พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม(16+) นิยาย บท 33

บทที่ 33 การยับยั้งความคิดเห็นของประชาชน

ชิวมู่เฉิงถอนหายใจช้า ๆ "คนอื่นพูดอะไรก็คืออะไร พวกคุณหัดใช้สมองคิดเองไม่เป็นเหรอ? เรื่องพวกนี้มันสามารถใช้วิธีการทางกฎหมายได้ คนที่ติดหนี้พวกคุณไม่ใช่ฉัน เข้าใจหรือยัง?"

"พวกเราไม่เข้าใจ ยังไงก็เถอะใครจะมาทำการพัฒนาที่นี่ ก็ต้องจ่ายเงินให้พวกเรา ไม่จ่ายให้ก็ไม่ให้ทำการพัฒนา !"

อีกฝ่ายยังคงไม่ยอม พอเนี่ยเฟิงเห็นแบบนี้ ก็มีประโยคหนึ่งผ่านเข้ามาในหัว นั่นก็คือถิ่นทุรกันดารจะทำให้มีผู้ที่ลำบาก

คนที่อยู่ในตึกนี้มีคนหลากหลายประเภท พวกเขาได้รับค่าชดเชยเท่าไหร่ พวกเนี่ยเฟิงจะไปรู้ได้ไง?

จะว่ายังไงก็ขายต่อให้3เจ้าของโครงการแล้ว เจ้าแรกที่รับซื้อที่ดินนี้ก็ไม่ใช่พวกเขา

"ดูเหมือนพวกแกคิดว่าพี่ใหญ่ของผมเป็นผู้หญิง จะรังแกยังไงก็ได้งั้นเหรอ?"

เนี่ยเฟิงกำหมัด เสียงกระดูกดังกรอบแกรบ

ความอาฆาตแค้นที่อยู่ในตาของเนี่ยเฟิง สร้างความหวาดกลัวให้กับคนนำที่อยู่แถวหน้าจนถอยออกไปหลายก้าว พวกเขาเห็นเนี่ยเฟิงเหมือนกับเสือดาว โดยทั่วไปแล้วจะรู้สึกกลัว

"ไม่ว่ายังไง จ่ายเงินให้พวกเราแล้วก็จะไปเอง อย่างไรก็ตามพวกเจ้าของโครงการอย่างพวกแกไม่มีจิตสำนึกกันทั้งนั้น คิดแต่จะขูดเลือดขูดเนื้อประชาชนอย่างพวกเรา ! ไม่จ่ายเงินก็ได้ ถึงเวลาร้านค้าและบ้านที่พัฒนาแล้วก็ต้องยกให้พวกเรา !"

"ใครเป็นคนให้ความกล้ากับพวกแก ?เหลียงจิ้งหรูเหรอ?ยังจะเอาร้านค้ากับบ้านของพวกเรา พวกแกฝันไปเถอะ พวกแกซื้อขายที่ดินนี้กับใคร ใครจ่ายเงินให้พวกแกพวกแกก็ไปคุยกับคนนั้นซะ !"

เนี่ยเฟิงรู้ว่าถ้าจะจัดการกับคนพวกนี้ก็ต้องใช้วิธีนี้แหละ ไม่งั้นพวกเขาไม่ยอมแน่

"ไม่ ถ้าพวกแกไม่จ่ายเงินให้พวกเรา วันนี้ก็อย่าคิดว่าจะออกจากที่นี่ได้ !"

ในขณะที่ทุกคนไม่ยอมกัน จู่ๆหญิงชราคนหนึ่งก็ล้มลงกับพื้น จับขาเนี่ยเฟิงไว้ ร้องร่ำไห้ว่า :"โอ้วพระเจ้า คนพวกนี้ไม่จ่ายเงินก็ช่าง ยังจะตีอีก ตีฉันให้ตายเลย ! ฉันจะตายแล้ว !"

