พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 584

บทที่ 584 หลอกใจคน

ฉินโจวครุ่นคิด จริงๆแล้วนางไม่อยากเชื่อว่าอ๋องฉีจะยกทัพมากบฏ แต่ว่า ถ้าอ๋องฉีถูกซือถูเย้นเป่าหูเล่า?

หลายปีมานี้อ๋องฉีก็หายหน้าหายตาไป ปากบอกว่าสงบศึก แต่มันจะง่ายเช่นนั้นเลยหรือ แคว้นเป่ยม่อมีกำลังทหารแข็งแกร่ง ถ้าไม่ไปบุกรุกเมืองอื่นๆ เมืองอื่นๆก็มองแคว้นเป่ยม่อเป็นศัตรูอยู่ดี

อ๋องฉีไม่เข้าใจจุดนี้ เอาแต่อยากจะสงบศึกกับเมืองอื่นๆ จะสงบได้จริงๆหรือ? ใครก็ไม่อยากจะทำศึกสงคราม

“เสี้ยหลีโม่บอกว่า โรคระบาดนี้มาจากหนู หนูเป็นพาหะนำโรค จะระบาดออกไป ทั้งแคว้นเป่ยม่อก็จะติดโรคนี้ ไม่เพียงแค่แคว้นเป่ยม่อ แคว้นใกล้เคียงก็จะได้รับผลกระทบไปด้วย ท่านแม่ทัพ ท่านลองคิดดู ถ้าข่าวพวกนี้ลือไปถึงแคว้นอื่นๆ พวกเขาจะคิดกันเช่นไร?”

ฉินโจวกล่าว “ฮองเฮาไม่ต้องกังวลใจไป จะไม่มีใครเชื่อคำพูดของนาง”

ตอนที่ฉินโจวพูดออกมานั้น ก็มองหน้าฉาวฮองเฮา ฉินโจวเป็นคนฉลาด นางรู้ว่าฉาวฮองเฮาก็เป็นคนฉลาด คำพูดที่ไม่น่าเชื่อถือพวกนี้ ฉาวฮองเฮาคงไม่เก็บเอามาใส่ใจ แต่เอามาพูดต่อหน้านาง ทำให้นางรู้สึกแปลกๆ

แต่ว่า นางกับฉาวฮองเฮารู้จักกันมานาน ถึงแม้คำพูดของนางจะทำให้นางรู้สึกแปลกๆ แต่ก็ไม่คิดอะไรมาก

ฉาวฮองเฮาดูท่าทีว่าพูดต่อไม่ได้แล้ว ก็พูดขึ้นว่า “ช่างเถอะ ไม่พูดแล้ว มาดื่มเป็นเพื่อนข้าหน่อยมา”

“ได้เลย หม่อมฉันดื่มให้ฮองเฮาหนึ่งจอก ” ฉินโจวยกจอกเหล้า

ตอนที่จะออกจากวัง ฉาวฮองเฮาก็มาเตือน “ท่านแม่ทัพอยู่ในเมืองหลวงก็ระวังตัวด้วย เพราะไม่รู้ว่าซือถูเย้นอยู่ที่ไหน ถ้าเป็นดั่งอี๋เฟยพูด เขาก็อาจจะลงกับท่านแม่ทัพ ถ้าท่านเป็นอะไรขึ้นมา แคว้นเป่ยม่อของเราก็จะไม่มีใครนำทัพ ถึงตอนนั้นก็แย่แน่นอน ”

ฉินโจวหัวเราะ “เช่นนั้น หม่อมฉันก็อยากจะดูเหมือนกันว่า ซือถูเย้นจะทำอะไรได้บ้างในแคว้นเป่ยม่อของเรา”

พูดจบ ก็ยกมือคำรับจากไป

ฉาวฮองเฮายืนอยู่บนบันไดศาลา ยืนมองด้านหลังฉินโจวแล้วก็ยิ้มๆ

นางยกมือขึ้นมาจับ แล้วก็วางลง

ฉินโจวไปรับแม่ทัพฉินที่ตำหนักของฮองไทเฮา

นางสงสัยกับสถานการณ์ช่วงนี้มาก ดังนั้นก็เลยไม่ได้อยู่ในจวน แต่พาทหาร2คนออกไปด้วย

นางจะไปเขตโรคระบาดเพื่อดูสถานการณ์

นางไม่เชื่อที่เสี้ยหลีโม่พูด แต่ว่า ก็ต้องเห็นกับตาถึงจะวางใจ

เห็นศพเกลื่อนกลาดตลอดทาง มันเป็นเหมือนเข็มที่ทิ่มแทงหัวใจนาง

นางมาถึงเมืองอานแล้วม้ามัดไว้ แล้วเดินเข้าไปกับทหารอีกสองคน

ศพก็ยังคงกองเกลื่อนกลาดอยู่แบบนั้น จนอยากจะอ้วก

ฉินโจวเอามือปิดจมูกแล้วรีบเดินเข้าไป

หลังจากแผ่นดินไหว เมืองอานเต็มไปด้วยซากปรักหักพังล้มทับปิดเส้นทาง มีบ้านเรือนล้มทับร่างมนุษย์ แต่ก็ไม่มีใครมาเก็บกวาด

