พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม(16+) นิยาย บท 14

บทที่ 14 หาเรื่องกลับ

คนพวกนี้ทั้งหมดนั้นล้วนถูกฟางซื่อเหาเรียกมา แน่นขนัด​เป็นแผ่นใหญ่ ลองนับดูอย่างคร่าวๆ มีประมาณสองสามร้อยคนได้

ฟางซื่อเหายิ้มเย็น เขาไม่เชื่อว่าคนตั้งมากมาย จะจัดการเนี่ยเฟิงคนเดียวไม่ได้！

“จัดการมัน ตีมันให้ตาย！”

ฟางซื่อเหาก็ไม่ได้พูด​พร่ำทำเพลงอะไร ยกมือขึ้น ออกคำสั่ง “ตีมันตายมาที่ฉันได้！ใครสามารถ​ทำมันตายได้ ฉันจะให้คนนั้นล้านนึง!”

ขอเพียงปูรางวัลอย่างงาม ย่อมมีผู้กล้าถวายตัวรับใช้แน่นอน​ประโยคนี้พูดเอาไว้ไม่มีผิดจริงๆ

คนพวกนี้ที่ถูกฟางซื่อเหาเรียกมานั้นส่วนใหญ่​ก็พร้อมที่จะตาย พวกเขาฟังที่ฟางซื่อเหาพูด ก็รีบถืออาวุธ​ในมือเดินหน้าไปทางเนี่ยเฟิงจากนั้นก็สับลงไป

“โครม” เนี่ยเฟิงปิดประตู เขากระโดดเตะ เข้ากับคนที่พุ่งเข้ามาก่อนจนคนพวกนั้นล้มลง!

ถึงแม้ว่าจะจัดการพวกที่อยู่ข้างหน้าสุดแล้ว แต่ทว่าก็ยังมีคนข้างหลังเข้ามาอีกอย่างต่อเนื่อง!

เนื่องจากคางเมิ่งเป็นห่วงเนี่ยเฟิง ดังนั้นจึงรีบไปดูที่หน้าต่าง จึงได้เห็นกลุ่มคนกลุ่มใหญ่ร้องตะโกน

พริบตาเดียวคางเมิ่งก็ตกใจจนหน้าซีด เธอคิดอยากจะเปิดประตู แต่ทั้งคฤหาสน์นั้นโดยปิดกั้นจนหมด

เธองกๆเงิ่นๆหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาทันที รีบเร่งโทรหาเย่หรูเสว่ “พี่หกไม่ดีแล้ว มีคนหลายคนจะจัดการเสี่ยวเฟิง! พี่รีบมาเร็วๆ!เข้า”

ในตอนนี้เย่หรูเสว่ประชุมเสร็จพอดี รับโทรศัพท์จากคางเมิ่ง ใบหน้าของเธอครึ้มลงทันที “เธอทำใจให้สงบก่อน อย่าให้เสี่ยวเฟิงได้รับบาดเจ็บ ฉันจะรีบไปทันที!”

หลังจากที่เย่หรูเสว่วางสาย ก็หยิบวิทยุสื่อสารขึ้นมากล่าวว่า: “สถานการณ์ฉุกเฉิน ทุกคนเตรียมอาวุธให้พร้อม ออกเดินทางทันที!”

“ ตี! ตีมันให้ตาย!”

ฟางซื่อเหากัดฟันร้องตะโกน มองดูเนี่ยเฟิงที่ถูกล้อมเอาไว้ ฟางซื่อเหารู้สึกเพียงว่ากู้หน้ากลับมาได้!

แต่เนี่ยเฟิงนั้นมีฝีมือสูง ไม่ว่าจะมีคนโถมเข้ามาเท่าไหร่ ก็ไม่มีใครสามารถทิ้งรอยแผลแม้เพียงเล็กน้อยไว้บนตัวของเนี่ยเฟิงได้

พูดเป็นเล่น ชุดนี้เป็นชุดที่พี่หกของเขาซื้อให้!

“ฉีกขาด!”

คาดไม่ถึงว่าวินาทีต่อมาก็ถูกโจรซุ่มโจมตีฉีกแขนเสื้อของเนี่ยเฟิงขาดทันที

ทันใดนั้น กลิ่นอายรอบตัวของเนี่ยเฟิงก็เปลี่ยนไป ร่วมกับกลิ่นอายความตายเข้มข้น ทันทีเขาก็ใช้เท้าถีบพวกอันธพาลข้างตัวออก

เห็นเพียงเขาใช้มือจับที่คอของคนที่ฉีกแขนเสื้อของเขา “แกกล้าทำลายเสื้อผ้าที่พี่หกซื้อให้ฉัน?”

พริบตานั้นเจ้าโจรก็รู้สึกว่าตัวเองอยู่ในสถานการณ์ที่ใกล้จะตายแล้ว ความรู้สึกกลัวและหวาดกลัวแพร่กระจายขึ้นมาในใจ!

เขาคิดว่าเขาจะถูกฆ่าในวินาทีถัดไป!

