ตอนที่ 525 ถูกจับ
หลีโม่ไม่เคยวิ่งหนีเร็วแบบนี้มาก่อน ราวกับตนเองติดปีก
เตาเหล่าต้าวิ่งไป หันหลังกลับไปมอง คนชุดดำวิ่งตามมา เขาพูดหอบไปว่า “ถ้าออกไปข้างนอกพวกเราแย่แน่ เพราะพวกเราไม่มีวิชาตัวเบา”
พวกนั้นเอาวิชาตัวเบามาวิ่งตาม ครู่เดียวก็จับตัวพวกเขาได้ อีกอย่าง ข้างนอกมีสภาพเป็นอย่างไร พวกเขาไม่รู้เลย อาจจะเป็นหน้าผาก็ได้ ถ้าหล่นลงไป เละเป็นโจ๊กแน่
ข้างหน้าไม่มีทางไปต่อ มีแสงลอกเข้ามา หนีหรือ? จะหนีไปทางไหน? ออกไปก็ตายแน่
ในจังหวะนั้น หลีโม่เห็นทางออกมีประตูอยู่ นางบอกว่า “เดี๋ยวพวกเราออกไปแล้ว เจ้าก็เอาประตูปิดเสีย ฟังคำสั่งข้า ถ้าข้าบอกให้วิ่ง เจ้าก็รีบมากอดข้าไว้ ข้าต้องระยะห่างจากพวกนั้นสักนิด”
ถึงแม้จะปิดประตูหินลงมาได้ แต่ถ้าด้านนอกเป็นป่าทึบ พวกเขาก็สามารถหาที่ซ่อนตัวได้
“รับทราบ ” ถึงแม้เตาเหล่าต้าจะไม่เข้าใจว่าทำไมต้องกอดนาง เพราะกอดไปก็วิ่งไม่ได้อะสิ แต่เขาฟังคำสั่งของหลีโม่จนชินแล้ว หลีโม่พูดอะไรเขาก็เชื่อ
ใกล้จะถึงปากถ้ำแล้ว เหลืออีกประมาณ10กว่าเมตร หลีโม่ตะโกนว่า “วิ่ง”
เตาเหล่าต้ารีบหันกลับมากอดนางไว้ หลีโม่เอาสายเชือกเตาปายื่นออกมา สายเชือกเตาปาลอยออกไป ดึงทั้งสองคนลอยไป
หลังจากบินออกจากปากถ้ำ ก็เอาเท้าถีบหินปากถ้ำลงมาปิดทางไว้ คนชุดดำก็ตามไม่ทัน
แต่พวกนั้นเปิดประตูเร็วมาก หลีโม่พาเตาเหล่าต้าวิ่งไปสักพัก ก็เอาเชือกมาบินต่ออีกครั้ง บินไปบนต้นไม้สูง โชคดีที่มีใบไม่เยอะ ถ้าหลบอยู่ข้างบนเงียบๆ พวกนั้นก็คงหาไม่เจอ
คนชุดดำเปิดประตูได้เร็วมาก มองที่พื้นมีรอยเท้าอยู่ ก็เลยวิ่งตามทางที่หลีโม่วิ่งไป
หลีโม่และเตาเหล่าต้าหลบอยู่ข้างบนอย่างกังวลใจ เห็นคนชุดดำวิ่งผ่านไปๆ ก็โล่งใจ
เตาเหล่าต้าพูดเสียงเบาๆว่า “พระชายา ท่านฉลาดมาก ถึงได้หลอกให้พวกนั้นไปผิดทิศ ตอนนี้พวกนั้นมันไปแล้ว พวกเราออกไปเถอะ”
หลีโม่บอกให้เงียบๆ “ยังมีอีก2คน ” เมื่อครู่ที่สู้กัน นางนับจำนวนคนไว้
จริงๆด้วย ครู่เดียว ก็มีอีก2คนตามมา ตรวจสอบดูหน้าถ้ำ แล้วก็ตามรอยหลีโม่ไป
หลีโม่ลากเตาเหล่าต้าลงจากต้นไม้ ต้นไม้มีกิ่งใหญ่โต ทั้งสองคนทุลักทุเล พอถึงพื้นดิน ก็รีบวิ่งไปทางทิศตรงข้าม
ในเมืองหลวง หลีโม่ได้หายตัวไป3วันแล้ว
เรื่องนี้ คนในเมืองหลวงต่างก็ทราบข่าว ฮ่องเต้ก็รู้ เขาก็กังวลไม่น้อย ด้านหนึ่งก็เป็นห่วงหลีโม่ อีกด้านก็เกรงว่าอ๋องซื่อเจิ้งจะคิดเป็นอื่นต่อราชสำนัก
อีกด้านก็กังวลอาการป่วยของตนเอง ดังนั้น เขาได้เพิ่มประกาศว่าใครพบหลีโม่จะได้รางวัลอย่างงาม
ทางด้านวัดเจิ้นโก๋ก็ได้ปูพรมค้นหา
ในที่สุดก็มีเบาะแส เป็นถ้ำร้าง แต่ช่วงนี้มีคนเข้าออก อ๋องเย่ให้คนเข้าไปหา พบทางเดินยาวๆ ข้างในมีสองห้อง มีที่ทำกับข้าว อีกห้องถูกไฟเผา อีกห้องมีของใช้ประจำวันและที่นอน
เคยมีคนพักอยู่ที่นี่
ตรวจข้างในอย่างลเอียด ไม่มีร่องรอยที่แสดงว่าหลีโม่เคยมาที่นี่ แต่ว่า อ๋องเย่เห็นรอยมีดที่กรีดผนังก็รู้ว่า เตาเหล่าต้ามาต่อสู้ที่นี่ เพราะบนผนังมีรอยดาบของเขา
เขาเป็นคนมีกำลังมาก รอยดาบก็เลยลึก
“หรือว่าเปลี่ยนที่ไปแล้ว?” อ๋องเย่ก็ตามเข้ามา
“มีรอยต่อสู้ ทั้งสองอาจจะหนีไปแล้ว และอาจจะถูกทำร้ายแล้ว ” อ๋องเย่พูดเบาๆ
อ๋ฮงเหลียงตกใจ “ไม่หรอกมั้ง? นางยังมีสายเชือกเตาปาไม่ใช่หรือ?”
