พัง นิยาย บท 49
ฉันหัวเราะท่าทางเขาเบา ๆ มันน่ารักจริง ๆ
"แค่มีอะไรกันทุกวัน มันลำบากมากเหรอคะ" ฉันเอานิ้วชี้จิ้ม ๆ หน้าอกเขา
"เมย์ท้องไง ท้องจะคลอดอยู่แล้ว โดนหัวลูกจะทำยังไง ของพี่ยิ่งยาว ๆ" แหม!
"ขอดูหน่อยค่ะ ว่ายาวจริงไหม เมย์ลืมละ" ฉันขยับไปดึงกางเกงเขาลง
พี่ทีรีบจับมือฉันไว้... เดี๋ยวนี้เริ่มหวงแล้ว!
"พอเลย ใจเย็น ๆ" ฉันเซ็งจริง ๆ เลยล้มตัวนอนบนเตียง หลับตา ถอนหายใจฟึดฟัดใส่เขา
อยู่ ๆ ผ้าถุงฉันก็ถูกเลิกขึ้น... ฉันปรือตามอง ก่อนจะยิ้มชอบใจ เอ... ใครมาทำอะไรน้องสาวฉันนะ...
"ไหน ขอคุยกับน้องสาวเมย์หน่อย ช่วงนี้เป็นอะไร ทำไมร้ายนัก" เขาค่อย ๆ ดึงกางเกงในฉันออกจากเรียวขา...
ก่อนจะกดหน้าเข้ามาใกล้ ๆ มัน... นิ้วยาวเริ่มไล่สัมผัสตามร่องสวาท เปิดกลีบกุหลาบสีสดเชยชมทีละกลีบ...
เขาแตะ แตะสะกิดมันเบา ๆ เป็นจังหวะ จนฉันเผลอเด้งเอวกระเส่า ตามจังหวะเขา...
"อ่าส์... ทรมานจัง" หน้าคมเงยขึ้นมามองฉัน เขายิ้มชอบใจ แล้วลงมือจัดการ น้องสาวแสนซนของฉันต่อ...
นิ้วโป้งยาวบี้ยอดเกสรช้า ๆ ก่อนที่เขาจะสอดนิ้วกลางแทรกผ่านเข้ามา... เขี่ยกระทุ้งซ้ายขวาอยู่ข้างใน
โอ้ย~ มันทรมานจริง ๆ
ขาสองข้างฉันเกร็ง เกร็งจนนิ้วเท้าจิกลงไปบนที่นอนนุ่ม ๆ มันเสียว
"อ่าส์ พี่ที อย่าทรมานกันสิ มะ เมย์ จะทนไม่ไหวแล้วนะ..." เขาไม่ตอบ เมื่อเขาเห็นฉันทรมาน เขาก็กดหน้าคม ๆ เข้ามา แล้วเริ่มลงลิ้นอุ่น ๆ บดเลียมัน...
อ่าส์
ฉันตัวบิดเกลียว สะโพกเริ่มถูกมือหนาสองข้างยกขึ้น
เขาละเลงตวัดลิ้นวนซ้ำ ๆ ฉันหลับตาปี๋ อยากกรีดร้องอ้อนวอนเขาให้หยุด แต่ไม่ได้ทำดั่งใจหมาย... ยิ่งเขาทรมานฉัน ฉันยิ่งเด้งเอวแข่งกับเขา...
"อ่าส์ อ๊ะ~ พี่ที อ่าส์" เขาวางฉันลงช้า ๆ ก่อนจะส่งนิ้วเข้ามาเกี่ยวรูสวาทฉันอีกครั้ง...
เสียงน้ำรักดังไปทั่วห้อง... หน้าคมตรงหว่างขา พยายามลงไปดูดกินมัน หวังให้เงียบสงบ แต่ไม่...
ยิ่งเขาลงไปกิน มันยิ่งไหลออกมา โอ้ย... เสียวเหลือเกิน!
"อ่าส์ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ่าส์ พะ... พี่ทีขา..." ฉันร่อนเอวบางเบียดเสียดริมฝีปากเขา... มือสองข้างเริ่มอยู่ไม่นิ่ง มันเริ่มควานหาที่ยึดเหนี่ยวตัวเอง
ฉันถูกดูดกินน้ำรักแทบหมดตัว... ตอนนี้ฉันหมดแรงแล้ว และฉัน กำลังจะถึงแล้วด้วย อ๊ายส์!
