พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม(16+) นิยาย บท 6

บทที่ 6 อย่าแตะต้องเขา

พอชิวมู่เฉิงพูดเช่นนี้ออกไป ทำให้ทุกคนในงานต่างอ้าปากค้าง

คุณนายใหญ่ชิวยิ่งโมโหหนักขึ้น: “ฉันว่าเธอหน้ามืดตามัวแล้ว ! เจ้าหนุ่มยาจกนี่ไม่รู้ใส่เสน่ห์ยาแฝดอะไรให้เธอกิน ทำให้เธอทิ้งเกียรติของวงศ์ตระกูล ! พวกเธอยังยืนทื่ออะไรอยู่ ! ลงมือเร็ว !”

พอบอดี้การ์ดสองสามนายได้รับคำสั่ง ก็บุกเข้าไปในพริบตา เพื่อจะสั่งสอนเนี่ยเฟิง

แต่พวกเขาแตะไม่ได้แม้แต่ชายเสื้อของเนี่ยเฟิง แล้วยังถูกชิวมู่เฉิงสวิงเตะ ลอยละลิ่วไปไกล !

บอดี้การ์ดอีกสองนายคิดไม่ถึงว่าฝีมือต่อสู้ของชิวมู่เฉิงจะดีเช่นนี้ ถูกซัดจนรับมือไม่ทัน !

เท่ห์มาก ! เนี่ยเฟิงเห็นฉากกล้าหาญชาญชัยของพี่ใหญ่ อดอุทานในใจไม่ได้ ไม่เสียแรงที่ตอนนั้นได้ประลองกับพี่ใหญ่ หลายปีผ่านมาแล้ว ฝีมือการต่อสู้ยังคงไม่ตกเลย !

“ฉันว่าพวกเธอไม่ใส่ใจคำพูดของฉัน”

สีหน้าของชิวมู่เฉิงเข้มข้นขึ้น “ใครกล้าลงมือ ฉันรับรองว่าเขาอยู่ไม่พ้นวันนี้แน่”

พอเธอพูดจบ เสียงดัง“แคว่ก” จากการฉีกชุดเจ้าสาวที่เป็นภาระบนตัวก็ดังขึ้น

“ชิวมู่เฉิง เธอใจแข็งที่จะเป็นศัตรูกับตระกูลชิวใช่ไหม ?”

คุณนายใหญ่ชิวโมโหจนกัดฟันกรอด ๆ จ้องมองชิวมู่เฉิงอย่างเอาเป็นเอาตาย วันนี้เธอต้องขายหน้าทั้งวงศ์ตระกูลแล้ว !

ทั้งที่ปกติชิวมู่เฉิงเป็นเด็กที่เชื่อฟัง สั่งให้เธอไปทางตะวันออกเธอจะไม่กล้าไปทางตะวันตก แต่ตอนนี้เพื่อชายหนุ่มป่าเถื่อนโผล่มาจากไหนไม่รู้ เธอถึงกับทรยศตระกูลชิว ทรยศท่านย่า !

“หนูไม่ได้จะเป็นศัตรูกับตระกูลชิว หนูแค่ทำในสิ่งที่หนูคิดว่าถูกต้อง หนูจะทิ้งฐานะในตอนนี้ของหนู ต่อไปหนูไม่ใช่คนตระกูลชิวอีกต่อไป”

เธอรู้สึกว่าถูกต้อง ที่ต้องปกป้องน้องชายไม่ให้ถูกทำร้าย !

“ขอโทษค่ะ พิธีแต่งงานครั้งนี้ถือเป็นโมฆะ !”

ชิวมู่เฉิงประกาศเสร็จ ก็หันกลับไป ดวงตาที่เยือกเย็นทั้งคู่เต็มไปด้วยคำว่าอ่อนโยน

เธอพูดกับเนี่ยเฟิงด้วยความอ่อนโยนว่า: “น้องชาย พวกเราไปกัน พี่ยังมีเรื่องอีกมากจะบอกกับเธอ”

เหล่าแขกเหรื่อได้เห็นฉากนี้ อดไม่ได้ที่จะซุบซิบกัน

เป็นที่รู้กัน ตระกูลฟางกับตระกูลชิวทั้งสองตระกูลผูกดองกัน เป็นที่ครึกโครมไปทั่วเมืองตงไห่

ฟางซื่อเหาก็นึกไม่ถึงว่าจะมีเหตุการณ์ไม่คาดฝัน ตระกูลฟางของพวกเขาเสียหน้ากันหมดแล้ว !

ฟางซื่อเหาโมโหสุดชีวิต เขาคิดเสมอว่าต้องได้ตัวชิวมู่เฉิง แต่เธอกลับไปกับชายอื่น

ความแค้นนี้เขาจะยอมได้อย่างไร ?

ตอนที่ตกใจลนลานเขารีบคว้าเก้าอี้ข้าง ๆ โยนใส่เนี่ยเฟิง !

เนี่ยเฟิงเป็นคนตื่นตัวดีมาตลอด ลูกไม้แค่นี้ของฟางซื่อเหาจะพ้นสายตาของเขาได้อย่างไร ?

