคจรมาพบกันในชาตินี้”