พัง นิยาย บท 45
ฉันรีบดันตัวลุกจะไปอาบน้ำ เขิน จนทำตัวไม่ถูก...
"เอ่อ กินก็ได้ค่ะ... เมย์อาบน้ำก่อนนะคะ" ฉันรีบหันไปตอบเขา ก่อนจะวิ่งเข้าไปอาบน้ำ
พี่ทีไปเปลี่ยนชุดที่ห้องทำงานรอฉัน... วันนี้ไทม์ก็ 24 สัปดาห์แล้ว! ไปหาหมอกันเถอะนะลูก...
ฉันลงมาหาพี่ทีที่ห้องทำงาน เปิดประตูเข้าไปก็เห็นหน้าหล่อ ๆ ใส่สูท เซ็ทผมเรียบร้อย แถมยังนั่งตรวจเอกสารอีกต่างหาก... ขยันจริง ๆ
"โทษทีเมย์ พี่ไม่ได้ขึ้นไปรับ พอดีมีเอกสารด่วนของเมย์ ดูก่อนไหม" เขาตรวจงานให้ฉันเหรอเนี่ย
"ฝากพี่ทีจัดการเลยค่ะ แหะ ๆ ไปกันเถอะ เดี๋ยวไม่ทัน" เขาดันตัวลุกจากเก้าอี้ แล้วเดินมาจับมือฉัน...
โอเค... จับก็จับ... ยอม
มาถึงโรงพยาบาลก็เกือบเลท รถติดตามเคย เห็นรถติด ๆ แบบนี้ฉันเริ่มจะคิดถึงโคราชแล้ว... เหนื่อยมาก ยิ่งท้องยิ่งเหนื่อย เอ๊ะ... หรือเหนื่อยที่เมื่อคืนจัดหนักรึป่าวก็ไม่รู้ เหอ ๆ
รอเข้าห้องตรวจ...
"เมย์... กินข้าวที่พี่สั่งให้แล้วใช่ไหม" ฉันพยักหน้าเบา ๆ
"ค่ะ... พี่ทีกินยังคะ..."
"ครับ กินแล้ว" เรานั่งจับมือกัน พี่ทีบีบมือฉันไม่หยุด เหมือนเขากำลังตื่นเต้นยังไงอย่างงั้น
"อ้าวมึง" เราสองคนหันไปมองตามเสียง ก็เจอคุณเซ็นกับณีเวีย
คุณเซ็นค่อย ๆ ประคองณีเวียนั่งลงข้าง ๆ ฉัน
"ท้องใหญ่มาก" ฉันทักณีเวียทันที ณีเวียเหมือนคนใกล้คลอด แต่ร่างไม่อ้วนมาก ใหญ่แค่ท้อง... มันใหญ่จนฉันอดเอื้อมมือไปลูบไม่ได้
"ทรมาน ลูกถีบแรงมาก ของเธอถีบบ้างมั้ย" ณีเวียลูบท้องฉันกลับ พอมีลูก ชีวิตแม่ก็คุยกันแต่เรื่องลูก...
"ไทม์ถีบมาก ถีบสุด ๆ" ฉันยิ้มกว้าง ณีเวียมองฉันสลับกับพี่ที แล้วยิ้มกริ่ม...
ก่อนจะกระซิบฉันเบา ๆ
"ลูกชื่อไทม์... นั่งจับมือ ยังไง ๆ" ฉันรีบเอามืออีกข้างป้องปากกระซิบ
"ทดลองพฤติกรรม"
"แบบนี้ก็ได้เหรอ... ทดลองได้แต่อย่ากินกันนะ เดี๋ยวตบะจะแตก ฮ่า ๆ" อ้าว! สด ๆ ร้อน ๆ เลย
"ไม่ทันแล้ว" ณีเวียหุบยิ้มทันที... ก่อนจะรีบปิดปากหัวเราะ
"เธอชวนเพื่อนคุยแต่เรื่องลามก..." อยู่ ๆ คุณเซ็นก็บ่นอุบอิบใส่ณีเวีย...
