พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 726

ตอนที่ 726 งานเลี้ยงฉลอง

งานเลี้ยงไม่ใหญ่มากนัก หนึ่งเพราะว่ายังอยู่ในช่วงไว้ทุกข์

สอง เพราะว่าฮ่องเต้พระวรกายยังไม่ค่อยแข็งแรง ก็เลยสั่งให้จัดงานธรรมดาๆ หน่อย

เนื่องจากเป็นงานฉลองความสำเร็จ ก็เลยต้องเชิญขุนนางใหญ่มาด้วย ขุนนางขั้น5ขึ้นไปต้องเข้าร่วมงาน แต่ไม่ต้องเอาครอบครัวมา

งานเลี้ยงนี้ไม่เหมือนงานเลี้ยงอื่น เพียงเพื่อจะมอบรางวัลขุนนางที่มีคุณงามความดีเท่านั้น แล้วก็ฉลองที่ชนะสงคราม

หลังจากอ๋องอานชินและเซียวเซียวกลับมา ก็รีบเข้าเฝ้าฮ่องเต้ ฮ่องเต้ดีพระทัยมาก และคุยกับทั้งสองคนพักใหญ่

ประมาณ 5 โมงเย็น ฟ้ายังไม่มืดลงไป ตำหนักว่านโซ่ว สถานที่จัดงาน ก็เริ่มจุดตะเกียง ตั้งแต่ที่หลีโม่ไปดูแลวังหลัง ลดค่าใช้จ่ายลงไป ในวังก็ประหยัดลงไปเยอะ แต่ตั้งแต่ที่หูฮวนหลิงเป็นฮองเฮา แล้วก็แต่งตั้งสีไท่เฟยเป็นฮองไทเฮา ก็เริ่มฟุ่มเฟือยมากขึ้น

มันก็จริง ของแต่งงานของหูฮวนหลิงก็มีไม่น้อย นางก็เลือกบางส่วนเป็นไว้ใช้ส่วนตัว ที่เหลือให้ฮ่องเต้

หูฮวนหลิงมักเห็นใจคนอื่น เป็นคนใจใหญ่ ที่สำคัญคือใจใหญ่

ตระกูลหูมีเงินมาก รวยเป็นอันดับต้นๆ

เงินที่นางพกออกมาด้วย ทำให้ฮ่องเต้ยิ้มหน้าบานไปสามวัน

เพราะอารมณ์ดี ฮ่องเต้ก็เลยใจดี อภัยโทษให้อ๋องหนานหวย แล้วก็ยอมให้เข้าวังมาร่วมงานเลี้ยง

อ๋องหนานหวยกลายเป็นตัวตลก เขาเคยมีผลกระทบต่อราชสำนัก เหมือนกับสายฟ้าฟาดก่อนที่จะเกิดพายุใหญ่ แต่สุดท้าย ฝนไม่ตกสักเม็ด

มีชาวบ้านบางกลุ่ม บอกว่าในท้องของเขา มีไฟโกรธจนทำให้แม่น้ำและทะเลสั่นสะเทือน แต่สุดท้ายเหลือเพียงผายลม

อีกอย่าง คู่หมั้นของเขา ซุนฟางเอ้อร์ สุดท้ายก็กลายเป็นกุ้ยเฟย อ๋องหนานหวยถูกสวมเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า

คืนนี้เขามาเร็ว ใส่ชุดท่านอ๋องมา ผอมลงไปมาก นิ่งขึ้นมาก พอเจอใครก็ไม่กล้าวางมาด ดูน่าสงสาร

คนเราก็แปลก ถ้าคนเราโกรธมากๆ คืนอื่นก็ไม่ชอบ แต่เมื่อที่เคยเป็นใหญ่ แล้วมาตกระกำลำบาก ก็กลับเกิดความสงสารขึ้นมา

บางที อาจจะไม่ใช่การเห็นใจ แต่เป็นการแสดงเสแสร้งว่าตนมีความเห็นใจต่อผู้อื่น

ขุนนางใหญ่จำนวนไม่น้อย ก็เข้าไปหาเขา แล้วก็ปลอบใจ

อ๋องหนานหวยมีทีท่าซึ้งในน้ำใจ คำนับไม่หยุดมือ ไม่หลงเหลือความเป็นท่านอ๋องเลย

ตอนที่ซือถูเย้นมา อ๋องหนานหวยกำลังคุยกับหู้ปู้ซื่อหลาง อ๋องหนานหวยก้มหน้าอยู่ กำลังตั้งใจฟัง ทั้งพยักหน้าและยิ้ม

