พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 325

ตอนที่ 325 แผนการของสนมอี๋

เมื่อหมุยเฟยกลับ อี๋เฟยก็ให้คนรับใช้หลบไป แล้วปิดประตู

องค์รัชทายาทนั่งลง “เจ้าไปสุงสิงกับหมุยเฟยตั้งแต่ตอนไหน? ไม่ได้โกรธกันหรือ?”

อี๋เฟยส่งเสียงเหอะ “นางเข้ามาเอง ข้าก็ไม่ได้สนใจนาง”

นางเดินวนรอบตัวองค์รัชทายาท แล้วก็มากอดข้างหลัง “ช่วงนี้ยุ่งหรอ? ไม่ค่อยมาหาข้าเลย”

“ก็ไม่ค่อยยุ่งเท่าไร แต่ไท่ฝู้จะให้ข้าคิดนโยบายอะไรไม่รู้ ลำคานมาก” เขาบ่น

“ไท่ฝู้ก็ทำเพื่อท่าน สถานการณ์ตอนนี้ไม่ค่อยดีนัก ” อี๋เฟยเคาะกะโหลกเขา “เจ้าต้องระวังตัวให้มากหน่อย”

องค์รัชทายาทดึงตัวนางเข้ามา แล้วอุ้มนางมานั่งบนตักตนเอง “แม้เจ้าเองก็พูดเช่นนี้? ดูเหมือนว่าข้าจะรู้ตัวช้าไปหน่อย”

อี๋เฟยเอาปากไปวนใกล้ๆติ่งหูของเขาอย่างน่าสยิว “ไม่ใช่เพราะเจ้ารู้ตัวช้าไปหรอก แต่เพราะมีคนคิดร้ายกับเจ้า แล้วนางผู้หญิงตระกูลหูเป็นเช่นไรบ้าง?”

เมื่อองค์รัชทายาทพูดถึงหูฮวนซีก็อารมณ์เสีย “อย่าพูดถึงเลย ตั้งแต่ที่เสี้ยโล่เยว่ตบนางวันนั้น นางก็ไม่ยอมพบข้าอีก เสี้ยโล่เยว่ทำข้าเสียเรื่องหมด”

อี๋เฟยกัดติ่งหูเขาเบาๆ “ฟังจากน้ำเสียงฝ่าบาทแล้ว ดูเหมือนว่าจะสนใจคุณหนูตระกูลหูเป็นพิเศษนะ”

“ถ้าไม่ใช่เพราะไท่ฝู้ให้ข้าไปหานาง ข้าก็คงไม่ไปหรอก เนื้อตัวเหม็นกลิ่นเหรียญสตางค์ทองแดง ฐานะต่ำต้อย ไอ้แก่ตระกูลหูนั่นก็ไม่รู้ว่าบ้าหรือเปล่า เอาธุรกิจของตระกูลไปมอบให้ยัยนั่นดูแล ทั้งๆที่มีลูกหลานคนอื่นมากมาย”

องค์รัชทายาทเอาแต่บ่น ไม่สนใจสาวงาม อี๋เฟยเหมือนจะโกรธแล้ว “พอแล้วล่ะ หยุดพูดถึงนางได้แล้ว มองข้านี่ วันนี้ข้าทาปากด้วยลิปแบบใหม่ สวยมั้ย?”

นางนั่งบนขาของเขา แล้วกอดคอเขาไว้ จ้องมองอย่างเสน่ห์หา

องค์รัชทายาทเห็นนางปากแดงสด แล้วเป็นเงาแวววับ ก็อดหลงรักไม่ได้ ก็เลยจูบปากไปทีนึง “ชอบสิ ข้าชอบมาก”

อี๋เฟยก็ทำท่าเล่นตัวแล้วหัวเราะออกห่าง “ชอบก็ไม่ให้จับหรอก！”

ตอนที่นางวิ่งหนี ผ้าคลุมไหล่ก็ล่วงลง แล้วก็เผยให้เห็นไหล่ขาวๆ ช่างน่าหลงใหลมาก ทำให้คนใจเต้น “เคยดูข้าจะลงโทษเจ้าให้หนำใจ”

เขาวิ่งเข้าไป กอดเอวที่อ่อนช้อยของนางไว้ แล้วใช้ปากกัดเสื้อที่นางแก้มัดแล้ว เขายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “ยังหนีอีกมั้ย?”

