พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 526

ตอนที่526 สั่งสอน

วันนี้พระราชวังฮุยชิงวุ่นวายมาก

อ๋องเย่และอ๋องเหลียงจัดการเรื่องนี้เสร็จก็รีบตามไป

ทางพระราชวังฮุยชิงมีคนเข้าสุมหัวคุยกันมากมาย แม้แต่ชาวใช้ในวังก็ร่วมด้วย

“ทำไมถึงได้มีคนหน้าด้านเช่นนี้? น้ำตาไม่มีสักหยด แต่ตะโกนจนเสียงแหบแห้ง จนอ้วกออกมา ” ฉินจือกล่าว

“พวกเจ้าอย่าเพิ่งพูด ดูท่าทางกุ้ยไท่เฟยสิ ยังนั่งนิ่งอยู่เลย สายตานี่ไม่กระพริบ ดูเหมือนว่านางจะสะเทือนใจมาก แผนการทั้งชีวิต แม้แต่ลูกตนเองก็ยอมฆ่า สุดท้ายก็ตกอยู่ในเงื้อมมือของลูกตนเอง ลิ้นก็ถูกตัด ทั้งน่าสงสาร ทั้งสมน้ำหน้า ”ซือถูจิ้งก็คิดเช่นนั้น

“ถึงขั้นยอมรับผิดขนาดนี้ ใครจะสู้ได้ เคยได้ยินแต่พ่อรับผิดแทนลูก แต่นี่ลูกรับแทนแม่ อ๋องหนานหวยคนนี้ ถ้าอนาคตไม่ได้เป็นใหญ่ก็เสียดายความสามารถ ” เฉินไท่จุนพบเจออะไรมาเยอะ แต่ก็ถูกเรื่องวันนี้ทำให้ตกใจ

อ๋องเย่กับอ๋องเหลียงเพิ่งถึง ก็เลยไม่รู้ว่าหลีโม่รอดมาได้อย่างไร

หลีโม่ก็ต้องเล่าใหม่ “.......เป็นอย่างนี้ ข้ากับเสี่ยวเตาหนีออกมา แล้วหลบในป่า เพราะกลัวพวกนั้นตามเจอ ทหารก็ตามมา ตอนนี้ข้าเห็นท่าไม่ดี เพราะคนที่ตามมาไม่ใช่คนชุดดำ แต่พวกเราก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่วิ่ง สุดท้ายก็ถูกล้อมไว้ ข้ากับเสี่ยวเตาตัดสินใจสู้ ไม่นึกว่า อ๋องหนานหวยจะมา แล้วก็บอกว่า อาซื่อข้ามาช่วยท่านแล้ว ตอนนั้น ข้านี่งงเป็นไก่ตาแตก”

หลีโม่ถอนหายใจ คนหน้าไม่อายจริงๆ

ก็ต้องยอมรับว่า ครั้งนี้อ๋องหนานหวยสุดจริงๆ

“ตอนนั้นข้าตามเขาไป คนของเขาก็จับตัวกุ้ยไท่เฟย ตอนนั้น มันน่าอนาถมาก ”หลีโม่ส่ายหัว พอนึกถึงตอนนั้นก็เสียใจมาก

นางเคยเห็นสภาพคาวเลือดมากมาย ฉากนั้นมันไม่มีเลือดมาก แต่มันทำให้คนเสียใจ

แม่ลูกฆ่าฟันกันเอง ตอนนี้ในหัวนางยังเต็มไปด้วยภาพนั้น อ๋องหนานหวยตัดลิ้นแม่ตนเอง แล้วเอาไฟมาเผาข้อมือแม่ตนเอง

กุ้ยไท่เฟยถูกมัดไว้ทั้งตัว ลิ้นถูกตัดออก พูดได้แบบคนใบ้ แต่ไม่มีน้ำไหลแม่แต่หยดเดียว

“กุ้ยไท่เฟยจับตัวข้า เป็นแผนสุดท้ายแล้ว เพราะนางใช้กำลังคนหมดแล้ว แต่นางไม่ยอมหยุด อยากจะจับตัวข้า ให้ข้าส่งจดหมายให้ซือถูเย้น บอกว่าข้าถูกฮ่องเต้จับตัวเรื่องกบฏ ” หลีโม่กล่าว

