พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 457

ตอนที่ 457 ตีสนิทซุนฟางเอ้อร์

ซุนฟางเอ้อร์เห็นนางจะลุกขึ้น ก็ดึงหน้า ใช่แล้ว ถ้านางใช้หน้ากากปลอมซ้อนกัน2แผ่น แผ่นข้างในก็จะมีความชุ่มชื้นอยู่ ข้างนอกยังเป็นอันกันลมให้ สามารถทนได้1ชั่วยาม วิธีที่ง่ายเช่นนี้ นางทำไมถึงคิดไม่ถึง?

นางไม่สบายใจ นางคิดว่าตนเองเก่ง แล้วพอรู้ว่ามีผู้หญิงอีกคนมีความสามารถมากกว่า ความรู้สึกนั้นมันยากจะรับได้

ทำไมนางถึงสู้หลีโม่ไม่ได้เลย? วางแผนไว้ดีขนาดนั้นแล้ว ก็เสียแผนหมดเพราะวิธีง่ายๆของหลีโม่

แล้วยังถูกท่านอ๋องต่อว่าอีก

ส่วนมือสังหารที่ตายไปนั้น นางก็รู้ว่า มือสังหารไม่ได้ตายเพราะอ๋องหนานหวย ต้องตายด้วยมือหลีโม่แน่ๆ เพราะว่านางคงไม่อยากให้มือสังหารเปิดเผยอ๋องหนานหวย

หลังจากกลับชิงหนิงเก๋อ ซุนฟางเอ้อร์ก็เอาเรื่องหน้ากากสองชั้นไปบอกกับกุ้ยไท่เฟยและอ๋องหนานหวย อ๋องหนานหวยก็หัวเราะ “ซุนฟางเอ้อร์เจ้าคิดว่าตนเองนั้นฉลากพอ แต่เทียบไม่ได้กับปลายนิ้วของเสี้ยหลีโม่ ถึงว่าเจ้าจึงถูกไล่ออกมาจากตระกูล”

แต่กุ้ยไท่เฟยกลับช่วยซุนฟางเอ้อร์“พอเถอะ ซุนฟางเอ้อร์จะรู้ได้อย่างไรว่าเสี้ยหลีโม่จะฉลาดแกมโกงเช่นนี้ นางทำดีที่สุดแล้ว ”

จริงๆแล้วกุ้ยไท่เฟยก็พอใจที่ซุนฟางเอ้อร์ทำพลาด นางคิดว่าซุนฟางเอ้อร์น่าจะคิดถึงด้านนี้ ตอนนี้ก็เลยเสียยอดฝีมือไป2คนฟรีๆ

แต่ว่า นางไม่อาจจะต่อว่านางอีก การติชมส่งเสริม นางนั้นรู้ดี

อ๋องหนานหวยลุกขึ้น “เอาเถอะ เข้าจะไม่ว่าเจ้ามาก เจ้าคิดเอาเองก็แล้วกัน ถ้าพลาดอีก ข้าก็คงเอาเจ้าไว้ไม่ได้ ”

พูดจบ ก็สะบัดแขนเสื้อเดินออกไป

ซุนฟางเอ้อร์ลุกขึ้นโค้งคำนับ “ท่านป้า ข้าขอกลับก่อน”

“ซุนฟางเอ้อร์！” กุ้ยไท่เฟยจับมือนางไว้ พูดเสียงนิ่มๆว่า “เจ้าอย่าโกรธท่านอ๋องเลย วางแผนมานานแต่ไม่มีผลอะไร เขาก็เลยรับไม่ได้ เจ้าอยู่ข้างกายเขา ก็เข้าใจเขาด้วย”

ซุนฟางเอ้อร์พยักหน้า สีหน้าซีดเซียว “ข้าทราบ ข้าเข้าใจ”

“เจ้าเป็นเด็กดี ไปเถอะ ไปซื้อเครื่องประดับ แต่งตัวเสียหน่อย ดูเจ้าสิใกล้จะเป็นพระชายาอ๋องหนานหวยแล้ว แต่แต่งตัวจืดชืดยิ่งกว่าหญิงชาวบ้านเสียอีก ” กุ้ยไท่เฟยพูดไปก็ยื่นตั๋วเงินให้

ซุนฟางเอ้อร์ขอบพระทัย แล้วก็หยิบไป

พอมาถึงที่สวน นางก็เปิดดู มี50ตำลึง

นางหัวเราะประชด 50ตำลึง จะซื้อเครื่องประดับอะไรให้สมกับยศพระชายา? ก็แค่อยากจะให้ชาวใช้ออกไปข้างนอกก่อน

“ทั่วหล้ากว้างใหญ่ จะไม่มีที่ให้ข้ายืนเลยหรือ? ” ซุนฟางเอ้อร์บ่นพึมพำ สายลมพัดกระทบเส้นผม ในใจก็สับสน ว่าสิ่งที่ตนทำไปทำมันถูกหรือผิด