อี๋เฟยกอดคอเขา แล้วจ้องมองด้วยความรัก แล้วจับมือเขามาพาดบนหน้าอก แล้วสองมือนั้นของเขาก็ค่อยๆ ดึงเสื้อของนางออกทีละนิด

องค์รัชทายาทชอบที่นางเป็นคนชอบอ่อยแบบนี้ นางกำนัลในวังหน้ามีแต่ถอดเสื้อนอนบนเตียงอย่างกับคนตาย ไม่เล้าใจ

อี๋เฟยก็ถอดเสื้อองค์รัชทายาทออก แล้วก็ยิ้มปลดมวยผมตนเองออก ถอดเสื้อผ้าออก แก้เชือกคาดเอว แล้วก็เปลือยกายต่อหน้าองค์รัชทายาท

ถึงแม้อี๋เฟยจะเคยมีลูกแล้ว แต่ก็ดูแลร่างกายอย่างดี ผิวเนียนรูขุมขนกระชับ ปทุมถันเต่งตึงเพราะไม่เคยให้นมลูก ยังคงงดงามหยดย้อย และสายตาที่น่าหลงใหล

องค์รัชทายาทก็รีบกระโจนอุ้มนางขึ้นเตียง ก็นัวเนียจูบกันอยู่พักหนึ่ง แล้วก็จัดการเผด็จศึก

อี๋เฟยเล่นผมตัวเอง “ทางต้าเหลียงมาหาหม่อมฉัน บอกว่าถ้าหม่อมฉันทำให้องค์รัชทายาทต้าเหลียงได้ผลดี ก็จะให้รางวัลเป็นทอง2หมื่นตำลึง หม่อมฉันไม่ชอบอำนาจ แต่จะหาเงินกินบ้างไม่ได้หรือ?”

“ได้สิ ได้อยู่แล้ว ” องค์รัชทายาทหอมนางฟอดใหญ่ “เจ้าไปบอกฝั่งนั้นว่า ข้าจะทำให้สำเร็จ”

สายตาอี๋เฟยเผยความเจ้าเล่ห์แต่ยิ้มเบาๆพูดว่า “ได้ ถึงตอนนั้น อย่างมากก็แบ่งทองให้ท่านครึ่งนึง”

“เด็กโง่ มีกำลังหนุนของแคว้นเหลียง ข้าจะเอาทองมาทำอะไรอีก”

อี๋เฟยคลุมผ้าแล้วลุกขึ้น แล้วไปนั่งหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง จัดแต่งผมตนเอง “แต่ว่า ท่านต้องคิดหาวิธีให้องค์หญิงใหญ่ตกลงด้วย”

องค์รัชทายาทคิดอยู่พักนึง “ดูเหมือนว่าองค์หญิงใหญ่จะมีอะไรกับเซียวเซียว แต่ว่าตอนนี้เซียวเซียวแต่งงานไปแล้ว หรือว่านางยังจะรอเซียวเซียว?”

“น่าจะใช่ ” อี๋เฟยยิ้ม “องค์หญิงใหญ่คนนี้ มั่นคงในความรักจะตาย”

“เจ้ามีวิธีมั้ย? ” องค์รัชทายาทเดินเข้าไปหานาง แล้วหยิบหวีขึ้นมาหวีผมนาง แล้วโอ๋ว่า “เจ้าฉลาดออก รีบคิดวิธีเร็ว ทำให้องค์หญิงใหญ่ตอบตกลงครั้งนี้”

อี๋เฟยหันมาแล้วเขกหัวเขาไปหนึ่งที แล้วดุว่า “ตัวเองก็คิดเองได้ แต่ขี้เกียจคิด ที่องค์หญิงใหญ่ยังมั่นคงในรัก เพราะว่าเซียวเซียวยังมีโอกาสกลับมา ถ้าเกิดว่าให้ฮูหยินแม่ทัพไปบอกนางว่าท้องกับเซียวเซียวแล้ว เจ้าคิดว่านางจะเสียใจแล้วยอมแต่งงานต่างแดนมั้ย?”

องค์รัชทายาทได้ยินก็ดีใจ แล้วก็หอมนางฟอดใหญ่ “ดูสิ ข้าจะจากเจ้าไปยังไงได้?ผู้หญิงในวังพวกนั้น ไม่มีใครเทียบเจ้าได้เลย！”

อี๋เฟยมองตัวเองในกระจก ก็ภูมิใจจนหัวเราะออกมา