ฉันถูกเรียกเข้าตรวจก่อนณีเวีย... เข้ามาถึงก็เจอหมอนายนั่งรออยู่แล้ว
"สวัสดีครับ นั่งก่อน ๆ เป็นไงบ้างถีบมากมั้ย"
"ถีบมาก ถีบจนแม่เขาจะล้ม" พี่ทีตอบไปยิ้มไป...
"งั้นมาดูเลยว่า โตขนาดไหนแล้ว..." พยาบาลเดินมาพยุงฉันขึ้นไปบนเตียง ก่อนจะทาเจลอัลตร้าซาวด์ให้
เราทุกคนจ้องไปที่จอ จนหมอนายเริ่มตรวจ... และแล้วเราก็เห็นไทม์
เขาตัวโตจริง ๆ ขา แขน ครบทุกอย่างแล้ว...พี่ทียิ้มกว้าง ก่อนจะเดินมาบีบมือฉันแน่น
"ดูลูกสิ ไม่น่าล่ะ ถีบเก่ง... เนี่ย ๆ ถีบอยู่เลย..." เขายิ้มไม่หุบ ยิ่งเห็นลูกดิ้นในจอยิ่งยิ้มกว้าง
"แม่ทานเยอะ ๆ หน่อยนะ ยิ่งพวกโปรตีน... แล้วก็ กินน้ำเยอะ ๆ อย่างน้อยสักสิบแก้วต่อวัน... คุยกับลูกบ่อย ๆ ช่วงนี้เขาเริ่มจะได้ยินเราแล้ว มันจะช่วยเรื่องพัฒนาการ การได้ยินของเขาด้วย..." ฉันฟังหมอไปยิ้มไป...
ต่อไปนี้แม่จะคุยกับหนูทุกวันเลยนะ...
"ลูกคุณหมอคงแข็งแรงน่าดูเลยนะคะเนี่ย... ลูก ๆ หมอสูติ" ฉันแซวหมอนายเบา ๆ หมอนายยิ้มกว้างทันที
"แม่เขาซน ต้องบังคับหลายอย่างเลย แต่ของเมย์โดยรวมทารกโอเคนะ น้ำหนัก พัฒนาการ ก็อย่างที่บอกกินโปรตีนเยอะ ๆ"
พี่ทียิ้มไม่หุบ เขาค่อย ๆ พยุงฉันออกมาจากห้องตรวจ พอออกมาเราก็ไม่ได้คุยกับณีเวียเลย เพราะคิวต่อไปเป็นณีเวียแล้ว...
ฉันมีความสุขจังวันนี้... ไม่เหมือนครั้งก่อน ๆ ที่มาหาหมอเลย วันนี้ฉันเหมือนได้มากับพ่อของลูก มากับสามี ฉันมีความสุขมาก...
ขึ้นรถมาพี่ทีก็เปิดสมุดดูแผ่นอัลตร้าซาวด์ลูกไม่หยุด ติดไฟแดงทีไร เขาก็หยิบขึ้นมาดู รถติดเขาก็หยิบขึ้นมาดูอีก...
"ใหญ่เหมือนพ่อ..." อะไรนะ!
"อะไรใหญ่ ตัวเหรอคะ" เขายิ้มกว้าง แล้วหยิกแก้มฉันเบา ๆ
"ข้าวต้มมัด..." ฉันรีบหันหน้าไปทางอื่นทันที ให้ตาย ทำไมเขาเอาเรื่องนี้มาพูดอีกเนี่ย ลืมไปก่อนได้ไหม... ฉันไม่ได้ตั้งใจจะเรียกส่วนนั้นว่าข้าวต้มมัดสักหน่อย...
"เอ่อ..." ฉันพูดไม่ออกจริง ๆ เอาแต่นั่งเขินหน้าแดง...