"อ่าส์ อ๊าย~ อ๊ะ พี่ที ไม่ไหวค่ะ ไม่ไหวแล้ว!" ขาสองข้างฉันสั่นระริก ก่อนที่สุดท้าย สะโพกน้อยของฉันมันจะเด้งกระตุก ตุบ ๆ ใส่ปากเขา...
เขาโลมเลียน้ำรักฉันอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะค่อย ๆ ละหน้าออกมาจากมัน...
"พอใจยัง แม่ลูกอ่อนผู้หื่นกระหาย..." ฉันยิ้มให้เขา ก่อนจะยกนิ้วโป้ง กดไลท์ ให้...
ทำดีมากค่ะ...
เขาล้มตัวลงมานอนข้าง ๆ ฉัน ก่อนจะหอมแก้มฉันซ้ายขวา...
"นอนเถอะ พรุ่งนี้กลับกรุงเทพแต่เช้า…" เขาตบก้นกล่อมฉันเบา ๆ จนฉันเผลอหลับไป...
"ไม่อยู่ค่ะคุณเมย์ เพิ่งออกไปเมื่อกี้"
"ไม่ต้องบอกเขานะคะว่าเมย์มา... เดี๋ยวเมย์มีอะไรเซอร์ไพรส์เขาค่ะ" พี่กานต์ยิ้มรับ
ฉันรีบเปิดประตูเข้ามา เขาไม่อยู่จริง ๆ ฉันรีบค้นลิ้นชัก ค้นของทุกอย่างบนโต๊ะเขา มันมีอีกไหมเอกสารสัญญาคู่นอนเนี่ย ฉันหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ มีแต่เอกสารโรงแรม เอกสารบริษัทโบกเกอร์... ฉันเดินวนรอบห้อง ทยอยหาเอกสารแต่ละตู้ แต่ไม่มีสัญญาอะไรแบบนั้นเลย... หรือเขาไม่ได้เก็บไว้ที่นี่
"สวัสดีค่ะคุณที" ฉันได้ยินเสียง เลขาเขากล่าวทักทาย เหมือนพี่กานต์ จะพยายามให้ฉันได้ยิน ว่าพี่ทีกลับมาแล้ว ฉันจึงรีบเดินไปหลบหลังตู้ทันที...
พี่ทีเปิดประตูเข้ามาแล้ว...
แต่... ‘ตึก ตึก ตึก’ ทำไมมีเสียงรองเท้าส้นสูงตามมาด้วย
ฉันค่อย ๆ แอบดูผ่านช่องเล็ก ๆ เห็นพี่ทีเดินมากับผู้หญิงคนนึง พี่ทีเดินมานั่งบนเก้าอี้ ก่อนที่ผู้หญิงคนนั้นจะค่อย ๆ เลื่อนเก้าอี้นั่งตรงข้ามเขา...
ผู้หญิงคนนั้นยิ้มไม่หุบ... หัวใจฉันเต้นโครมคราม เหมือนตัวเองจะช็อคยังไงอย่างงั้น ฉันกลัว... ฉันไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้นอีก ขอหล่ะ เขากำลังจะเป็นพ่อที่ดีของลูกแล้ว... อย่ามีอะไรมาทำให้เขากลับไปเลวเหมือนเดิมเลย...
อยู่ ๆ ผู้หญิงคนนั้นก็เอื้อมมือมาจับมือพี่ที… แต่พี่ทีดึงออก…
"ผมคุยเรื่องงาน"
"คุณทีไม่เห็นนามบัตรที่มีนให้เหรอคะ..." เธอพยายามจับมือพี่ทีอีก แต่เขารีบเอามือกอดอก แล้วพิงเก้าอี้ นามบัตรที่หมายถึง คือนามบัตรที่ฉันกำมันอยู่ใช่ไหม...
"เรื่องบริษัทผมงานเป็นยังไง... คืบหน้าถึงไหน" ผู้หญิงคนนั้นดันตัวลุกขึ้น ก่อนจะเดินอ้อมมาใกล้ ๆ พี่ที เธอเดินมาบีบ และนวดไหล่เขา
พี่ทีรีบปัดมือเธอออก ก่อนจะลุกขึ้นเดินหนี...
แต่เธอกลับเดินตามไปหาเขา...
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พัง