พัง นิยาย บท 46
หลังจากที่ตกลงวันไปโคราช ตกลงทำเว็บไซต์ ของโรงแรมเสร็จ คุณพ่อคุณแม่ออกไปเดินตรวจโรงแรมกันนิดหน่อย ก่อนจะขอตัวไปทำธุระต่อ...
ส่วนปลายฟ้าหลับปุ๋ยบนตักฉัน...
ที่ต้องนอนบนตักแบบนี้เพราะไม่ยอมห่างฉันเลย... กอดคอฉันไว้แน่น... วางไม่ได้ ปลายฟ้าร้องงอแงทันที สงสัยคิดถึงกันมาก…
"แอะ แอ้" เนี่ย… พอรู้สึกตัวก็จะลืมตามอง ให้ตัวเองสบายใจ หากเป็นฉันอุ้มอยู่เขาก็จะหลับต่อ… ร้ายไหมล่ะเด็กคนนี้!
"ชู่ว เอเอ้ นะลูก เอเอ้~" ฉันเขย่าเบา ๆ ตาโต ๆ ก็ค่อย ๆ ปรือหลับไปอีกครั้ง...
"เมย์เธอไม่อยู่ ฉันจะบ้า! อยู่กับเธอเลี้ยงง่ายมาก ไม่รู้ปลายฟ้าเป็นอะไร"
"ถ้ายุ่งก็พาปลายฟ้ามาฝากไว้สิ… ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก" พี่ทีลูบหัวปลายฟ้าเบา ๆ จนบอสยิ้มกว้าง
"ฉันชักจะชอบแฟนเธอแล้วสิ" อ้าว
"เห้ย!" พี่ทีรีบขยับตัวหนีทันที จนบอสหัวเราะลั่นห้อง…
"ฮ่า ๆ ล้อเล่นเว้ย! ขนลุก" ให้ตายเถอะสองคนนี้...
‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก’
"เชิญค่ะ..." กิ่งเปิดประตูเข้ามา พร้อมยกกาแฟกับน้ำส้มมาเสิร์ฟ
"เลขาเธอสวยจัง... สวยกว่าเธออีก" บอสกระซิบฉันทันที...
"หน้าม่อชะมัด นั่งใกล้พี่ที ติดเชื้อพี่ทีมาเหรอ" บอสหัวเราะ ก่อนจะแอบมองกิ่งยกแก้ววางบนโต๊ะ ทีละแก้ว...
ปลายฟ้าเอ้ย พ่อหนูจะหาแม่ให้หนูแล้วลูก... หนูจะลืมแม่เมย์คนนี้ไหมนะ
"ขอบคุณนะกิ่ง" ฉันหันไปยิ้มขอบคุณกิ่ง ก่อนที่กิ่งจะเดินหันหลังออกไป
เมื่อกิ่งปิดประตูห้อง
"นิสัยดีนะ ขยัน..."พี่ทีเริ่มสะกิดบอสทันที นี่จะดีลกิ่งให้บอสแล้วเหรอเนี่ย! ร้ายทั้งคู่...
เมื่อปลายฟ้าหลับสนิท บอสก็ค่อย ๆ อุ้มปลายฟ้ากลับ... ฉันเองก็ไม่ลืมที่จะเรียกกิ่งไปช่วยถือกระเป๋าเป้ปลายฟ้า... ไปกดลิฟต์ เห้อ ฉันทำได้แค่นี้ล่ะ... เขาจะดีลกันต่อไหมฉันก็ไม่รู้...
1 เดือนต่อมา...
ฉันทำงานปกติ ทำทุกวันมาเป็นเวลาหนึ่งเดือนแล้ว พี่ทีก็น่ารักไม่เปลี่ยน ช่วยฉันทุกอย่าง สอนงาน พอท้องโตเขาก็คอยถอดรองเท้าให้ ใส่รองเท้าให้ ถือของให้ เขาแทบจะอุ้มฉันเดินอยู่แล้ว... เรื่องผู้หญิงไม่มีมาถึงหูฉันเลย... แต่ฉันยังไม่ไว้ใจเขาหรอกนะ
ตอนนี้ฉันท้องเจ็ดเดือนแล้ว... ตื่นเต้นจัง...