“สายเชือกเตาปาก็ใช่ว่าจะทำได้ทุกอย่าง”
อ๋องเหลียงหน้าซีด “ถ้าเกิดอะไรขึ้น แล้วท่านอาเจ็ดกลับมา ต้องระเบิดลงแน่นอน”
อ๋องเย่กล่าว “อย่าเพิ่งคิดมาก หาต่อไป”
จัดการตามเหมาะสม คำนี้ชัดเจนมาก
อ๋องหนานหวยพาหลีโม่และกุ้ยไท่เฟยเข้ามา กุ้ยไท่เฟยทำผิด ควรได้รับโทษ
ในห้องโถงนั้นก็ต้องไต่สวน
อ๋องหนานหวยร้องไห้ว่า “กระหม่อมไปถึงตำบลซูเจียงแล้ว ก็ได้ยินข่าวจากเมืองหลวง บอกว่าท่านแม่เอานักฆ่ามาลับปลงพระชนม์ฮ่องเต้ กระหม่อตกใจมาก หลัวว่าท่านแม่จะทำผิดซ้ำอีก ก็เลยกลับวังหลวงโดยพลการ แล้วจับตัวท่านแม่มาด้วย เป็นลูกแต่ไม่ได้ตักเตือนท่านแม่ก็มีความผิด กลับเมืองโดยพลการก็ผิด”
อ๋องหนานหวยพูดซ้ำๆเช่นนี้ ไม่พูดคำอื่นเลย เหมือนกับตกใจมากๆ
กุ้ยไท่เฟยไม่พูดจา และก็พูดไม่ออก อ๋องเย่ให้คนตรวจสอบ พบว่าลิ้นของนางถูกตัดไปแล้ว
“ในเมื่อจับนางได้แล้ว ทำไมต้องตัดลิ้นนางด้วย?” อ๋องเหลียงถาม
อ๋องหนานหวยร้องไห้อีก “ตอนที่จับตัวนาง นางด่าอ๋องเย่ไม่หยุดหย่อนกระหม่อมก็เลยตัดลิ้นนางทิ้ง”
ช่างประจวบเหมาะ
พูดไม่ได้ แต่เขียนได้
น่าจะเขียนไม่ได้ เพราะมือนางถูกไฟเผาไปแล้ว ยังมีกลิ่นอยู่เลย
อ๋องเย่และอ๋องเหลียงได้ยินเช่นนั้น ก็ส่ายหัว ลูกคนนี้ช่างใจดำ
ถ้าเป็นเช่นนี้ ก็ไม่มีอะไรต้องถาม ถึงอย่างไหลีโม่ก็กลับมาแล้ว กุ้ยไท่เฟยก็ถูกจับแล้ว เดิมทีฮ่องเต้ไม่ได้จะตามตัวอ๋องหนานหวย แต่ก็เอาเถอะ
เพียงแต่ว่า แต่ก็ไม่ควรให้รางวัลพวกเขา2หมื่นตำลึง อ๋องเย่หาทางยึดเอาเงินนั้นมาไว้ก่อน
“อ๋องหนานหวยถือวิสาสะกลับเมืองหลวง เป็นโทษหนัก แต่เห็นแก่ที่จับนักโทษคนสำคัญ ก็เลยพ้นโทษไป ส่วนอดีตกุ้ยไท่เฟย ให้ยึดตำแหน่งคืน ขังตัวไว้รอฮ่องเต้มีพระราชโองการ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พิษรักองค์ชายโฉมงาม
จบแบล้วววววว...
900 ตอนแล้ว ชีวิตของหลีโม่แทบหาความสุขไม่เจอเลย แถมลูกก็ถูกคนอื่นเอาไปทิ้งอีก สงสารจับใจ...
ตะว่าไปเรื่องนี้หมุยเฟยกับฮ่องเต้เลวร้ายแบบกินกันไม่ลงนะ ทำร้ายทุกคนที่ดีกับตัวเอง แล้วแางว่าจำเป็นๆ กลับเป็นพวกอี๋เฟยซะอีกที่แย่งแยกพวกำองชัดเจนไปเลย หมุยเฟยนี่นับว่าเป็นคนที่ได้ดีจากการเนรคุณผู้คนรอบข้างโดยแท้...
ฮ่องเต้กับลู่กงกงนี่ ตอนตายคงมีกันแค่ 2 คนละนะ...
อี๋เฟยนี่คือนางฉลาดสุดละในบรรดาเมียของเต้...
ท่านซือถูเย่นใจเย็นๆจากสุราก่อนเจ้าค่ะ สนใจยัยน้องด่วนเด่วจะโดนมิใช่น้อย55555...
โธ่ๆท่านซือถูเย่น เค้าลางกลัวว่าที่ภรรยาในอนาคตมาแต่ไกล รีบซ่อนสุราเลยนะ แต่ไม่น่าจะทัน หลอกใครก็หลอกได้แต่ไม่ใช่กับแม่นางหลีโม่555555...