พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 894

“กลัวอะไร” วารุณีถามด้วยความเป็นห่วง

ปาจรีย์กัดริมฝีปากล่างของเขา และครู่ต่อมาเขาก็พูดว่า "ฉันกลัวว่าถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ฉันจะหลงใหลในความอ่อนโยนของเขาและตกหลุมรักเขาอีกครั้ง"

ใช่แล้วล่ะ ความอ่อนโยน

ทุกวันนี้ การกระทำของพงศกรที่มีต่อเธอ พฤติกรรมที่มีต่อเธอ เรียกได้ว่าอ่อนโยนจริง ๆ

ถึงอย่างนั้น พงศกรคนนี้ดูเหมือนจะเป็นคนเย็นชา และเขาดูไม่เหมือนคนที่ทำสิ่งที่ดูเป็นห่วงเธอ แต่ที่จริงแล้ว เขากลับสนใจเธอ

เธอจึงบอกว่าช่วงนี้เขาอ่อนโยนกับเธอมาก

และแม้ว่าความอ่อนโยนนี้จะเป็นของปลอม การกระทำที่ดูแลเธอนั้นเป็นจริง แม้ว่าการกระทำนี้จะมีการสมรู้ร่วมคิด แต่เธอก็สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่ได้รับการดูแล

และความอบอุ่นนี้ ถึงแม้ว่าจะทำให้เธอรู้สึกแปลกมาก แต่ในขณะเดียวกัน ในใจลึก ๆเธอก็มีความคิดถึงอยู่เล็กน้อย

ใช่แล้วล่ะ เธอคิดถึงการเอาใจใส่ของพงศกร

เหตุผลบอกเธอว่า เธอไม่ควรคิดถึงมัน และเธอควรยอมแพ้โดยเร็ว

แต่ในใจของเธอ ไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้

เมื่อเธอรู้ถึงสิ่งนี้ เธอก็ตกใจและไม่อยากเชื่อเลยว่านี่เป็นความรู้สึกของเธอจริง ๆ

นั่นเป็นเหตุผลที่ว่า เธอกลัวว่าถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเธอจะตกหลุมรักพงศกร

ในขณะเดียวกัน ก็ต้องการหาใครสักคนมาพูดคุยเกี่ยวกับอารมณ์ที่วุ่นวายของตัวเองในตอนนี้ และต้องการหาคนที่จะให้คำแนะนำ

และเธอก็รู้ว่าวารุณีอยู่ดึก จึงโทรไปหาวารุณีเพียงเพื่อคุยกับเธอ และอยากได้ยินความคิดเห็นของวารุณี

บางทีแบบนี้อารมณ์ของตัวเองก็จะค่อยๆ กลับมา

อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ วารุณีตกตะลึงเมื่อได้ยินคำพูดของปาจรีย์ เห็นได้ชัดว่าเธอไม่คิดว่าปาจรีย์จะพูดแบบนี้

แต่เธอก็ต้องยอมรับว่าสิ่งที่พงศกรทำกับปาจรีย์ มันง่ายมากที่จะสร้างความประทับใจให้ผู้หญิง

ผู้หญิง หัวใจมักจะอ่อนโยนและชอบที่จะยึดมั่นในความรัก ยิ่งกว่านั้น ปาจรีย์ที่รักพงศกรมาโดยตลอด แม้ว่าความทรงจำจะหายไป แต่ความรู้สึกและจิตใต้สำนึกยังคงอยู่

ตราบใดที่พงศกรปฏิบัติต่อปาจรีย์ดีเล็กน้อย ความเป็นไปได้ที่ปาจรีย์จะตกหลุมรักพงศกรอีกครั้ง ความเป็นไปได้สูงมาก

และไม่แปลกใจเลยที่ปาจรีย์จะพูดแบบนั้น

“วารุณี เธอคิดว่าฉันควรทำยังไงดี？” ปาจรีย์ปิดหน้าเธอและพูดด้วยน้ำเสียงที่ขมขื่น “ฉันรู้ว่าฉันไม่ควรยอมรับการกระทำของพงศกรที่มีต่อฉัน แต่ฉันก็ไม่สามารถปฏิเสธได้”

ตอนนี้เธอต้องรับผิดชอบอาการบาดเจ็บของพงศกร มือของจับไม้ที่พ่อของเธอทุบตีเขา เขาข่มขู่เธอด้วยด้ามจับนี้และทำให้เธอต้องยอมรับสิ่งนี้ และเธอก็ปฏิเสธไม่ได้

ดังนั้นเธอจึงรู้ว่าเธอไม่สามารถยอมรับความดีของพงศกรที่มีต่อเธอได้ แต่เธอทำได้เพียงยอมรับมัน

เพราะเธอกลัว กลัวว่าถ้าเธอไม่ยอมรับ ถ้าเธอปฏิเสธ เธอจะโกรธพงศกร แล้วขอให้พงศกรพลิกสิ่งที่เธอสัญญาไว้ก่อนหน้านี้ จับพ่อของเธอเข้าคุก และปล่อยให้เธอแท้ง

เธอไม่กล้าเสี่ยง!