"ฮ่า ๆ ไม่แกล้งแล้ว..." หยิกแก้มฉันอีกแล้ว... ขอให้ไม่พูดเรื่องนี้อีกจริง ๆ อย่าแกล้งกันเลย ฮือ ๆ
ฉันกลับมาถึงโรงแรมก็สะสางงานเลย เมื่อวานยุ่งทั้งวันนี่หน่า... ฉันพยายามกินน้ำเยอะ ๆ ตามที่หมอนายบอก คุยกับลูกด้วย พี่ทีสั่งรูมเซอร์วิสนำอาหารมาเสิร์ฟให้ฉันตลอด ส่วนมากจะเป็นพวกโปรตีนเน้น ๆ บ้างก็แวะมาหาฉัน มาจุ๊บท้องฉัน มาคุยกับลูกชายเขา...
เนี่ย... ตอนนี้ก็ยังอยู่...
"ลูกพ่อ... เราไปเที่ยวโคราชกันวันไหนดี พาพี่ปลายฟ้าไปด้วย" มือหนาลูบท้องฉันเบา ๆ ฉันนั่งอ่านเอกสารไป แอบมองเขาไป...
ฉันไม่ใช่ผู้บริหารที่นี่เต็มตัวนะ คนที่เป็นผู้บริหารใหญ่เต็มตัวนั่งยอง ๆ ลูบท้องฉันไม่หยุด... ถ้าพนักงานเข้ามาเห็นจะทำยังไงเนี่ย
‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก’
"เชิญค่า" มีคนมาเคาะประตู พี่ทีเขาก็ไม่สนใจ เขายังคุยกับลูก เปิดอะไรให้ลูกเขาฟังปกติ...
ประตูถูกเปิดออก... เห้อ กิ่งเลขาฉัน…
"คุณเมย์ อุ้ย..." กิ่งตกใจสะดุ้งเมื่อเห็นพี่ทีนั่งลูบท้องฉัน ก่อนจะค่อย ๆ หันมายิ้มให้ตามเดิม แล้วพูดธุระของเธอต่อ...
"คุณเมย์คะ เอกสารเรื่องการจัดจ้างบริษัททำเว็บไซต์ค่ะ กิ่งรวบรวมรายชื่อบริษัทและผลงานคร่าว ๆ มาให้เลือก มีทั้งบริษัทต่างชาติ บริษัทไทย... ตามนี้ค่ะ"
ฉันหยิบแฟ้มมาเปิดดู ก่อนจะก้มลงไปมองพ่อของลูกที่ยังเล่นท้องฉันไม่หยุด... อายเลขาฉันบ้างสิ
"เรื่องนี้เสนอคุณทียังคะ" ฉันทำเป็นถาม ทำไมวันนี้เขาไม่ไปทำงานห้องตัวเองเลย...
"ครับเมย์ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับพี่ เรื่องการจัดซื้อ จัดจ้าง เมย์จัดการเลย" นั่นไง ตอนนี้ฉันเลือกไม่ถูกจริง ๆ งานแต่ละบริษัทดี ๆ ทั้งนั้น...
"เรื่องการบุ๊คกิ้งห้องพัก บริษัทที่รวบรวมมาไม่เคยมีปัญหาใช่ไหม… เมย์อยากได้บริษัทที่เก็บข้อมูลลูกค้าเมย์ดี รวมไปถึงช่วงไฮซีซั่น เมย์ไม่ยากมีปัญหาเรื่องระบบเว็บล่ม ช่วงนั้นแขกจองห้องเยอะด้วย..."
กิ่งส่ายหน้าทันที ก่อนจะยิ้มกว้าง
"ไม่มีค่ะ… กิ่งเลือกมาอย่างละเอียด กิ่งคอนเฟิร์ม"ฉันใช้นิ้วไล่ดูรายชื่อบริษัททั้งหมด... อยู่ ๆ ก็นึกถึงบอสขึ้นมา… เออใช่ เขาทำบริษัททำเว็บไซต์นี่น่า…
โทรหาดีกว่า...
ใครเปิดประตูเข้ามาทำไมไม่เคาะ!
