พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 759

เมื่อสุชาดาเห็นก็รู้สึกหงุดหงิด อดไม่ได้ที่จะเร่งเร้า“เฮ้นี่ เธอกำลังลังเลอะไรอยู่ เรื่องแบบนี้มีอะไรให้น่าลังเลอีก ？”

จุ๊บแจงเงยหน้าขึ้น“ใครจะไปรู้ว่าเธอใช่คนของวารุณีหรือเปล่า จงใจพูดว่ามีความแค้นกับวารุณีเพื่อมาหลอกฉัน ให้ฉันติดกับหรือเปล่า？”

สุชาดาหัวเราะ“นี่เธอกำลังกังวลเรื่องนี้อยู่เหรอ ? งั้นฉันขอพูดชัดๆว่า ฉันไม่ใช่ ฉันกับวารุณีเรามีความแค้นกันจริงๆ เขาทำลายชีวิตฉัน หากฉันไม่จัดการกับเขา ชีวิตนี้คงนอนตายตาไม่หลับแน่ ดังนั้นเธอมาร่วมมือกับฉันอย่างสบายใจได้เลย ”

“พูดแล้วยังไง ต้องมีหลักฐานมายืนยันหน่อยไหม เพื่อแสดงตัวว่าเธอไม่ใช่คนของวารุณี และเพื่อยืนยันว่าเธอกับวารุณีมีความแค้นต่อกันจริง”จุ๊บแจงเอามือกอดอกแล้วจ้องมองมาที่เธอ

อันที่จริงแล้วในใจของจุ๊บแจงนั้นเชื่อไปเกินกว่าครึ่งแล้ว

เพราะท่าทีที่เคียดแค้นวารุณีของหญิงสาวคนนี้เมื่อครู่ที่ปรากฏให้เห็น มันทำเธอขนพองสยองเกล้ามาก

ดังนั้นหญิงสาวคนนี้กับวารุณีมีความแค้นกันนั้นมันจึงเป็นเรื่องจริง

แต่เธอไม่รู้จักกับผู้หญิงคนนี้ หากผลีผลามร่วมมือกันไป ใครจะไปรู้ว่าจะถูกแว้งกัดเอาตอนไหน

“อยากได้หลักฐานเหรอมีแน่นอน”สุชาดาหยิบโทรศัพท์ออกมา กดไปสองสามทีแล้วยื่นให้“ เห็นไหม? นี่เป็นเหตุการณ์ของการแข่งขันระดับนานาชาติเมื่อสองเดือนก่อน ตอนนั้น ฉันเป็นนางแบบให้กับนักออกแบบคนหนึ่งแล้วเข้าร่วมการแข่งขันนี้ สุดท้ายถูกวารุณีไล่ออกจากการแข่งขัน จากนั้นก็ถูกระเห็จไปยังสถานที่ที่ลำบากยากแค้น！”

เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ สุชาดาก็กัดฟันกร่อน ราวกับมีวารุณีอยู่ในปาก แทบทนไม่ได้ที่อยากจะขบกัดเธอให้เป็นชิ้นๆ

จุ๊บแจงมองดูภาพถ่ายในนั้น ตอนนี้ก็จึงเชื่ออย่างสนิทใจ มุมปากยกยิ้มขึ้นมา“ดีมาก ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นฉันก็ตกลงร่วมมือกับเธอ”

“เยี่ยม เธอเลือกได้ฉลาดมาก”สุชาดาหยิบโทรศัพท์ตัวเองคืน

แววตาของจุ๊บแจงมีการเยาะเย้ยผาดผ่าน

ฉลาด?

ไม่ เธอไม่เคยรู้สึกว่าการที่ตัวเองตัดสินใจเลือกที่จะร่วมมือกับใครนั้นเป็นเรื่องฉลาด

ก่อนหน้านั้นที่ร่วมมือกับนิรุตติ์ ก็ได้ให้บทเรียนเธอไปแล้ว

นิรุตติ์บอกว่า ขอแค่เธอร่วมมือกับเขา เขาจะช่วยเธอให้ได้ตัวนัทธีมา แล้วแต่งเข้าตระกูลไชยรัตน์

สุดท้าย นิรุตติ์ก็ไม่ได้รักษาคำพูดของตัวเองเลย

ดังนั้นเธอในตอนนี้ จะร่วมมือกับใคร ความเชื่อใจคงจะทุ่มมันไปทั้งหมดไม่ได้อีก ต้องระวังตัวเอาไว้บ้าง เผื่อว่าโดนแทงข้างหลังเข้า ยังจะพอมีลู่ทางให้เอาตัวรอดได้

ดังนั้น เธอเชื่อว่าผู้หญิงคนนี้มีความแค้นกับวารุณี และร่วมมือกับผู้หญิงคนนี้ได้ แต่ในใจของเธอ ก็ยังต้องคอยระวัง ไม่โชว์ไพ่ที่มีในมือให้ผู้หญิงคนนี้เห็นมันทั้งหมด

“เอาล่ะ ในเมื่อตอนนี้เราตกลงว่าจะร่วมมือกันแล้ว เธอคิดว่า เราจะจัดการกับวารุณียังไงดี？”จุ๊บแจงกำมือแน่นแล้วมองไปยังสุชาดา

