พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 594

บทที่ 594 ฉินโจวต่อต้าน

แม่ทัพฉินโกรธจนตัวสั่น “เจ้าสาปแช่งปู่ของเจ้าแบบนี้ ในสายตาเจ้าก็มีความเป็นสายเลือดแล้วหรือ?”

ตอนที่หมอหลวงมา ไม่มีใครในตระกูลฉินเฝ้าดูอยู่ในห้องของเขาสักคน มีเพียงบ่าวใช้

หลังจากที่หมอหลวงตรวจเสร็จแล้ว ก็พูดขึ้นด้วยสีหน้าที่ตกใจว่า “ท่านแม่ทัพ ช่วงนี้ท่านได้ไปไหนมาบ้าง? ได้เคยไปในเขตโรคระบาดไหม?”

“มีอาการเหมือนกันเลย” เสียงหมอหลวงพูดอย่างเคร่งเครียด

“เป็นไปไม่ได้” แม่ทัพฉินตื่นตระหนกมาก “เจ้าวินิจฉัยโรคผิดไปหรือเปล่า?”

“ข้าน้อยเขียนใบสั่งยาให้ท่านสองอย่างก่อน หากดื่มยาแล้วไม่มีผลใดๆ งั้นก็แสดงว่าแน่นอนแล้ว” หมอหลวงพูด

แม่ทัพฉินพูดขึ้นอย่างตื่นตระหนกว่า “ใช่ฉินโจวตั้งใจใช้ให้เจ้าตั้งใจพูดแบบนี้ใช่ไหม”

หมอหลวงแปลกใจ “ท่านแม่ทัพพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง? แม่ทัพฉินโจว จะให้ข้าน้อยพูดแบบนั้นทำไม?”

หมอหลวงอึ้งไปพักหนึ่ง แล้วก็ถามขึ้นทันใดว่า “แม่ทัพฉินเคยสัมผัสใกล้ชิดกับอ๋องเจิ้นโก๋หรือเปล่า? เขาก็ติดเชื้อโรคระบาด”

“อะไรนะ?” แม่ทัพฉินตกตลึง “เขาก็ติดเชื้อโรคระบาดแล้ว?”

เขาคิดถึงก่อนหน้านี้เคยเจอกับอ๋องเจิ้นโก๋ หรือว่า ติดเชื้อมาจากเขา?

หมอหลวงเห็นท่าทางที่อึ้งตกใจของเขา ก็รู้แล้วว่าเขาเคยสัมผัสใกล้ชิดกับอ๋องเจิ้นโก๋ งั้นนี่ก็ไม่ได้วินิจฉัยผิดแล้ว

แต่เขาก็พูดปลอบว่า “แม่ทัพฉินอย่างเป็นกังวลมากไปเลย ทานยาก่อน”

แม่ทัพฉินมึนงงไปทั้งตัว นี่เป็นเรื่องที่เขาไม่เคยคาดมาคิดเลย

“ช่วงนี้ท่านแม่ทัพได้เคยใกล้ชิดกับใครบ้าง?” หมอหลวงถามขึ้นในทันใด

สีหน้าแม่ทัพฉินซีดขาว ช่วงนี้เขาเคยใกล้ชิดใคร?

ฮองไทเฮา

วันนั้น เอาเข้าวังไปหาฮองไทเฮา

ที่จริงฉินโจวรออยู่ข้างนอก หลังจากที่หมอหลวงออกมา ฉินโจวถามว่า “ใช้โรคระบาดไหม?”

หมอหลวงพูดว่า “แม่ทัพ วินิจฉัยเบื้องต้นเป็นโรคระบาด”

สีหน้าฉินโจวขาวซีด “โรคระบาด ตอนนี้ยังไม่มีวิธีรักษา”

“ใช่ ได้ยินว่าใบสั่งยาที่พระชายาซื่อเจิ้งให้ ฮ่องเต้เผาใบสั่งยานั้นแล้ว” หมอหลวงพูดขึ้น

เสี้ยหลีโม่

ในใจฉินโจวสับสน เสี้ยหลีโม่คนนี้ เชื่อถือได้ไหม?

คำพูดที่ฉาวฮองเฮาพูด คำพูดที่อี๋เฟยพูด คำพูดที่เหล่าขุนนางพูดพวกนั้น ยังคงดังก้องอยู่ในหัวสมองของนาง

“ข้าส่งเจ้ากลับวัง” ฉินโจวรู้สึกว่า นางจะต้องเข้าหวังไปสักครั้ง ฉาวฮองเฮา อีนางเข้าเมืองไปขอพระราชทานพระราชโองการนำศึกออกรบ แต่...

