พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 414

ตอนที่ 414 เหตุการณ์ก่อนงานวิวาห์

จิ่นเฉิงกลับมาบอกซือถูเย้นว่า หาตัวผู้หญิงที่เหลียงสู้หลินชอบพบแล้ว ถูกกุ้ยไท่เฟยขังไว้ที่นอกเมือง มีคนคอยควบคุมอยู่

“ท่านอ๋อง จะช่วยนางไหม?” จิ่นเฉิงถาม

ซือถูเย้นไม่รีบ “ตรวจสอบเบื้องหลังก่อน แล้วไปสืบว่านางรู้จักกับเหลียงสู้หลินได้อย่างไร”

“นางอยู่ที่ซุนเซียง เหลียงสู้หลินน่าจะไปเที่ยวแล้วรู้จักนาง” จิ่นเฉิงคาดเดา

“เหลียงสู้หลินไม่ใช่คนที่จะไปสถานที่แบบนั้น ” ซือถูเย้นตอบ

“ก็ใช่” จิ่นเฉิงนึกถึงนิสัยของเหลียงสู้หลิน เขาเป็นคนมีระเบียบ คงไม่ไปสถานที่แบบนั้น “ท่านอ๋องสงสัยว่าที่จื่อเวยเข้าใกล้เหลียงสู้หลินเพราะว่ามีแผนการอื่นหรือ?”

“มีอะไรน่าสงสัยหรือ?” ซือถูเย้นเอามือเคาะโต๊ะ “เจ้าไปสืบมาก่อน ถ้าพิสูจน์ได้ว่ามีคนคอยสั่งการนางอยู่ ก็สืบต่อไปว่าคนนั้นคือใคร”

จิ่นเฉิงก็คิดว่ายังต้องสืบอีกหรือ? ถ้าหากนางจะเข้าใกล้เหลียงสู้หลินจริงๆ เช่นนั้น คนเบื้องหลังก็ต้องเป็นกุ้ยไท่เฟยแน่ๆ

จริงๆแล้วในใจซือถูเย้นก็รู้ดี ถ้าจะมีคนคอยสั่งการจื่อเวย คนนั้นก็ต้องเป็นกุ้ยไท่เฟยแน่ๆ

แต่เขาไม่อยากเดา เขาอยากรู้ให้แน่ชัด ทุกเรื่องต้องให้ชัดเจน

จิ่นเฉิงไปสืบมาได้ความว่า ไม่ผิดอย่างที่คิด พวกเขาทั้งสองรู้จักกันที่นอกเมือง ตอนนั้นรถม้าของจื่อเวยเสีย ทางเข้าเมืองมันเล็ก รถม้าของนางก็เลยจอดขวางทางรถ ประจวบเหมาะกับที่เหลียงสู้หลินกลับมาจากงานราชการพอดี เห็นว่าทางนั้นถูกขวางด้วยรถม้า ก็เลยลงไปช่วยซ่อมรถม้าของจื่อเวย นางก็เลยเลี้ยงข้าวเป็นการขอบคุณ นานเข้าทั้งสองก็สนิทกัน

“แต่ว่า แม่นางจื่อเวยคนนี้ดูเหมือนว่าจะหลงรักเหลียงสู้หลิน ตอนที่ข้าน้อยสอดแนมนางอยู่นั้น เห็นนางวาดรูปอย่างเหม่อลอย คนในรูปก็คือเหลียงสู้หลิน ” จิ่นเฉิงกล่าว

ซือถูเย้นนิ่งไป เหมือนกำลังคิดอะไรคนเดียว

พักใหญ่ เขาก็พูดขึ้นว่า “เจ้ารีบหาวิธีช่วยนางออกมาให้ปลอดภัยก่อน”

“ท่านอ๋องช่วยนางมามีแผนอะไร?” จิ่นเฉิงถาม

ซือถูเย้นพูดนิ่งๆ “ถึงเวลานั้นก็มีประโยชน์เอง”

เหลียงสู้หลินเป็นหมากตัวหนึ่ง เขาเป็นคนตระกูลเหลียง มีข้อดีที่คนอื่นไม่มี

ช่วงนี้มีงานมงคลบ่อย แต่อ๋องเหลียงยังไม่หายดี ก็เลยให้ซือถูเย้นเข้าวังมารับพระราชโองการแทน อ๋องเหลียงจะสู่ขออี้เอ๋อร์

อีกอย่าง ยิ่งแต่งเร็วยิ่งดี ถ้าแต่งพร้อมกับเซียวโธ่จะดีมาก

ราชนิกุลแต่งงาน เดิมทีไม่น่าจะเร็วเพียงนี้ แค่เตรียมข้าวของก็กินเวลาไป3เดือนแล้ว แต่ว่า ไม่รู้ว่าช่วงนี้ทำไมคนชอบแต่งงานแบบสายฟ้าแลบกันนัก

แต่ว่า อ๋องเหลียงกลับมีอะไรในใจ เพราะว่าองค์รัชทายาทแคว้นเหลียงจะกลับแล้ว ทั้งยังเอาตัวหลิวเยว่กลับไปด้วย ถ้าอี้เอ๋อร์ไม่ได้แต่งงาน ก็ต้องตามกลับแคว้นเหลียงไป

