พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 595

บทที่ 595 ดาบคู่เข้ากันพอดี

อ๋องฉีอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “ไม่ได้ทำอะไร เพียงแค่บอกเขาว่า ใกล้วันคล้ายวันเกิดของฮองไทเฮาแล้ว ท่านชอบไข่มุกตงไห่มาก ดีที่สุดคือไข่มุกกลมเป็นประกายของตงไห่ เพื่อเอาใจฮองไทเฮา เขาจึงกำลังไปหาไขมุกที่ตงไห่”

อ๋องฉีพูดอย่างเป็นปกติ แต่ซูชิงรู้ว่าไม่ง่ายขนาดนั้นแน่ ตงไห่ เกรงว่าต้องมีอะไรรอองค์รัชทายาทอยู่หรือเปล่า?

เมื่อก่อนรู้สึกว่าองค์รัชทายาทต้าโจวเหลวไหล ไม่ได้เรื่อง แต่องค์รัชทายาทของเป่ยม่อยิ่งเหลวไหล ยังโหดเหี้ยมตัณหาจัด หญิงสาวในเมืองหลวงถูกเขากระทำแล้วไม่น้อย

ไปตงไห่ ขาดแขนไปข้างหนึ่งก็ดี ขาดขาไปข้างหนึ่งก็ดี ยังไงก็ต้องสั่งสอนเขาหน่อย

หลังจากที่ฉินโจวไปแล้ว ฉาวฮองเฮาไปเข้าเฝ้าฮ่องเต้ บอกฮ่องเต้เกี่ยวกับท่าทีของฉินโจว

ฮ่องเต้โกรธมาก และในตอนนี้ ก็ได้รับราชโองการว่าทหารต้าโจวบุกเข้ามาใกล้ในระยะสิบลี้

ฮ่องเต้เป่ยม่อหวาดผวา รีบมีราชโองการเรียกอ๋องเจิ้นโก๋กับแม่ทัพฉินเข้าวัง กลับได้รับข่าวรู้ว่าอ๋องเจิ้นโก๋กับแม่ทัพฉินล้มป่วยทั้งคู่

เรียกหมอหลวงมา หมอหลวงบอกว่าล้วนติดโรคระบาด

“ฮ่องเต้ อยู่ดีๆทำไมท่านอ๋องกับแม่ทัพถึงติดโรคระบาด? ยังมีฉินโจว ที่มีท่าทางเปลี่ยนไป นี่น่าแปลกมาก” ฉาวฮองเฮาพูด

สีหน้าฮ่องเต้เป่ยม่อเคร่งเครียด “เสี้ยหลีโม่พูดไม่ผิด โรคระบาดนี้จะแพร่เชื้อไปอย่างรวดเร็ว”

“อ๋า?” ฉาวฮองเฮาตกตะลึง

“จำนวนผู้เสียชีวิตในเขตโรคระบาดที่รายงานมามีจำนวนมากเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ตั้งแต่เกิดเหตุแผ่นดินไหวถึงตอนนี้ มีผู้เสียชีวิตแล้วแสนกว่าคน นี่ยังเป็นแค่ตัวเลขที่คาดเดาเองนะ” ฮ่องเต้พูดด้วยเสียงเครียด

“ทำไมถึงเป็นเช่นนี้? ก่อนที่เสี้ยหลีโม่ยังไม่มา โรคระบาดยังไม่รุนแรงขนาดนี้ ทำไมนางมาแล้ว โรคระบาดกลับยิ่งทวีความรุนแรง?” ฉาวฮองเฮาถามอย่างไม่เข้าใจ

สีหน้าฮ่องเต้หดหู่ “ไม่ใช่ฝีมือเสี้ยหลีโม่ นางยังไม่มีความสามารถขนาดนั้น”

“ทำอย่างไรดี?” ฉาวฮองเฮาเป็นทุกข์ใจ “ตอนนี้ผู้ประสบภัยได้ทะลักเข้ามาถึงในเมืองหลวงแล้ว จะสามารถรับมือต้านทานได้อีกนานแค่ไหน?”