"ลูก!" ฉันกับพี่ทีรีบหยุดการกระทำทุกอย่าง ก่อนจะดีดตัวออกจากกันทันที
คุณพ่อ คุณแม่! ฉันกับพี่ทีหันมองหน้ากัน และกลืนน้ำลายลงคอช้า ๆ ตาย
คุณพ่อคุณแม่ รีบเดินไปนั่งที่โซฟา... ก่อนจะพยักหน้าให้เราสองคนตามไปนั่งด้วย
ทำยังไงดีเนี่ย...
"ผมขอโทษครับคุณพ่อ ผมผิดเอง" พี่ทียกมือไหว้คุณพ่อทันที เมื่อนั่งลงโซฟา
"แต่งงานกันได้แล้ว..." คุณพ่อหันมาบอกฉัน ฉันได้แต่ถอนหายใจยาว ๆ และรีบส่ายหน้าปฏิเสธ
"ยังไม่อยากแต่งค่ะ"
"เมย์ ลูกเป็นผู้หญิงนะลูก... ท้องโตแล้ว" ฉันก้มลงไปมองท้องตัวเองก่อนจะยิ้มแหง ๆ
"รอคลอดก่อนนะคะ... คุณพ่อ นะคะ... เมย์ยังไม่ไว้ใจลูกชายคุณพ่อค่ะ" คุณพ่อถอนหายใจใส่ฉัน
"นี่ขนาดไม่ไว้ใจ... ถ้าพ่อไม่เข้ามานี่ไปถึงไหน?" ฉันเม้มปากแน่น
"ผมขอโทษครับคุณพ่อ ไม่มีอะไรนอกจากนี้ผมแกล้งน้องเองครับ" พี่ทีพยายามอธิบาย
"แต่ง ๆ ได้แล้วเมย์..." แล้วหันมากดดันฉันอีก...
"อย่าเพิ่งบีบลูกเลยคุณ... ตามใจหนูเมย์เถอะนะ นี่ลูก เป็นยังไงบ้างวันนี้ ไปหาหมอมานี่น่า..."
คุณแม่ช่วยชีวิตฉันไว้อีกแล้ว ฉันยิ้มกว้าง ก่อนที่พี่ทีจะรู้ใจ เดินไปหยิบกระเป๋าสะพายมาให้
"นี่ค่ะคุณแม่ ไทม์ตัวโต แข็งแรงดิ้นเก่ง อิอิ" ฉันรีบเปิดสมุดสีชมพูโชว์แผ่นอัลตร้าซาวด์ให้คุณแม่ดู คุณพ่อมองค้อนฉันเบา ๆ แต่ก็รีบขยับมาดูสมุดกับคุณแม่...
"หลานย่า" คุณแม่ยิ้มกว้างทันทีที่เห็น ไทม์
"ผู้บริหารอนันธราคนต่อไป…" คุณพ่อก็ด้วย แต่งตั้งตำแหน่งให้ไทม์แล้ว...
‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก’ ใครมาอีก หรือจะเป็น บอสกับปลายฟ้า...
"เชิญค่า!"
"มามะ..." เมื่อบอสอุ้มปลายฟ้าเข้ามาในห้อง ปลายฟ้าก็ยิ้มกว้างทันที
"คิดถึงจังเลย ลูกสาวแม่เมย์ มาหอม ๆ" ปลายฟ้าโน้มตัวมาให้ฉันอุ้ม ฉันรีบรับมาหอมฟอดใหญ่
แก้มซาลาเปาป่อง ๆ ตาโต ๆ หันไปมองหน้าทุกคน และส่งยิ้มหวานให้...
"มามะ มามะ" ก่อนจะเรียกฉัน แล้วซบลงที่ไหล่
บอสรีบสวัสดีคุณพ่อ กับคุณแม่ ก่อนนั่งลงข้าง ๆ พี่ที...
"บอสมาก็ดี ลุงว่าจะพาบ้านบอสไปเยี่ยมพ่อที่โคราช สะดวกกันวันไหนล่ะ" บอสยิ้มกว้างทันที
"วันไหนก็ได้ครับ ตามที่คุณลุงสะดวกดีกว่าครับ"
เย้... จะได้กลับไปหายายไปหาแม่อีกแล้ว
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พัง