แต่ว่า ซ่งรุ่ยหยางไม่อยากให้อ๋องเหลียงสมปรารถนา ถึงแม้เข้าจะพอใจอ๋องเหลียง แต่อุตส่าห์ได้เจอยอดดวงใจที่ตามหามานานปี เขาก็เลยไม่สามารถจะเอาลูกสาวไปด้วยได้ ก็เลยให้นางแต่งงานเสียเลย

ถ้าเอาอี้เอ๋อร์กลับไป ก็เท่ากับทำร้ายดวงใจอ๋องเหลียง แต่ว่า โชคดีที่อี้เอ๋อร์ปลอบใจเขา นางบอกอ๋องเหลียงว่า นางก็อยากกลับไปสัมผัสกับชีวิตบ้านเกิด ส่วนเรื่องแต่งงาน จะทำตามการเชื่อมสัมพันธ์ของ 2 แคว้น

อ๋องเหลียงก็คิดว่ารีบแต่งงานเกินไปจะเอาเปรียบนาง ก็เลยปล่อยนางไป แต่ว่า ต้องดื่มสุรามงคลของเซียวโธ่เสียก่อน ถึงจะกลับได้

ส่วนเซียวโธ่ ก่อนงานแต่งสองวัน มักจะไปๆมาตระกูลเฉิน ต่อมาเฉินไท่จูนบอกว่า ก่อนวันงานห้ามพบหน้ากัน บอกให้เซียวโธ่ไม่ต้องมาแล้ว เซียวโธ่ก็กระวนกระวาย เพราะว่ามาตระกูลเฉิน ได้มาปะลองกับพี่น้องตระกูลเฉิน

เขาเริ่มชอบสมาชิกตระกูลเฉินแล้ว รวมถึงหลิ่วหลิ่วด้วย

เดิมทีได้เจอหน้ากันทุกวัน แต่อยู่ดีๆก็ไม่ได้เจอกัน เซียวโธ่กับหลิ่วหลิ่วต่างก็ไม่คุ้นชิน ดังนั้น ก่อนวันแต่งสองวันหลิ่วหลิ่วก็เลยแอบหนีไปหาเซียวโธ่

แต่ว่า จนพลบค่ำก็ยังไม่กลับมา

เฉินไท่จูนสั่งให้เฉินหลงและเฉินสู่ไปพานางกลับมา ทั้งสองไปถึงจวนจิ้งโก๋วเหา คนตระกูเซียวบอกว่า เซียวโธ่อยู่ที่ตำหนักท่านอ๋อง สองพี่น้องตระกูลเฉินก็ตามไปตำหนักอ๋อง เซียวโธ่อยู่ที่นั่นจริงๆ แต่หลิ่วหลิ่วไม่ได้มาที่นี่

เฉินไท่จูนรีบเงยหน้า แล้วเรียกนางด้วยสายโกรธ “ทำไมนางถึงบาดเจ็บ?”

เฉินหลิงหลงส่ายหัว “ไม่ทราบ นางมานอนสลบอยู่หน้าบ้านข้า ข้าออกมาใส่กลอนประตูเลยเห็นเข้า พอเห็นว่าเป็นเฉินหลิ่วหลิ่ว ก็เลยขอให้คนมาช่วยส่งนางกลับมา”

เฉินไท่จูนดูคนออก มองออกว่านางไม่ได้โกหก

“พวกเจ้ากลับไปก่อน วันหลังข้าจะไปขอบคุณถึงที่” เฉินไท่จูนไม่มีเวลามาสนใจสองแม่ลูกนี้ เลยให้กลับไปก่อน

เฉินหลิงหลงก็ลังเลพักหนึ่ง “เอ่อคือ พวกเราจ้างคนมาส่งก็ต้องใช้เงินด้วย.........”

“เด็กๆ ไปเอาเงิน50ตำลึงมาหน่อย”

เฉินหลิงหลงทำความเคารพอย่างงาม ต่างกับเฉินหลิงหลงที่เคยโอหังเมื่อคราวก่อน

ส่วนเสี้ยโล่เยว่ก็เงียบกริบ ไม่แสดงสีหน้า ได้ยินว่าเฉินไท่จูนจะให้เงิน เลยยิ้มขึ้นมา แล้วกลับออกไป

เมื่อส่งสองแม่ลูกแล้ว เฉินไท่จูนก็รีบตรวจดูอาการของหลิ่วหลิ่ว

กายนางถูกฟัน8แผล แผลลึกมาก หน้าอก 2 แผล หลัง 4 แผล ขา 2 แผล แผลใหญ่มาก ไม่ใช่รอยดาบธรรมดาด้วย

นางหายใจโรยริน เพราะสลบไปแล้ว ปาดซีดขาวโพลน เฉินไท่จูนรีบให้นางกินยาห้ามเลือด

นางรักษาไปเบื้องต้นแล้ว พวกหลีโม่ก็มาถึงพอดี

เซียวโธ่เห็นหลิ่วหลิ่วที่นอนสลบ ทั้งร่างเต็มไปด้วยเลือด ทั้งยังหายใจโรยริน ก็ตกใจมาก ก่อนหน้านี้นางยังกระโดโลดเต้นอยู่เลย ไม่เจอแค่สองวัน ทำไมนางถึงเป็นเช่นนี้

“ใครเป็นคนทำ” เขาโกรธกัดฟันพูด