สุชาดาไม่ได้ตอบกลับไปในทันที แต่สายตากลับจ้องมองไปยังแบบที่เธอถืออยู่ในมือ“งานแบบชิ้นนี้ เธอวาดมันเสร็จแล้ว ตามหลัก วันนี้เธอก็ควรส่งงานได้แล้ว แต่เธอไม่ส่ง เพราะเธอรู้ดีว่าพวกวารุณีรู้ว่างานของเธอเธอไม่ได้เป็นคนวาดมันขึ้นเอง อาจจะไปลอกมันมาจากที่ไหน ดังนั้นวันนี้เธอเลยไม่กล้าส่งแบบ แต่ตัดสินใจเลือกที่จะส่งในวันที่กำหนด เพราะแบบนั้น ในตอนที่พวกวารุณีประเมินผล ก็จะไม่มีเวลาไปเสาะหาว่างานของเธอนั้นไปลอกของใครมา ไม่แน่ ยังอาจจะทำให้เธอได้เลื่อนลำดับขึ้นอีกด้วย เธอคิดแบบนี้ใช่ไหม ？”

จุ๊บแจงขบริมฝีปากแน่น ไม่ได้ตอบอะไร

เพราะว่า เธอคิดแบบนั้นจริงๆ

เธอกลัวว่าถ้าเธอส่งขึ้นไปตอนนี้ พวกวารุณีจะมีเวลาเหลือเฟือ เพื่อค้นหางานแบบที่เธอไปลอกมา จากนั้นพรุ่งนี้ก็มาเปิดโปงเธอ

ดังนั้น เธอจึงเลือกที่จะไม่ส่งมัน แล้วส่งเป็นวันพรุ่งนี้แทน แบบนั้น วารุณีและพวกก็จะไม่มีเวลาไปตรวจสอบเธอ

ตอนนี้เธอรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก เสียใจที่เมื่อวานลีน่าถามเธอว่าอยากจะถอนตัวไหม แต่เธอไม่ถอน

และยิ่งเสียใจที่เช้านี้ เธอเองก็รู้แก่ใจดีว่าวารุณีเขารู้ว่างานแบบของเธอไม่ได้รังสรรค์ขึ้นมาด้วยฝีมือตัวเอง ก็ไม่คิดจะถอนตัว ยังดึงดันที่จะพาตัวเองมายืนอยู่บนปากเหวแบบนี้

ในตอนนี้เอง จุ๊บแจงก็แทบทรุด

สุชาดาเหล่ตามอง“ตอนนี้ทางเลือกเดียวของเธอก็คือ ก่อนที่พวกวารุณีจะเปิดโปงเธอ เธอก็ชิงลงมือจัดการกับพวกเขาก่อน”

“ฉันรู้อยู่แล้ว แต่ต้องทำยังไงนี่สิ ？”ใบหน้าของจุ๊บแจงบิดเบี้ยวแล้วพูดขึ้นว่า“ ถ้าฉันมีวิธี ก็ทำไปแล้ว ยังต้องมาถามเธออีกเหรอ？”

“วิธีนั้นง่ายมาก ที่ในมือฉันมีอยู่อันหนึ่ง”สุชาดาหัวเราะแล้วโบกโทรศัพท์ไปมา

จุ๊บแจงดวงตาเป็นประกายมองไปยังหญิงสาว“ วิธีอะไร？”

“ฉันรู้ว่าวารุณีก็เป็นผู้ต้องสงสัยคัดลอกผลงานคนอื่นเหมือนกัน”คำพูดของสุชาดาทำเอาประหลาดใจมาก

ดวงตาจุ๊บแจงเบิกกว้าง “เธอว่าไงนะ วารุณีก็คัดลอกผลงานคนอื่นเหรอ？”

สุชาดาพยักหน้า “ใช่ เขาคัดลอกผลงานคนอื่น ดังนั้นเธอเอาเรื่องที่วารุณีคัดลอกผลงานนี้ มาเปิดโปงก่อน จัดการส่งเขาลงนรก เมื่อเป็นแบบนั้น เธอก็จะปลอดภัยไม่ใช่เหรอ ? เป็นยังไง ? วิธีนี้ของฉันดีไหม？”

จุ๊บแจงพยักหน้าให้ซ้ำๆ“ดี ดีมาก เยี่ยมไปเลย แล้วเธอรู้ได้ยังไงว่าเขาคัดลอกผลงาน เธอมีหลักฐานอะไร？”

“หลักฐานมีอยู่แล้ว”

ขณะที่พูด สุชาดาก็กดไปที่โทรศัพท์มือถืออีกครั้ง จากนั้นก็ยื่นมันไปตรงหน้าเธอ “ เธอลองเทียบสองรูปนี้ดูสิ ด้านซ้ายเป็นแบบของนักออกแบบคนหนึ่งที่ไม่ทราบชื่อ และทางด้านขวาเป็นแบบของวารุณี แบบสองอันนี้แม้อันหนึ่งจะเป็นกระโปรง และอีกอันจะเป็นชุดสูท แต่ความคล้ายคลึงนั้นเหมือนกันมาก และแบบทางด้านซ้ายนี้ ก็ได้โพสต์ลงบนอินเทอร์เน็ตเมื่อเดือนมิถุนายนของปีที่แล้ว ส่วนของวารุณี ได้ตีพิมพ์ลงในนิตยสารเมื่อเดือนกรกฎาคมของปีนั้นด้วยเช่นกัน ดังนั้นนี่จึงเป็นหลักฐานที่แน่นหนาว่าวารุณีคัดลอกผลงาน ”