ชายชราและหญิงชราหลายคนเห็น ก็ส่งซิกให้กัน จึงล้มลงพื้นแล้วกลิ้งไปกลิ้งมา ฝุ่นเต็มไปหมด เพราะว่าที่นี่เคยทำการรื้อถอนมาก่อน ก็เลยพังเละเทะไปหมด

ชิวมู่เฉิงรู้สึกปวดหัวมากทันที เธอนวดขมับตัวเอง อย่างที่ว่าตอนนั้นที่ไปคุยเรื่องการร่วมมือทางธุรกิจเธอก็เคยเจอคนขี้โกง แต่ว่าคนเหล่านั้นไม่ได้ไม่มีเหตุผลแล้วกลิ้งไปกลิ้งมาแบบนี้

เนี่ยเฟิงก็รู้สึกตะลึงมาก คนพวกนี้ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องเหรอ? พวกเขาไม่มีทางจ่ายเงินหรอก เพราะว่าพวกเขาจ่ายเงินนี้ไปแล้ว ถ้าจ่ายอีกรอบ งั้นก็เท่ากับว่ากำไรของตัวเองน้อยลงสองเท่าไม่ใช่เหรอ?

อีกอย่างนะ ความผิดพลาดที่คนก่อนหน้านี้เป็นคนสร้างมันเกี่ยวอะไรกับพวกเขาล่ะ?ทำไมพวกเขาถึงต้องตามเก็บกวาดแทนคนพวกนั้นด้วยล่ะ ?

แต่นึกไม่ถึงเลยว่าคนพวกนี้จะหาจังหวะมาทำแบบนี้ได้

เดิมทีเวลานี้เป็นชั่วโมงเร่งด่วนพอดี เด็กนักเรียนรวมถึงมนุษย์เงินเดือนจะต้องผ่านทางนี้ พวกเขามองไกลๆก็เห็นกลุ่มคนมารวมตัวกัน และยังมีคนชราหลายคนนอนกลิ้งไปกลิ้งมา ทุกคนหยุดกันหมดด้วยความอยากรู้อยากเห็น

พวกเขาตะโกนร้องอยู่ตรงนั้น ทุกคนต่างก็พูดคุยกัน

ถึงขนาดมีคนหยิบมือถือออกมาถ่ายวิดีโอ ชิวมู่เฉิงขมวดคิ้ว แม้ว่าเธอจะไม่เป็นที่รู้จักในเมืองตงไห่

แต่ว่าในสังคมชั้นสูงมีคนที่รู้จักเธอไม่น้อย

ชิวมู่เฉิงพูดไปแล้วเลื่อนสายตาจากรถไปยังที่ดินอันกว้างใหญ่นั้น

"ถึงจะเป็นอย่างนั้น พวกเราก็ไม่สามารถทำตามที่พวกเขาต้องการได้ ถ้าพวกเขาได้รับเงินก้อนนั้นแล้วจริงๆ แต่ว่าเพื่อที่จะสามารถได้รับเงินมากขึ้นเลยทำการขู่เจ้าของโครงการ ทำให้เจ้าของโครงการทั้งหลายไม่สามารถทำงานได้อย่างราบรื่นล่ะ?"

ไม่มีการยกเว้นความเป็นไปได้นี้

"เสี่ยวเฟิง นายพูดถูก พี่ว่าพวกเราจำเป็นต้องไปสืบที่ไปที่มาของเรื่องนี้ ไม่ว่ายังไงถ้าอยากทำการพัฒนาอย่างราบรื่นก็ต้องผ่านด่านนี้ไปให้ได้"

"พี่ใหญ่รถพี่พังขนาดนี้แล้ว พวกเราโทรหาตำรวจจราจรมาก่อนเถอะ แล้วค่อยโทรหาบริษัทประกันมา"

"จ้ะ พี่รู้แล้ว"

พวกเขารออยู่ที่เดิมสักพัก คนของบริษัทประกันยังไม่มา กองตำรวจจราจรมาซะก่อน ไม่คิดเลยว่าหนึ่งในนั้นจะมีคนที่คุ้นเคย ไม่ใช่ใครอื่นคือพี่หกของเขาเอง

"พี่หก พี่มาได้ไงเนี่ย? เสื้อที่พี่ใส่อยู่มันคืออะไรเนี่ย?

เนี่ยเฟิงตะลึงเล็กน้อย

เย่หรูเสว่มองชุดตำรวจจราจรที่สวมอยู่ แล้วยิ้มแห้ง"ไม่มีอะไรหรอก กองตำรวจอาชญากรรมเหนื่อยเกินไป เพราะฉะนั้นพี่เลยเปลี่ยนนะ เป็นตำรวจจราจรก็ดี !"

ความจริงไม่ใช่อย่างนั้น เย่หรูเสว่ถูกเจ้านายรังแก ผู้อำนวยการและรองผู้อำนวยการปรึกษากัน เลยตัดสินใจให้เย่หรูเสว่ย้ายมากองตำรวจจราจร