เมืองอานเหมือนกลายเป็นเมืองร้าง พอมองออกไปไม่มีคนออกมาเดินเลย

พอเดินไปสักพักก็มีทหารเดินมา ก้มหน้าก้มตาเหมือนกำลังหาอะไรบางอย่าง

ฉินโจวเรียกเขาให้หยุด “ผู้คนในเมืองไปไหนกันหมด? พาไปอยู่ที่ไหนกันหมด?”

ทหารคนนั้นมองฉินโจว “เจ้าเป็นคนนอกเมืองหรือ? กลับเถอะ เจ้าไม่ควรมาที่นี่”

“ไป ไปหมู่บ้านมู่จ้าย” ฉินโจวกล่าว

ทหารคนนั้นรีบพูดว่า “ท่านแม่ทัพ ถ้าท่านไปหมู่บ้านมู่จ้ายก็ดีเลย เพราะว่าตอนนี้มีหมอจากทางสังกัดของกรมฮุ่ยหมินไปที่นั่นแล้ว แต่ได้ยินว่าถูกเสี้ยหลีโม่ควบคุมตัวไว้ ทุกวันนางจะล้างสมองชาวบ้านพวกนั้น หลอกลวงใจคน ตอนนี้คนในหมู่บ้านล้วนเชื่อถือนางมาก นางยังให้คนในหมู่บ้านไปหาญาติของท่านที่เมืองอาวุธด้วย ให้คนไปเกลี้ยกล่อมตระกูลฉินให้เชื่อนาง”

“เจ้ารู้เรื่องได้อย่างไร?” องครักษ์มองเขาแล้วถาม

“พี่ชายผู้พี่ของข้า เคยเป็นหมออยู่ที่หมู่บ้านมู่จ้าย หนีออกมาเมื่อคืน ตอนนี้ยังพักอยู่ที่บ้านของข้า ถ้าท่านแม่ทัพไม่เชื่อ ก็ไปถามพี่ชายข้าก็ได้ ” ทหารคนนั้นกล่าว

ฉินโจวกล่าว “งั้นนำทางไปเลย”

ฉินโจวเป็นคนทำงานละเอียด ถ้าจะตรวจสอบอะไร ก็ต้องตรวจสอบให้ละเอียด

ทหารคนนั้นพาฉินโจวมายังถนนฝั่งตะวันตกของเมืองอาน ที่นี่ยังมีชาวบ้านพักอาศัยอยู่ บ้านเรือนแถวนี้พังทลายลงมาไม่มาก แล้วก็ไม่มีศพเกลื่อนที่พื้น

ทหารคนนั้นเปิดประตูออกมา ก็เห็นเงาคนรีบกระโดดเข้าไปซ่อนตัว

ทหารรีบพูดว่า “ท่านพี่ ไม่ต้องกลัว ข้าเอง ข้ากลับมาแล้ว”

ทหารคนนั้นพูดจบ แล้วก็เชิญฉินโจว “ท่านแม่ทัพโปรดอภัยด้วย พี่ชายของข้าตื่นตกใจเพราะว่าเมื่อก่อนเคยถูกทำร้าย”

ไม่นาน ก็เห็นคนออกมาจากกองฟืน เป็นคนอายุประมาณ30กว่าปี

ใบหน้าของเขาบวมปูด มีบาดแผล พออ้าปากก็เห็นว่ามีหน้าหักไป2ซี่ ฟันเพิ่งหักเมื่อไม่นานนี้ ยังมีรอยเลือดติดเหงือกอยู่เลย

เขาเดินออกมา แล้วค่อยๆหันมองทั้ง4ทิศ พอเห็นฉินโจว ก็มีสีหน้าดีใจ แล้วก็รีบคุกเข่าลง “ท่านแม่ทัพ ใช่ท่านใช่ไหม? ช่วยข้าด้วย ช่วยชีวิตข้าด้วย”

ฉินโจวเห็นใบหน้าของเขาได้รับบาดเจ็บ ก็ขมวดคิ้วขึ้น “เจ้าเป็นหมอในสังกัดกรมฮุ่ยหมินหรือ? เกิดอะไรขึ้น? ใครเป็นคนทำร้ายเจ้า ? ”