บทที่ 5 เธอเป็นแฟนผม
ชาวเผือกที่รอชมต่างหัวเราะลั่นล็อบบี้ กลุ่มเครือญาติตระกูลชิวก็ไม่รู้จะรับมืออย่างไร
บอดี้การ์ดชุดดำสี่นายกระโดดจากเฮลิคอปเตอร์อย่างว่องไว รีบพยุงคุณชายฟางลุกขึ้น “คุณชายฟาง ไม่เป็นไรใช่ไหมครับ ?”
ฟางซื่อเหาอารมณ์เสียไม่หาย ทนความเจ็บปวด เอาแหวนออกมามอบให้กับชิวมู่เฉิง เขาอยากจะให้เสร็จพิธีแต่งงานโดยเร็วที่สุด จะได้รีบไปรักษาบาดแผลที่โรงพยาบาล
จิตใจของชิวมู่เฉิงว้าวุ่นไม่หยุด เธอไม่อยากยอมรับคำขอแต่งงานของฟางซื่อเหาเลยจริง ๆ แต่เธอก็ไม่กล้าปฏิเสธ
ในเวลานี้เอง เนี่ยเฟิงไม่รู้โผล่มาจากไหน แล้วยัง ปัดแหวนที่อยู่ในมือฟางซื่อเหาลงบนพื้น
“นาย ? นายเป็นใคร ?” เนื่องจากฟางซื่อเหาไม่มีฟันหน้าแล้ว เลยพูดจาขัด ๆ
เนี่ยเฟิงสแยะยิ้มแล้วพูดว่า: “ฉันเป็นสามีของชิวมู่เฉิง ! เจ้าหนุ่มน้อยฉวยตอนที่ฉันไม่อยู่บ้าน กล้ามาขอเมียฉันแต่งงานเชียวหรือ ? หน้าตาเหมือนหมูปัญญาอ่อนอย่างนาย ก็คู่ควรเหรอ ?”
“อะไร ? นายเป็นสามีของชิวมู่เฉิง ? ชิวมู่เฉิง เรื่องนี้มันเป็นอย่างไร ?” ฟางซื่อเหาถมึงตามองมายังชิวมู่เฉิง
ชิวมู่เฉิงก็ตกตะลึงเช่นกัน ตามองมายังเนี่ยเฟิง แม้ว่ารูปลักษณ์ภายนอกของเนี่ยเฟิงจะเปลี่ยนแปลงไปมาก แต่ว่า ชิวมู่เฉิงมีสายตาที่เฉียบแหลม ดูจากท่าทาง น้ำเสียงของเนี่ยเฟิงก็สามารถตัดสินได้ เธอดีใจปนประหลาดใจเดินเข้ามาใกล้เนี่ยเฟิง ถามด้วยเสียงเบา ๆ ว่า: “นายคือเสี่ยวเฟิง ?”
เนี่ยเฟิงยิ้มแล้วพูดว่า: “พี่สาว ผมเอง ผมกลับมาแล้ว”
ดวงตาของชิวมู่งเฉิงเปียกชุ่มอีกครั้ง ใช้มือข้างหนึ่งกุมมือของเนี่ยเฟิงเอาไว้ “นายคือเสี่ยวเฟิงจริงด้วย นายยังมีชีวิตอยู่ เยี่ยมไปเลย เยี่ยมไปเลย พี่คิดนายอย่างทรมานใจ...”
เนี่ยเฟิงกุมมือที่ขาวดั่งหยกของชิวมู่เฉิงไว้ พูดด้วยสายตาลึกซึ้งว่า: "พี่สาว ผมยังมีชีวิตอยู่ ผมก็คิดถึงพี่เหมือนกัน...”
ชิวมู่เฉิงพยักหน้า
พอคุณนายใหญ่ชิวออกคำสั่ง บอดี้การ์ดหนุ่มร่างกำยำสองสามคนก็เข้ามา เพื่อจะลงมือกับเนี่ยเฟิง
เนี่ยเฟิงกำลังจะสู้กลับ ชิวมู่เฉิงกลับก้าวมาข้างหน้าตัวเนี่ยเฟิงปกป้องเขาไว้ ชิวมู่เฉิงดุดันเสียงดังว่า: “พวกเธอใครกล้า ?”
แม้จะเป็นแค่สตรี แต่ชิวมู่เฉิงเรียนการต่อสู้ที่เหนือชั้นมากับคุณตา โดยเฉพาะ การไม่เอาความโกรธมาระเบิดในสนาม บอดี้การ์ดของโรงแรมอินเตอร์เนชั่นแนลเหล่านี้ ล้วนเป็นเธอเลือกมาเองทั้งนั้น ใครไม่รู้บ้างว่าประธานชิวร้ายกาจแค่ไหน ?
บอดี้การ์ดสองสามนายตกใจจนไม่กล้าลงมือ กลับหดตัวก้าวถอยหลังไป
คุณนายใหญ่ชิวเห็นสภาพการณ์ พูดด้วยความโมโหว่า: “มู่เฉิง เพื่อเขาแล้วเธอถึงกับหักหลังตระกูลชิวเลยเหรอ ?”
ชิวมู่เฉิงพูดด้วยสีหน้าเศร้าสลดว่า: “ท่านย่า อย่าบีบคั้นหนูเลย ถ้าให้หนูต้องเลือกจริง ๆ หนูยอมถูกขับออกจากตระกูลชิว แต่ว่า ใครกล้าแตะต้องเนี่ยเฟิงแม้แต่ขนเพียงเส้นเดียว หนูจะให้มันเลือดสาดกระจายแน่ !”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม(16+)