“ฉันรู้ ฉันรู้” วารุณีได้ยินเสียงของปาจรีย์ค่อย ๆ ทรุดลง และพยักหน้าอย่างรวดเร็วเพื่อปลอบโยน

แน่นอนว่าเธอรู้ดีว่าทำไมปาจรีย์ไม่สามารถปฏิเสธได้

พงศกรคนนั้น มีบุคลิกที่ไม่แน่นอน ปาจรีย์ปฏิเสธ ไม่แน่ว่าพงศกรจะทำอะไร

“วารุณี ตอนนี้ฉันกดดันมาก” ปาจรีย์สูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วหันไปมองนอกหน้าต่าง แล้วพูดอย่างว่างเปล่า

วารุณีรู้สึกใจหวิว ๆ

ปาจรีย์บีบมุมปากของเธอและฝืนยิ้ม “วารุณี เธอรู้อะไรไหม？จู่ ๆ ฉันก็รู้สึกถึงความเจ็บปวดจากอดีต เห็นได้ชัดว่าความทรงจำฉันยังไม่กลับมา แต่ฉันรู้สึกได้”

“ปาจรีย์…” ในใจวารุณีรู้สึกไม่ดีมากขึ้น เจ็บใจแทนปาจรีย์

ปาจรีย์หลับตาลงแล้วพูดว่า "จริงๆ แล้ว สองวันนี้ฉันมักจะฝัน ฝันถึงสิ่งที่ฉันไม่เคยเจอมาก่อน ไม่... บางทีอาจไม่ใช่ว่าฉันไม่เคยมีเผชิญมาก่อน ตรงกันข้าม มันต้องเป็นสิ่งที่ฉันเคยเจอ บางอย่างที่ฉันเคยเผชิญมาในอดีต เพราะมีพงศกรอยู่ในความฝันด้วย”

ดังนั้นเธอจึงไม่รู้ว่าต้องทำยังไงดีในตอนนี้ เธอจะฟื้นความจำของเธออย่างเป็นธรรมชาติ หรือรีบเดินออกจากข้างกายพงศกรโดยเร็ว เพื่อไม่ส่งผลกระทบต่อปาจรีย์อีก เพื่อไม่ให้ฟื้นความทรงจำ?

แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะจากพงศกร สำหรับเธอแล้ว มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้

พงศกรจะไม่ยอมให้เธอจากไป ไม่ง่ายเลยที่เขาจะจับเธอได้ แล้วเขาจะปล่อยเธอไปได้อย่างไร

เว้นแต่ว่า พงศกรเองไม่ต้องการแก้แค้นเธอและตระกูลจิรดำรง เธอก็จะมีเมตตาและปล่อยให้ครอบครัวของพวกเขาจากไป ไม่เช่นนั้นเธอจะไม่สามารถจากไปได้เลย

และผลที่ตามมาของการไม่สามารถจากไปได้ มีแนวโน้มว่าเธอจะตกหลุมรักเขาฟื้นความทรงจำก่อนหน้าอีกครั้ง และกลับไปเป็นปาจรีย์ที่น่าเศร้าในอดีต

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ปาจรีย์กัดริมฝีปากล่างของเขาแน่น "วารุณี เธอว่า พงศกรจงใจดีกับฉันรึเปล่า เขาแค่ต้องการให้ฉันตกหลุมรักเขาอีกครั้ง จากนั้นให้ฉันฟื้นความทรงจำและทิ้งฉันไป ทำให้ฉันเจ็บมากขึ้นเรื่อย ๆ?”

หากลองคิดดูแล้ว ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้

จู่ ๆ พงศกรก็ใจดีกับเธอ และเธอแทบไม่เชื่อเลยว่าเป็นเพราะเขาตกหลุมรักเธอ

ความเป็นไปได้ที่มากที่สุดคือเขาจงใจทำร้ายเธอ และทำร้ายเธอจนหมดตัวอีกครั้ง

ถ้าเป็นแบบนั้น...

ปาจรีย์ตัวสั่นและใบหน้าของเขาก็ซีด

ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ เธอก็เหมือนตกนรกอีกครั้ง

ตอนนั้นเธอไม่รู้ว่าเธอยังมีความคิดที่อยากจะมีชีวิตอยู่อีกรึเปล่า

เมื่อได้ยินคำพูดของปาจรีย์ วารุณีก็ส่ายหัวทันที "ไม่หรอกปาจรีย์ เธออย่าคิดมาก พงศกรไม่ทำแบบนั้นหรอก"

“วารุณี ทำไมเธอถึงมั่นใจล่ะ？” ปาจรีย์ฟังออกถึงน้ำเสียงมั่นใจของวารุณี

เธอมั่นใจว่าพงศกรจะไม่ทำกับเธอแบบนั้น

วารุณีหลับตาลงและดูเหมือนจะลังเลเกี่ยวกับบางสิ่ง ผ่านไปครู่หนึ่ง ดูเหมือนเธอจะเข้าใจแล้ว และถอนหายใจพูดว่า “อันที่จริง... เธอเพิ่งตอบรับ เธอเพิ่งพูดว่า เธอได้ยินพงศกรโทรหาใครสักคนแล้วเขาบอกว่าเขารักเธอ คำพูดนี้เป็นความจริง!"