"เมย์ครับ..." พี่ทีเปิดประตูยิ้มกว้างเข้ามา ฉันส่งยิ้มตอบเขา ก่อนจะหันลงมาทำงานต่อ
"มีอะไรคะ...วันนี้มีของกินติดมือมารึป่าว" เขาเดินเข้ามาใกล้ ๆ ก่อนจะยื่นนิ้วมาบีบจมูกฉัน
"กินอีกแล้วนะเจ้าหมู~" ฉันหัวเราะทันที เขาไม่เคยอ่อนโยนแบบนี้เลย… ตอนนี้เขาแทบจะเป็นทุกอย่างของฉันแล้ว ทั้งพี่ ทั้งเพื่อน... ทั้ง... ไม่สิ ยังก่อน ฉันยังไม่ไว้ใจเขา... ขออยู่กันแบบนี้ไปก่อนแล้วกัน
เพราะอะไรหน่ะเหรอ พอยิ่งท้องโต ฉันยิ่งกระหายเขา... ไม่รู้มันเกิดอะไรขึ้นกับตัวฉัน... ฉันอยากมีอะไรกับเขาตลอดเลย...
"ลูกอยากกินข้าวต้มมัด..." ฉันยิ้มกริ่ม... ก่อนที่หน้าคมจะเริ่มแดงระเรื่อ
เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ ๆ ก่อนจะจุมพิตเบา ๆ ที่ริมฝีปากฉัน...
"ข้าวต้มมัดแบบไหน... บอกมาสิ" จมูกโด่งซุกไซร้ กระซิบข้างหูฉันเบา ๆ
ตาย... ฉันยิ่งมีอารมณ์ขึ้นไปอีก
"มีให้เลือกเหรอคะ..." เขาจับมือฉันขึ้นมาบีบทันที
"มีไส้ให้เลือก... ไส้กล้วยที่เมย์เกลียด... กับไส้กะทิที่เมย์ชอบ..." ไส้กะทิ... วงการข้าวต้มมัดไม่มีไส้นี้หรอกนะ...
ฉันคิดค้นขึ้นมาเอง... ฉันลองกินบ่อย มันก็... เอ่อ... อร่อยดี...
"พี่ทีพูดแบบนี้... ทำเมย์หิวเลยค่ะ" เขาก้าวยาว ๆ ไปล็อคห้อง ก่อนจะกลับมาอุ้มฉัน... และเดินตรงดิ่งเข้าไปในห้องน้ำ...
ฉันถูกวางบนเคาน์เตอร์ เมื่อก้นแตะปุ๊บ ริมฝีปากนุ่ม ๆ ก็ประกบจูบฉันทันที
อื้ม~
"พี่ที อย่าร้องดังนะ..." ฉันละจูบออกมาจ้องตาเขา
"บอกตัวเองเถอะ..." แหนะ ฉันยิ้มกริ่ม แอบนึกขำในใจ..จนใบหน้าคม ๆ จมูกโด่ง ๆ เริ่มไซร้ซอกคอฉันเบา ๆ ก่อนจะไล่ลงมาซุกพรมจูบตรงร่องอกอวบ...
เขาหยุดหยอกล้อ บีบเค้นมันอยู่ชั่วครู่... ก่อนจะค่อย ๆ จับขาฉันแยกออกจากกัน...
มือหนาลูบไล้สัมผัสเรียวขาฉันช้า ๆ จนมันหยุดที่แยกสวาทสามเหลี่ยมที่เปียกชื้น
เขาแหวกกางเกงในตัวจิ๋วออก ก่อนจะเริ่มเขี่ยยอดสวาทฉันช้า ๆ
"อ่าส์..." ฉันสะดุ้งนิดหน่อย แต่ถูกแขนกำยำของเขาโอบหลังไว้
"เมย์... ไม่เหมือนเมย์คนเดิม"
"เมย์คนเดิมเป็นยังไงคะ..." ฉันกัดปากครางเบา ๆ แล้วไถ่ถามเขากลับ
"เด็กน้อยใสซื่อ... บริสุทธิ์ หลอกง่าย" ฉันจ้องตาเขาทันที... ก่อนจะส่งมือไปบีบน้องชายเขาแทน
หมับ...
"โอย เมย์ครับ" เขาหลับตาพริ้ม และครางกระเส่าเรียกฉันที่ข้างหู
" พี่ทีก็ไม่เหมือนเดิม..." ฉันยิ้มเบา ๆ ที่มุมปาก แล้วกระซิบเขากลับ...