ตอนที่เขาหายใจไม่สะดวก เตรียมตัวที่ตาย ก็มีเสียงเสียดหูของไซเรนดังลอยมา

เนี่ยเฟิงเงยหน้าขึ้นมา มองเห็นรถตำรวจที่อยู่ไกลๆวิ่งเข้ามาในเขต เขาก็เลยปล่อยมือออก

มีตำรวจจำนวนมากลงมาจากรถตำรวจ ในมือของพวกเขาล้วนถือโล่ป้องกัน ล้อมบริเวณสถานที่เกิดเหตุอย่างรวดเร็ว

เย่หรูเสว่ที่อยู่ในชุดตำรวจอย่างสง่าผ่าเผย เธอมองเห็นพวกอันธพาลเหล่านั้น ทันใดนั้นก็ตะโกนว่า: “มีเรื่องต่อยตีกัน จับพวกเขาทั้งหมดเอาไว้”

“แกกล้า! รู้ไหมฉันคือใคร? ฉันคือคุณชายใหญ่ตระกูลฟาง!”

ฟางซื่อเหาคิดไม่ถึงว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น เดิมทีที่เขาเรียกคนมามากขนาดนี้ ก็เพื่อที่จะจัดการเนี่ยเฟิงให้ตาย แต่ตอนนี้เนี่ยเฟิงไม่อะไรแม้แต่น้อย คนของเขากลับจะโดนจับไป?!

แต่คาดไม่ถึงว่าฟางซื่อเหาจะถูกคนมาประกันตัวไป

“ผู้อำนวยการ? อย่างนี้ไม่สมเหตุสมผลนี่คะ?”

เย่หรูเสว่เห็นฉากนี้ในใจก็ไม่สบายอย่างมาก รีบไปหาผู้อำนวยการทันที

ผู้อำนวยการเพิ่งจะรับโทรศัพท์เสร็จ ก็ให้ปล่อยคนไป หลังจากนั้นก็มองเย่หรูเสว่อย่างโมโหเอามากๆ “เสี่ยวเย่ คุณรู้หรือไม่ว่าคุณเป็นตำรวจประชาชน? ไม่ว่าคุณจะทำอะไรควรจะเพื่อประเทศชาติและเพื่อประชาชนถึงจะถูก ทำไมคุณถึงได้ใช้อำนาจหน้าที่ไปในทางที่ผิด

“ผู้อำนวยการ ฉันไม่เข้าใจค่ะ ฉันจะใช้อำนาจหน้าที่ในทางที่ผิดได้อย่างไรคะ? ถ้าหากว่าวันนี้ไม่ไป คนที่โดยตีจนตายก็คือเนี่ยเฟิง!”

“เรื่องนี้ตามแนวทางปฏิบัติแล้วไม่ควรจะทำแบบนี้ คุณก็รู้ดีอยู่แก่ใจ!”

ผู้อำนวยการตบลงที่บนโต๊ะอย่างแรง

“ทำตามแนวทางปฏิบัติ? แต่ว่ามีคนจำนวนมากต้องการที่จะทำร้ายผู้ชายธรรมดาที่ไม่ได้มีอาวุธใดๆในมือ ถ้าอย่างงั้นจุดจบของเขาคงมีแค่ตายเท่านั้น หรือว่าพวกเราต้องมองดูชาวบ้านตายไปเฉยๆหรือคะ?”

“หุบปากซะ! คุณรู้เรื่องไม่ว่าการกระทำของคุณทำให้ทีมของพวกเราถูกร้องเรียน! เรื่องนั้นให้ทีมไหนไปทำไม่ได้ คุณยังมีอีกภารกิจที่สำคัญหรือว่าคุณไม่เข้าใจ?”

เย่หรูเสว่เม้มปาก ใช้เส้นผมคิดเธอก็ยังรู้ คนที่ร้องเรียนเธอก็คือฟางซื่อเหาแน่นอน

“คุณนี่มันเริ่มได้แย่จริงๆเลย! เดือนนี้คุณไม่ต้องเข้าร่วมงานลาดตระเวนทั้งหลายแล้ว นี่คือประกาศจับอาชญากรระดับAทั้งสิบคน คุณเป็นคนที่รักความยุติธรรม คิดเพื่อประชาชนแบบนั้น นั้นก็ไม่สู้ไปจับอาชญากรพวกนั้นซะ!”

เย่หรูเสว่ถือแฟ้มเอกสาร เปิดพลิกดูทันที จากนั้นก็ขมวดคิ้วออกมา “ผู้อำนวยการ หนึ่งเดือน?”

“ใช่ มีปัญหาอะไรไหม? คุณมีฝีมือเป็นเลิศไม่ใช่หรือไง? ผมจะบอกคุณให้นะ ถ้าภายในหนึ่งเดือนนี้ คุณไม่สามารถจับอาชญากรระดับAทั้งสิบคนได้ละก็ ถ้าอย่างนั้นคุณก็อย่าอยู่ที่นี่อีกเลย!”

ผู้อำนวยการกดที่ขมับ โบกมือไล่ด้วยความไม่สบายใจอย่างมาก “ออกไปเถอะ!”

เย่หรูเสว่กัดที่ริมฝีปาก ถึงแม้ว่าจะรู้ว่าไม่เป็นธรรม แต่ทว่าอย่างไรเสียนี่คืองานที่หัวหน้าสั่งลงมา