เห็นแต่เนี่ยเฟิงเข้ามาปกป้องชิวมู่เฉิงอย่างรวดเร็ว อีกมือก็คว้าเก้าอี้ที่ฟางซื่อเหาโยนมาใส่เขา เขาหมุนเก้าอี้ตัวนั้นในมือรอบหนึ่ง แล้วก็วาดเส้นพาราโบล่ากลางอากาศ หันไปทางฟางซื่อเหา !

ฟางซื่อเหาเห็นท่าทางไม่ดี เดิมทีคิดจะหนี แต่ความเร็วของเขาสู้ความเร็วที่โยนออกมาของเก้าอี้ไม่ได้ !

ฟางซื่อเหาหลบไม่ทน ถูกเก้าอี้กระแทกศีรษะจนเลือดออก ! ทำเป็นเล่น เมื่อครู่เนี่ยเฟิงจงใจใส่พลังเข้าไป ดังนั้นเก้าอี้กระแทกลงไปเลยมีไดนามิค

ฟางซื่อเหาถูกกระแทกจนหัวบาน หวิดสลบไปแล้ว

“คุณชายฟาง ! ให้ตายคุณชายฟาง ! ”

คุณนายใหญ่ชิวเห็นสภาพ ตกใจจนเหงื่อท่วมตัว เธอรีบกระโจนเข้าไป คนที่ไม่รู้อาจจะคิดว่าฟางซื่อเหาเป็นหลานชายของเธอก็ได้

“แก ! ไอ้หมอนี่ ฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่ พวกนายยังยืนทื่ออะไรอยู่ ? ยังไม่รีบไปจัดการอีกหา ! จะรอดูฉันถูกเล่นงานเหรอไง”

แต่รถคันนี้เป็นรถยนต์ของชิวมู่เฉิง พอเขาคิดเช่นนี้ก็รู้สึกนั่งสบายขึ้นมาอย่างพิเศษ

ใบหน้าของชิวมู่เฉิงเก็บความรู้สึกเอาไว้ เธอดีใจมาก ฉะนั้นความเร็วของรถจึงเร็วขึ้น

ข้างหน้าเพิ่งจะหนีไป ข้างหลังก็มีสาวสวยตามมาติด ๆ เห็นได้ว่าพวกเธอสองคนจะรีบมาให้ทันงาน

“เอะ ? พิธีแต่งงานเสร็จเร็วอย่างนั้นเลยเหรอ ? ไม่มั๊ง !”

คังเมิ่งหงุดหงิดไม่หยุด ในบัตรเชิญเขียนอยู่ชัด ๆ ว่างานเริ่ม 12 นาฬิกานี่ ตอนนี้ยังไม่ถึงไม่ใช่เหรอ?

“น้องเจ็ด รอพี่เดี๋ยวนะ”

ผู้ที่ตามคังเมิ่งมาก็คือเย่หรูเสว่ที่เปลี่ยนชุดแล้ว พอเย่หรูเสว่รู้สึกตัวฟื้นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองตัวเหม็นไปทั้งตัว เธอได้แต่อาบน้ำด้วยความโมโห ไปส่งมอบเวรที่สังกัดก่อน แล้วค่อยรีบตามมา

“พี่หก ทำอย่างไรดี พวกเรามาช้าไปแล้ว !”

คังเมิ่งมองดูเย่หรูเสว่ด้วยความน่าสงสาร “เธอว่าพี่ใหญ่จะถือโทษพวกเราไหม ?”

เย่หรูเสว่มองดูสถานที่จัดงานที่เละเทะ ก็รู้สึกประหลาดใจ “งานแต่งไม่เสร็จเร็วอย่างนั้นแน่”

ต่อให้พิธีเสร็จไปแล้ว ก็ต้องทานเลี้ยงกันถึงจะถูก อีกอย่างว่าตามขั้นตอนแล้วจะเสร็จเร็วอย่างนั้นได้อย่างไร ?

“เอะ ! พี่หกมาดูนี่เร็ว นั่นอะไรน่ะ ?”

เย่หรูเสว่มองตามนิ้วที่คังเมิ่งชี้ไป จึงได้เห็นนักข่าวกำลังทำข่าวอยู่

พวกเธอสองคนเข้าไปใกล้ขึ้น จึงได้ยินที่นักข่าวรายงาน:

“ดังนั้น คนที่ที่ทำให้นางฟ้าเบอร์หนึ่งแห่งเมืองตงไห่คุณหนูใหญ่ตระกูลชิวทอดทิ้งทุกอย่างได้ กระทั่งทิ้งคุณชายฟางไว้กลางครันไม่ใยดีและหนีตามเขาไปเป็นใครกัน ? ชายปริศนาผู้นี้มีเสน่ห์ที่อะไร ? เราจะติดตามรายงานมาให้ทราบ !”

“ขอโทษค่ะ คุณตำรวจ ไม่ทราบว่าที่นี่เมื่อครู่เกิดอะไรขึ้นคะ ?”