ส่วนหู้ปู้ซื่อหลาง ก็ได้ใจ ทำท่ามีน้ำใจ สุดท้ายยังตบไหล่อ๋องหนานหวยอีก ทำท่าเหมือนจะสั่งสอน

ซือถูเย้นก็ทำเป็นไม่เห็น แล้วก็ถูกขุนนางห้อมล้อมเข้ามา

พอเขาเข้ามา ก็ไม่มีคนไปรุมอ๋องหนานหวย ต่างก็กรูกันเข้ามาทำความเคารพซือถูเย้น

ซือถูเย้นก็ต้องทำหน้านิ่ง เพราะเดิมทีเขาเป็นแบบนี้ ถ้าเขาพูดไปยิ้มไป ก็จะดูแปลก

อ๋องหนานหวยลังเล แล้วก็เข้าไปทำความเคารพ

“พี่เจ็ด！” เขายกมือทำความเคารพ ซือถูเย้นก็มองเห็น แล้วก็เห็นผมข้างๆ จอนของเขาเริ่มหงอก

ปีนี้เขาเพิ่งจะ 20 กว่าๆ เอง

“อืม” ซือถูเย้นออกแรงส่งเสียงจากคอ

จัดการกับเซียนเป้ย ส่วนทางแคว้นเป่ยม่อก็ถือว่ายุติสงคราม ในใจฮ่องเต้วางใจขึ้นเยอะ และคิดว่าเรื่องที่ทำที่ผ่านมามันมากมายเสียเหลือเกิน

ดังนั้น หลังจากดื่มไปกันแล้ว เขาก็ลากมือซืถูเย้น แล้วก็ใช้สายตาภูมิใจมองเหล่าขุนนางกล่าวชื่อชมซือถูเย้น

ขุนนางในงานบางส่วน และราชนิกุลอาวุโส เช่นอ๋องเย่ตง กลับรู้ว่า ฮ่องเต้ชอบซือถูเย้น และ ก็อยากให้ซือถูเย้นเป็นองค์รัชทายาท

แน่นอนว่า ซือถูเย้นไม่ใช่โอรสองค์โต จะให้ตำแหน่งแบบนี้ ก็ไม่เคยมีมาก่อน และฮ่องเต้ปัจจุบันก็มีผลงานเด่น ฮ่องเต้องค์ก่อนก็เลยได้ไม่ได้ให้ตำแหน่งเขา

ฮ่องเต้พูดว่า “วันไหนที่มีข้า ก็จะไม่สงสัยอ๋องซื่อเจิ้ง แล้วก็ไม่ยกเลิกตำแหน่งอ๋องซื่อเจิ้ง เขาจะช่วยข้าดูแลบ้านเมืองเหมือนตัวข้าเอง”

ซือถูเย้นได้ยินดังนั้น ก็ทำหน้าเคารพ

ยกย่องเขาสูงขนาดนี้ ต้องการจะทำอะไรแน่? ให้ช่วยกันบริหารบ้านเมือง จะเป็นไปได้หรือ?

คืนนี้อ๋องหนานหวยเงียบมาก ดื่มเหล้าอย่างเดียว ฮ่องเต้คุยด้วยก็ฟังอย่างเดียว เหมือนไม่มีตัวตน

ฮ่องเต้เริ่มอารมณ์ดีมากขึ้น ตอนที่กำลังจะเรียกนางรำ ก็ได้ยินเสียงด้านนอกโวยวายดังขึ้น เหมือนจะเป็นเสียงขององค์ชายสาม “เสี้ยฮ่าวหรานตายแล้ว เสี้ยฮ่าวหรานตายแล้ว”

ฮ่องเต้รีบลุกขึ้น แล้วก็หน้าเสีย

ทุกคนมองออกไป แล้วก็เห็นองค์ชายสามล้มลุกคลุกคลานอยู่ด้านนอก หน้าซีดขาว ปากก็ตะโกนว่า “น่ากลัวมาก ข้าไปเยี่ยมเขา เขาพูดแค่สองคำ ก็กระอักเลือดออกมา”

คนรับใช้ของเขา รีบปิดปากของเขา แล้วลากออกไป

แต่ว่า องค์ชายสามเหมือนตกใจมาก รีบยื้อยุดฉุดกระชาก แล้วร้องไห้ดัง

ขันทีข้างกายฮ่องเต้เดินเข้าไป แล้วตวาดว่า “ยังไม่รีบพาองค์ชายสามกลับไปอีก ไม่อยากมีหัวไว้บนบ่าแล้วหรือไง?”