นางอยากจะมีผลงาน ให้ตระกูลซุนและซือถูเย้นได้เห็น ว่านางไม่ได้ไร้ประโยชน์

แต่ว่าติดตามอ๋องหนานหวยมาหลายปี ถึงแม้เขาจ้ะงานนาง แต่ก็ปฏิบัติต่อนางไม่ดี

นางไม่รู้ว่าควรจะต้องติดตามเขาต่ออีกหรือไม่

หลังจากแต่งกับเขาแล้ว ผลงานที่ดีที่สุดก็คือ ก็เป็นแค่พระชายาที่ไม่ได้รับการโปรดปราน ต่อให้ภายภาคหน้าเขาจะได้นั่งเป็นกษัตริย์ เขาก็ไม่แต่งตั้งนางเป็นฮองเฮา ในใจเขา มีแต่โหรวเหยา ถึงแม่โหรวเหยาจะเคยแต่งงานแล้ว

มีเรื่องมากมายแต่ไม่รู้จะคุยกับใคร นางไม่มีเพื่อน

ออกไปเดินคนเดียว หาร้านเหล้าสักร้าน อยากจะเมาให้หัวทิ่ม แต่ว่า นางไม่กล้า เพราะเป็นนักวางแผน จะต้องทำให้ตนเองนั้นมีสติอยู่ตลอดเวลา

นางดื่มไปหนึ่งจอก แล้วพูดว่า “ข้าก็ทำพวกเหล้าองุ่น วันหลังจะเชิญคุณหนูซุนมาชิมที่จวนของข้า”

ซุนฟางเอ้อร์ยิ้มเย็น “เจ้ารู้ใช่ไหมว่าข้าเป็นใคร?”

“รู้สิ ซุนฟางเอ้อร์กุนซือวางแผนให้กับอ๋องหนานหวย ” หูฮวนซีตอบตรงๆ

“เช่นนั้นเจ้าก็น่าจะรู้นะว่าข้าเป็นศัตรูกับหลีโม่ ”เสียงของซุนฟางเอ้อร์ก็ยังคงนิ่งๆ

หูฮวนซีหัวเราะ “ข้าจะถามเรื่องพวกนั้น”

“เช่นนั้นเจ้ามานั่งกับข้ามีเรื่องอะไรหรือ?” ซุนฟางเอ้อร์ถามตรงๆ

หูฮวนซีดื่มเหล้าอีกจอก สีหน้าไม่มีความสุขดั่งตอนแรก แต่เริ่มเคร่งขรึม “ไม่รู้เหมือนกัน บางทีอาจจะอยากหาคนนั่งด้วย”

“เจ้าอยากหาคนอยู่เป็นเพื่อน มีคนตั้งมากมาย ทำไมเป็นข้า?” ซุนฟางเอ้อร์ไม่เชื่อ “เจ้ามีจุดประสงค์อะไรที่จะมาเข้าใกล้ข้า ข้ารู้ดี ถ้าจะอยากจะมาหลอกให้ข้าพูดอะไรออกมาละก็ เสียใจด้วย อีกอย่าง ใครๆก็รู้ว่าข้ามีวิชาอาคม เจ้าไม่กลัวข้าทำของใส่หรือ?”

หูฮวนซีส่านหน้า “ข้าไม่รู้ อาจจะกลัว ใครบ้างไม่กลัว? วิชาคาถาอาคม ใครๆก็กลัว ก็เหมือนกับข้า ตระกูลหูใครๆก็ไม่ชอบข้า ใครอยากจะเข้าใกล้ข้า ถึงแม้ข้าจะมีเพื่อนเยอะ หลีโม่เอย องค์หญิงเอย หลิ่วหลิ่ว โหรวเหยา รวมทั้งเซียวโธ่ซูชิงอ๋องเย่ ล้วนเป็นเพื่อนข้าหมด”

นางพุดไปก็ยิ้มไปอย่างเจ็บปวด “แต่ว่า มีบางคำพูด จะไปพูดกับเพื่อนพวกนั้นได้หรือ? เรื่องในใจ ก็คงต้องเก็บไว้คนเดียว”

ซุนฟางเอ้อร์เงยหน้ามองหูฮวนซี แล้วใช้สายตาตรวจสอบ เหมือนว่าจะดูว่าที่พูดนั้นจริงหรือปลอม

หูฮวนซีก็เงยหน้ามองนาง “เจ้าไม่ต้องมามองข้า เจ้ากับข้าไม่มีส่วนได้ส่วนเสียต่อกัน ข้าไม่ยุงเรื่องการเมือง พวกเจ้าจะแย่งกันอย่างไรข้าไม่สน”

“เช่นนั้นเจ้าก็ยิ่งไม่ควรมานั่งกับข้า เพราะถ้าเพื่อนเจ้ามาเห็นเข้า จะเข้าใจผิดคิดว่าเจ้ากับข้าร่วมมือกัน ซุนฟางเอ้อร์พูดอย่างช้าๆ”