พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 659

ตอนที่ 659 เรื่องราวในปีนั้น

อ๋องเจิ้นโก๋โบกปัด โดยไม่มีท่าทางโกรธอะไร เหมือนกับปลงกับการแพ้ครั้งนี้แล้ว เขาบอกว่า “ที่ข้าเชื่อนาง ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีเหตุผล นางรึไม่ใช่คนของพวกยึดมั่นทำสงคราม จริงแล้ว นางก็คือพวกยึดมั่นทำสงคราม ข้ารู้ ฮ่องเต้ก็รู้ ฉาวฮองเฮาก็รู้ แต่นางไม่ออกหน้าก็เท่านั้น”

“ฉินโจวไม่รู้หรือ?” ซือถูเย้นถาม

อ๋องเจิ้นโก๋หัวเราะ “ฉินโจวรู้แค่กี่รบทัพจับศึก ไหนเลยจะมารู้การอ่านใจคน แล้วนางก็เคารพย่าทวดตนเองเสียขนาดนั้น ถึงแม้ย่าทวดตนเองจะหลุดเผยความจริงออกมา นางก็ไม่เชื่อ”

“แล้ววันนั้นเหลาไท่ไท่ไปหาเจ้า นางพูดอะไรกับเจ้า?”

“นางเอาจดหมายลายมือฉินโจวมาให้ข้า บอกว่าจะช่วยเหลือข้า ขอแค่ข้ายอมรับปาก หลังจากครองราชย์ จะช่วยเหลือชาวบ้านที่เดือดร้อน แล้วก็ไม่รุกรานเมืองรอบๆ ข้าก็ยอมรับปาก เพราะถ้าได้ฉินโจวมาช่วยเหลือ ตำแหน่งฮ่องเต้ต้องเป็นของข้าแน่”

“ถ้าเช่นนั้น เจ้าก็เลยเชื่อฉินโจว แล้วไม่ใช่เหลาไท่ไท่”

“ถ้าเป็นนาง ข้าคงไม่เชื่อแน่ นางเป็นนางจิ้งจอกร้าย เฮ้อ ก็ต้องโทษข้าเองที่หลงอำนาจจนหน้ามืดตามัว อยากจะเป็นฮ่องเต้ ก็เลยหลงกลนาง จริงๆ แล้วพอกลับมาคิดดู นางก็จงรักษ์ภักดีต่อฮ่องเต้ แล้วจะมาทรยศฮ่องเต้เพื่อมาสวามิภักดิ์ข้าได้อย่างไร”

“ข้ายังไม่เข้าใจ” ซือถูเย้นมองเขา “ทำไมเหลาไท่ไท่ตระกูลฉินถึงได้จงรักภักดีต่อฮ่องเต้ขนาดนั้น ถึงแม้จะบอกว่าตระกูลฉินมีทุกวันนี้ก็เพราะฮ่องเต้ แต่ว่า มันก็แค่คำพูด ทุกคนล้วนรู้ดี ที่ตระกูลฉินมีทุกวันนี้ ก็อาศัยเลือดเนื้อของคนในตระกูลที่เสียสละในสงคราม”

อ๋องเจิ้นโก๋นิ่งไป “คือ อันนี้ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน”

ซือถูเย้นมองสีหน้าเขา ก็รู้ว่าต้องมีเรื่องอะไรปิดบัง เขาก็เลยเอาก้อนทองออกมาอีกก้อน แล้วเอามาเล่นบนมือ

อ๋องเจิ้นโก๋เดินเข้าไปหยิบเอามา “ตอนนี้ข้าลำบาก แล้วยังมาถูกเจ้าหลอกล่อ ความแค้นนี้ เดี๋ยววันหลังข้าจะชำระ รอข้ากลับไปเหมือนเดิม ข้าจะเอาทองเป็นหีบๆ ทุบเจ้า”

“ได้ เดี๋ยวข้าจะรอ” ซือถูเย้นจริงใจอย่างมาก

อ๋องเจิ้นโก๋นั่งลง แล้วก็วางมาดอีกครั้ง ครั้งนี้ ตั้งใจมากขึ้น เพราะเป็นคนมีเงินทองแล้ว “มีเรื่องหนึ่ง แต่ไม่รู้ว่าจริงหรือไม่ มีคนบอกว่าแม่ของฉู่จิ้ง คือฉินรั่วจือ”

“ห๊ะ ได้ยินมาอย่างนั้นหรือ?” ซือถูเย้นสงสัย “แม่ของฉู่จิ้ง คือฮองไทเฮางั้นหรือ?”

“ฉู่จิ้งเกิดมาได้สามเดือน ก็ถูกฮองไทเฮาเอาไปเลี้ยง ส่วนแม่ของเขาคือใครนั้นก็ไม่มีใครรู้ ท่านพ่อก็ไม่บอก หลังจากถูกเลี้ยงดูด้วยฮองไทเอา พออายุ1ขวบก็แต่งตั้งเขาเป็นองค์รัชทายาท ให้ความสำคัญมากเช่นนี้ ก็คงจะมีแต่ฉินรั่วจือแล้ว”

“ฉินรั่วจือเป็นลูกสาวของเหลาไท่ไท่หรือ?”