ฮ่องเต้หัวเราะอย่างเยือกเย็น “ไม่จำเป็นต้องต้านทาน จัดการรวบรวมไว้”

“จัดการยังไง?” ฉาวฮองเฮาไม่เข้าใจ แต่มองดูสายตาที่โหดเหี้ยมของฮ่องเต้นั้นแล้ว นางค่อยเข้าใจขึ้นมาในทันใด “ฮ่องเต้หมายความว่าจะให้ผู้ติดโรคระบาดจัดการไว้ในที่เดียวกัน แล้วก็...”

“ใช่ แล้วก็ทำการปิดเมืองอาน เมืองชี่กับตำบลหลัว ห้ามไม่ให้ใครเข้าไป และห้ามไม่ให้ใครออกมา ออกมาหนึ่งคน ฆ่าหนึ่งคน แบบนั้นไม่ถึงครึ่งเดือน ผู้ติดเชื้อโรคระบาดทั้งหมดก็จะไม่มีแล้ว โรคระบาดก็จะไม่มีเช่นกัน” ฮ่องเต้พูดอย่างเหี้ยมโหด

นี่เป็นการสังหารทั้งเมือง

ฉาวฮองเฮาพูดอย่างดีใจว่า “ความคิดดี เช่นนี้ ยังสามารถประหยัดเสบียงส่งไปยังชายแดน”

“อืม แต่ว่า ทางด้านฉินโจว จะต้องคิดหาวิธี” ฮ่องเต้ไตร่ตรองอยู่แปบหนึ่ง “แม่ทัพฉินคงเอานางไม่อยู่แล้ว”

ฉาวฮองเฮามองดูฮ่องเต้ พูดด้วยเสียงต่ำว่า “บางที ฉินโจวอาจจะต้องเปลี่ยนตัวลงมาได้แล้ว เดี๋ยวนี้ฉาวจี๋ก็ได้เรื่องแล้ว...”

ฮ่องเต้พูดดุว่า “โง่เขลา ฉินโจวในตอนนี้ ยังเป็นฉินโจวเหมือนเมื่อก่อนที่เพิ่งถูกยกย่องหรือ? เจ้าคิดว่าอยากเปลี่ยนแล้วก็จะเปลี่ยนได้หรือ? เจ้าก็อย่าคิดแต่เพียงจะสนับสนุนฉาวจี๋ เขายังไม่ได้เรื่อง ห่างไกลกับฉินโจวมาก”

ฉาวฮองเฮาหดตัวลง “แต่ ตอนนี้จะทำยังไง? นางมีอำนาจอยู่ในมือ หากต่อต้าน...”

ฉาวฮองเฮาไม่กล้าพูดต่อ

ฮ่องเต้ไม่เข้าใจจริงๆ ทำไมสถานการณ์พลิกผันได้เร็วขนาดนี้? ทั้งๆที่เขาเป็นคนได้เปรียบ ถึงตอนนี้ กลับถูกกระทำเช่นนี้

ซือถูเย้นกับเสี้ยหลีโม่ทำอะไรลงไป? ทั้งๆที่ก็ไม่ได้ทำอะไร ก็แค่ป่าวประกาศข่าวลือ ทำไมฉินโจวถึงเชื่อถือฝั่งด้านนั้น?

นั่นเป็นคนที่เขาให้ความสำคัญมาตั้งสิบปีเลยนะ

ตรงกลางนี้ เกิดผิดพลาดตรงไหนกันแน่? หรือว่า เป็นฟ้าต้องการที่จะทำลายข้าจริงๆหรือ?