ฉินโจวเข้าวัง ไม่ได้ไปหาฮ่องเต้ แต่ไปที่ตำหนักของฉาวฮองเฮา

ฉาวฮองเฮาเห็นนางมาแล้ว ก็ดูมีความยินดีมาก “ปู่ของเจ้าพูดกับเจ้าแล้วใช่ไหม?”

ฉินโจวมองดูนาง “พูดแล้ว”

“นี่เป็นโอกาสที่ดีของเรา เมื่อเจ้าได้ชัยชนะกลับมา ตำแหน่งของเจ้า ก็จะยิ่งสูงขึ้นอีกชั้น ตำแหน่งพวกยึดมั่นทำสงครามของพวกข้า จะไม่มีใครมาสั่นคลอนได้อีกแล้ว”

พรรคฝ่ายของเป่ยม่อแบ่งออกอย่างชัดเจน ฉินโจวกับเป็นหนึ่งในผู้คนสำคัญของำพวกยึดมั่นทำสงคราม พร้อมกับฉาวฮองเฮา อ๋องเจิ้นโก๋ถูกขนานนามว่าเป็นสามเทพของพวกยึดมั่นทำสงคราม

ดังนั้นฉาวฮองเฮาคิดว่า ฉินโจวจะคว้าโอกาสครั้งนี้ไว้

“ตอนนี้องค์รัชทายาทอยู่ที่ใด?” ฉินโจวไม่ได้ตอบ แต่ถามกลับ

แต่ในใจกลับแอบตกใจ นางรู้ได้อย่างไร? คนพวกนั้นยังไม่ลงมือนี่

“ฮองเฮาไม่ยอมรับก็ไม่เป็นไร เรื่องนี้ ข้าก็ไม่ได้คิดที่จะตามสืบ ขอฮองเฮาช่วยเรียนฮ่องเต้ว่า หากไม่จัดการกับโรคระบาดข้าจะไม่ไปออกศึก”

ฉินโจวพูดเสร็จ แล้วก็จากไป

นี่เป็นครั้งแรกที่นางไม่ให้ความเคารพฉาวฮองเฮา ดูเหมือนฉาวฮองเฮาแทบไม่อยากเชื่อกับความเปลี่ยนไปของฉินโจว

ส่วนอีกด้านหนึ่ง ซือถูเย้นอยู่ระหว่างทางไปเมืองฮุ่ย ตอนนี้แม่ทัพใหญ่หลงอยู่ที่เมืองฮุ่ย

“ท่านอ๋อง นักฆ่ากลับมาหมดแล้ว” ซูชิงควบม้าวิ่งตามมา พูดขึ้น

ซือถูเย้นอมยิ้ม “อืม ดี ทางด้านฉินโจวมีท่าทีอย่างไรบ้าง?”

“นางคิดว่าเป็นคนของฮองเฮาจริงๆ” ซูชิงหัวเราะ

“อืม นางถูกล้างความคิดแล้ว การตัดสินใจจึงผิด” ซือถูเย้นพูด

อ๋องฉีหัวเราะพร้อมพูดว่า “ท่านพี่ซือถูเข้าใจฉินโจวจริงๆ”

“ไม่ใช่เข้าใจฉินโจว เป็นการเข้าใจใจคน” ซือถูเย้นยิ้ม แต่แล้วก็กลับมาโกรธ “เพียงแต่ ต่อให้ข้ามีความสามารถแค่ไหน ก็ถูกอ๋องฉีท่านหลอกลวงแล้วครั้งหนึ่งไม่ใช่หรือ?”

“ยังพูดถึงเรื่องนี้อีกหรือ” อ๋องฉียิ้มอย่างละอายใจ “ผ่านไปแล้ว ไม่พูดถึง ไม่พูดถึง”

“ต่อไปยังต้องคิดบัญชีให้ดี” ซือถูเย้นมองแลดูเขาแว๊บหนึ่ง คิด? ไม่คิด? หลังจากจัดการเรื่องทุกอย่างแล้ว นี่ก็จะเป็นสิ่งที่เขาจะบีบบังคับให้อ๋องฉียอมถอย

อ๋องฉีมองดูซือถูเย้นที่มั่นอกมั่นใจ ที่จริงในใจเขาไม่มีความมั่นใจเลย เพราะแม่ทัพใหญ่หลงไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องราชการแล้ว ก่อนหน้านี้เขาเคยไปแล้วหลายครั้ง แม่ทัพใหญ่หลงก็ไม่ยอมพบเขา ครั้งนี้จัดงานประลองยุทธ์เพื่อเลือกบุตรเขย คนอื่นเขาตั้งใจจะเลือกบุตรเขย พวกเขาไปวุ่นวาย ถึงตอนนั้นเกรงว่าจะทำให้แม่ทัพใหญ่หลงโกรธ

สถานการณ์กลับยิ่งแย่

“ใช่ อ๋องฉี ท่านให้องค์รัชทายาทไปทำอะไรหรือ?” ซูชิงถาม