“ใช่แล้ว เป็นลูกสาวของเหลาไท่ไท่ ปีนั้นมีข่าวว่านางมีลูกก่อนแต่ง แล้วต่อมาก็กระโดดน้ำตาย แล้วได้ยินว่าถูกเหลาไท่ไท่บีบบังคับจนต้องกระโดดน้ำ ดังนั้น นี่มันเป็นข่าวลับๆ ไม่มีการยืนยัน แล้วตระกูลฉินก็ประกาศว่าฉินรั่วจือพลาดท่าตกน้ำตาย”

ซือถูเย้นกล่าว “ถ้าเป็นจริง เช่นนั้นฉู่จิ้งก็เป็นหลานของเหลาไท่ไท่ ยายจะช่วยเหลือหลานตนเองมันก็อาจเป็นไปได้”

“หรือบางทีก็อาจจะเป็นเพราะว่ารู้สึกผิดต่อฉินรั่วจือ ปีนั้นฉินรั่วจือเดิมที่จะถูกเลือกเข้าวัง แต่ฉินรั่วจือมีคนในใจแล้ว เป็นตายร้ายดีอย่างไรก็จะไม่เข้าวัง แล้วเรื่องมันก็ใหญ่ขึ้น”

“ฝ่ายในมีแผนการอะสิ” ซือถูเย้นกล่าว

อ๋องเจิ้นโก๋ตักเตือนว่า “สรุปว่า ต้องระวังยัยแก่คนนี้ นางร้ายกาจนัก เรื่องที่ฉู่จิ้งทำหลายปีนี้ นางก็เป็นคนวางแผน ฉาวฮองเฮาคิดว่าตนเองเก่งแล้ว แต่นางเทียบไม่ได้กับเหลาไท่ไท่เลย”

อ๋องเจิ้นโก๋ก็ถามขึ้นว่า “ใช่แล้ว แล้วฮองเฮาฉาวเล่า ตายไปแล้วหรือยัง?”

“ยังไม่ตาย ฮ่องเต้ไว้ชีวิตนาง”

อ๋องเจิ้นโก๋ยิ้มพูดว่า “คุ้มๆ คุ้มแน่นอน”

เขารีบหยิบถุงเงิน แล้วก็เทเอาก้อนทองออกมา ส่วนถุงเงินก็โยนคืนไป “ถุงเงินข้าไม่เอา เดี๋ยวคนอื่นจะจับตา”

ซือถูเย้นรับถุงเงินคืนมา แล้วยัดใส่แขนเสื้อ “พูดมาสิ”

อ๋องเจิ้นโก๋เข้าไปใกล้ “พระชายาของอ๋องลั่วชิน ครั้งนั้นกลับออกมาจากวัง แล้วก็ผูกคอตาย ฮ่องเต้ก็ลงโทษกงเฟยเหนียงเหนียงที่ดุด่าพระชายาอ๋องลั่วชินจนนางผูกคอตาย แต่นางไม่ได้ตายเพราะเหตุนี้ แต่เป็นเรื่องอื่น”

“เรื่องอะไร?” ซือถูเย้นเห็นเค้าชักช้า ก็อยากจะถอดรองเท้าออกไปทุบสักที จะพูดก็พูดให้จบได้ไหม?

อ๋องเจิ้นโก๋ขยับเก้าอี้เข้ามาใกล้ “ปีนั้น ฉู่จิ้งกำลังเป็นหนุ่ม พระชายาอ๋องลั่วชินหน้าจาเหมือนกับหลี่ซ่วยหยุ่นมาก ทุกคนรู้ดี ว่าฉู่จิ้งชอบหลี่ซ่วยหยุ่น ดังนั้น ฉู่จิ้งก็เลยเคยล่วงเกินพระชายาอ๋องลั่วชิน ส่วนจะล่วงเกินถึงขั้นไหนก็ไม่มีใครรู้”

ซือถูเย้นตาเป็นวาว “เจ้ารู้ได้อย่างไร?” มาพูดดูถูกน้องสะใภ้ตนเอง แล้วฉู่จิ้งทำอย่างไรให้คนอื่นรู้

“ในปีนั้น ขันทีที่ดูแลฉู่จิ้งถูกฆ่า เรื่องนี้ฉู่จิ้งให้ข้าเป็นคนจัดการ ขันทีคนนั้นร้องขอชีวิต แล้วก็พูดเรื่องนี้ขึ้นมา”

มีความเป็นไปได้สูง

“ถ้าเจ้าไม่เชื่อ ก็ไปสืบได้ เรื่องนี้ คนเก่าแก่ในวังมักจะรู้ดี ฉู่จิ้งฆ่าคนที่รู้เรื่องทั้งหมด แต่เรื่องนี้ก็ปกปิดไม่ได้”

ซือถูเย้นพยักหน้า “เมื่อครู่เจ้าบอกว่า ฉู่จิ้งชอบหลี่ซ่วยหยุ่นงั้นหรือ?”

“ก็คือแม่ของพระชายาเจ้า ปีนั้นมาเจอหน้ากันที่แคว้นต้าโจว พอกลับมาก็รู้สึกชอบ ยังเคยส่งคนไปสู่ขอด้วย แต่เสียดาย หลี่ซ่วยหยุ่นแต่งงานกับเสี้ยห้วยจุนไปแล้ว น่าเสียดายมาก”