“ฮ่องเต้มีแผนการใหญ่” กาวเฟิ่งเทียนพูดด้วยเสียงต่ำ “ครั้งนี้ ข้ามาเพื่อแยกย้ายชาวบ้าน ฮ่องเต้ที่ดีของเป่ยม่อ จะเผาหมู่บ้าน”

“อะไรนะ?” หลีโม่ประหลาดใจ “ทำไมเขาถึงได้ตัดสินใจเช่นนี้? ที่นี่มีคนตั้งหลายพันคนนะ”

กาวเฟิ่งเทียนหัวเราะเย้ย “ชีวิตคนไม่กี่พันคนสำหรับเขา มีค่าอะไร? เขาได้สั่งคนนำผู้ประสบภัยที่เข้าไปเมืองหลวงล้วนนำไปจัดให้อยู่ในเมืองอาน รับปากว่าจะส่งหมอกับอาหารไปให้ แล้วปิดเมืองอาน เมืองชี่ ตำบลหลัว ใครก็ไม่สามารถเข้าออกได้ นอกจากคนส่งอาหารกับยา”

“นี่ไม่ใช่เรื่องที่ดีหรือ?” หลีโม่ไม่เข้าใจ รวบตัวผู้ประสบภัย ส่งอาหาร ส่งยา ไม่มีปัญหานี่

“เขาให้ฉาวจี๋ไปจัดการเรื่องนี้ และหลายวันนี้อาหารที่รวบรวมมาได้ ได้ถูกลำเลียงไปยังชายแดนอย่างรวกเร็ว”

“เจ้าหมายความว่า?” สีหน้าหลีโม่เปลี่ยนไป “เจ้ากำลังพูดว่า เขาจะขังผู้ประสบภัยพวกนี้ แล้วให้อดตายทั้งเป็น?”

“ใช่ ชิงเฟยได้ไปสืบความมาแล้ว ฮ่องเต้กับฉาวเฮามีวางแผนตั้งใจจะทำแบบนี้”

ความโกรธปกคลุมหลีโม่ นางกำหมัดแน่น “เขาทำแบบนี้ได้อย่างไร? พวกนี้ล้วนเป็นประชาชนของเขานะ”

“สำหรับเขาแล้ว ผืนแผ่นดินสำคัญที่สุด”

“ข้าผิดเอง ข้าไม่ควรให้คนไปเผยแพร่ข่าวข้อมูล ข้าทำร้ายชาวบ้านผู้ประสบภัยพวกนี้” ในใจหลีโม่เจ็บปวด หากนางไม่เปิดเผยสถานการณ์โรคระบาดนี้ ผู้ประสบภัยก็ไม่แห่กันมาเมืองหลวง

“เจ้าไม่ต้องโทษตัวเอง ไม่เกี่ยวข้องกับเจ้า ต่อให้เจ้าไม่ประกาศออกไป ฮ่องเต้ก็ไม่ได้คิดที่จะช่วยเหลือผู้ประสบภัย ถึงตอนนั้น โรคระบาดก็ยังคงแพร่ระบาด พวกเขาก็ยังคงต้องตาย ป่วยตาย อดตาย ผลลัพธ์ก็เหมือนกัน” กาวเฟิ่งเทียนพูดปลอบ

หลีโม่สงบสติอารมณ์ ตอนนี้เวลาที่จะมาโทษตัวเอง

“ท่านอ๋องล่ะ? ตอนนี้ท่านอ๋องอยู่ที่ไหน?” หลีโม่รีบถาม

“ท่านอ๋องไปหาแม่ทัพใหญ่หลง แล้วให้แม่ทัพใหญ่หลงรวบรวมคนของพวกยึดมั่นทำสงครามล้อมวัง แต่ว่าก่อนหน้านั้น จะต้องมีกำลังทหารที่เพียงพอ ถึงจะสามารถรับมือกับทหารยู่หลินกับกรมทหารเฝ้าเมือง ดังนั้นเรื่องนี้ ต้องอาศัยฉินโจว