อ๋องเย่พูด “ถ้าให้เวลานาง ก็ไม่แน่ว่าจะทำสำเร็จ”

“ใช่” หลีโม่เห็นด้วย บางที เป็นเพราะพรรคพวกของนางนั้นโง่ ไม่มีความคิดใช้การไม่ได้

อ๋องหนานหวยทำเรื่องพวกนี้ เบื้องหลังคงจะมีคนคอยหนุน หลีโม่เจอเขาไม่กี่ครั้ง แต่ก็พอมองออกว่าเขาเป็นคนหน้าด้าน ไม่ได้มีแผนอะไรมาก เทียบไม่ได้กับกุ้ยไท่เฟย

ก็จะประมาณนี้ ฮ่องเต้ก็เลยไว้ชีวิต

อ๋องหนานหวย ก็แค่ตัวตลกที่ถูกสร้างขึ้นให้ทุกคนขำ

เขาไม่ดูกำลังตัวเอง ทะเยอะทะยานเกินไป จนตาบอด

หมุยเฟยอ้าปากค้าง ตอบไม่ถูก

ก็จริง นางคิดอย่างนี้จริงๆ เพราะว่านางกับหลีโม่เคยมีเรื่องกัน ก็เลยคิดว่าอ๋องซื่อเจิ้งไม่น่าจะช่วยลูกชายตนเองจริงๆ นางคิดว่า ตนกับลูกถูกหลอกใช้ แต่ตอนนี้นอกจากอ๋องเหลียงแล้วก็อดีตองค์รัชทายาทแล้ว องค์ชายสามก็คือคนโตสุด เป็นที่สังเกตง่าย ถูกจัดการได้ง่าย ถึงแม้นางไม่เชื่อซือถูเย้น แต่ก็ต้องพึ่งพาเขา

“ข้าก็ไม่รู้ว่าในใจคิดเช่นไร ” หมุยเฟยไม่กล้าพูดตรงๆ ได้แต่พึมพำ

หลีโม่ถอนหายใจ “ถ้าเจ้าคิดว่า องค์ชายสามไม่คู่ควรจะเป็นงองค์รัชทายาท ก็บอกมเลย พวกเราไม่บังคับ”

“เปล่า เปล่า ” หมุยเฟยรีบตอบ “ข้าไม่ได้คิดเช่นนั้น ใครบ้างไม่อยากให้ลูกได้ดี เพียงแต่ ข้ามองใจคนไม่ออก ดูสถานการณ์ตอนนี้ไม่ออก”

หลีโม่พูดอย่างจริงจังว่า “ถ้าไม่เชื่อใจ เราก็ทำงานด้วยกันไม่ได้ ถ้าไม่ร่วมมือกัน อนาคตก็จะเกิดเรื่องแบบนี้อีก ถ้าข้าเป็นอะไรไป พวกเจ้าแม่ลูกจะเป็นอย่างไรรู้ไหม? ในวังหลังก็ดีหรือในราชสำนักก็ดี มีคนต้องแก่งแย่งชิงดีมากมาย แล้วพวกเจ้าก็ไม่ใช่เป็นที่รักมากเท่าไร ไม่มีพื้นเพอำนาจของตระกูล ข้าเดาว่าไม่เกินปี เจ้าจะหายไปจากวังนี้”

หมุยเฟยได้ยินหลีโม่เตือนเช่นนั้น ก็หน้าซีด นางก็คิดว่าจริง ทำไมตอนแรกต้องไปเสี้ยเฉิงเสี้ยง ก็เพราะอยากหาที่ที่มั่นคงให้ลูปชายตนเองก็เท่านั้น

แต่ตอนนี้ นางทำเรื่องบ้าอะไรลงไป?

พูดถึงตอนนี้ นางก็พูดอย่างจริงใจว่า “หลีโม่ ข้าขอสัญญาว่า ต่อไปจะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้อีก ไม่ว่าเรื่องอะไร ข้าจะบอกกับเจ้าก่อน”

หลีโม่รู้ว่าคำพูดนี้นางจริงจัง แต่หมุยเฟยก็ไม่เชื่อตนเองหมดเสียทุกอย่าง ต่อให้พูดดีแค่ไหนก็ไร้ประโยชน์