"ยังไง อื้ม... เมย์" ฉันเริ่มถอดเข็มขัดเขาออก ก่อนที่มือเล็ก ๆ จะเริ่มรูดซิบกางเกงสแล็กลง
และ... ดึงอสูรกายตัวโปรดออกมาเล่น
ฉันหลับตาปี๋ ความเสียวสะท้านมันเริ่มมาเยือนช้า ๆ มันค่อย ๆ กัดกินฉัน กิน… จนรูสวาทเปียก ๆ เริ่มตอด ตุบ ๆ รัด แก่นกายเขา...
"มะ… ไม่ไหวค่ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ โอย พี่ที กรี๊ด~ อุ๊ปส์" พี่ทีรีบประกบจูบปิดปากฉันทันที ฉันทนไม่ไหว หายใจหอบในปากเขา สลับกับลิ้นนุ่ม ๆ ที่ตอนนี้พยายามคลอเคลียเขาไปด้วย...
‘ปึก ปึก ปึก~’ อื้อ…
"อ่าส์..."
ฉันหยุดเด้งเอวรับ รูสวาทมันเกร็ง… เกร็งจนหยุดนิ่ง ก่อนที่มันจะ กระตุก ตุบ ๆ พร้อมเขา...
พี่ทีค่อย ๆ ดึงมันออกมา... ปล่อยให้น้ำรักสีขุ่นไหลตามเป็นทาง เขาหยิบทิชชูมาเช็ดให้ฉัน ก่อนจะหอมแก้มฉันซ้ายขวา... แล้วใส่กางเกงในให้... ติดกระดุมให้...
และสุดท้าย… อุ้มฉันกลับไปนั่งที่เก้าอี้เดิม...
เขาก้าวยาว ๆ ไปเปิดประตู พอประตูเปิดมา... ก็เห็นหน้าบึ้งตึงของสายฝน แตงโม พี่เอส และพี่ไวท์...
มากันเยอะขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย
"มึงทำอะไร นานมาก! " พี่เอสเดินเข้ามาบ่นทันที
"ธุระสิ พวกมึงมีอะไร" พี่ไวท์เริ่มหันมองฉันและพี่ทีสลับกัน รวมถึงสายฝนด้วย
"เมย์แกดีกันแล้วเหรอ..." สายฝนชิงถามฉันก่อน
"ยัง..." พี่เอสเริ่มหันมองที่ต้นคอพี่ที เห้ย รอยนั่น... ลิปสติกฉัน...
"แสดงว่า รอยลิปสติกบนคอพี่ทีคือของคนอื่น?" แตงโมหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟา พี่ทีรีบเดินมาหยิบทิชชูบนโต๊ะฉัน เอาไปเช็ดที่คอตัวเอง อย่างอาย ๆ
"เอ่อ ของคนอื่นมั้ง" ฉันตอบแตงโมไปเลิ่กลั่ก ไม่กล้าสบตา...
จนสายฝนจับผิดฉันอีกครั้ง...
"เมย์ปากเลอะอะไร ฮ่า ๆ ทาลิปสติกใหม่เถอะ ไปกินอะไรมาเนี่ย" ฉันรีบเอากระจกมาส่องทันที ลิปสติกฉันเลอะขอบปากหมดเลย ตายจริง
ฉันรีบจัดการตัวเอง เริ่มเช็ดปาก ทาลิปสติก โดยที่มีสายตาของเพื่อน ๆ จ้องจับผิดอยู่
"กูไปหามึงที่ห้อง เลขาบอกมาห้องนี้ พอกูมาห้องนี้ห้องก็ล็อก เลขาก็งง แล้วกูโทรหาไม่มีใครรับสักคน..." พี่เอสบ่นพี่ทีเบา ๆ
"เออน่า มึงมีอะไร" พี่ทีหน้าแดง และพยายามเปลี่ยนประเด็น
"นัดกินข้าวกัน ร้านประจำ มีพวกกู ไอ้เซ็น ณีเวีย น้ำหวาน และหมอนายด้วย เร็ว ๆ เลย" พี่ทีพยักหน้า ก่อนจะเดินไปหยิบรองเท้ามาให้ฉันใส่
ทุกคนมองพี่ทีเป็นตาเดียว
แล้วพูดขึ้นมาว่า...
"ไอ้พ่อบ้าน กูยอมใจมึงว่ะ... หยุดเสือดูแลลูก ดูแลเมีย มึงเอาโล่ไปเลย!"
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พัง