พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 98

ตอนที่ 98 แอบดื่มเหล้า

ข้างนอกเมือง

เซียวโธ่ที่อย่างประตูได้ทำป้ายแขวนไว้ที่หน้าทางเข้า

ที่ป้ายนั้นเขียนว่า“เรือนขว้ายหัว“สามคำ ป้ายนี้เขาคิดอยากจะทำมาโดยตลอด แต่ว่าเมื่อก่อนค่อนข้างวุ่นวาย เลยทำไม่ได้ ตอนนี้ได้โอกาสที่ซือถูเย้นมาอยู่ที่นี่เพื่อรักษาตัว เขาก็เลยถือโอกาสทำป้ายนี้ขึ้นมากับซูชิงสองคน

ตอนนี้ซือถูเย้นเองก็สามารถลงมาเดินเองได้แล้ว แต่ว่าหลีโม่กำชับว่า ไม่ให้เดินไปไกล เดินไปเดินมาได้แค่ในบ้านเท่านั้น

“แม่สาวปากร้ายละ？“ซือถูเย้นที่เดินออกมาเห็นสองคนกำลังทำป้ายอยู่ ก็พลันถามขึ้น

“นางบอกจะไปเก็บยาที่ตีนภูเขา นางไปได้ครึ่งชั่วยามแล้ว แต่ยังไม่กลับมาเลย“เซียวโธ่พูดขึ้น

ซูชิงก็พูดขึ้น：“ไม่ต้องห่วงหรอกพ่ะย่ะค่ะ แถวนี้มีแต่คนของเราคอยดูอยู่ ถ้าหากว่านางไม่กลัวหนูกับแมลงสาบ คาดว่าไม่น่าจะต้องเป็นห่วงอะไรพ่ะย่ะค่ะ“

ซือถูเย้นขมวดคิ้ว“ใครบอกว่าเป็นห่วงนาง？รีบเข้ามา พวกเจ้าสองคนรีบเข้ามา ข้าจะให้พวกเจ้าลองของดีๆ“

“ของดีอะไรหรือ？“ซูชิงที่ได้ยินแบบนั้นก็พลันถือค้อนเข้าไปด้วย

เซียวโธ่มองที่ป้าย ก็ยิ้มออกมาอย่างพอใจ แล้วก็พลันวิ่งตามกันเข้าไป

ซือถูเย้นถือชามมาสามใบ แล้วก็เทเหล้าซาวตาวจื่อลงไป กลิ่นของเหล้าก็ฟุ้งมาเข้าจมูก จนทำให้รู้สึกสดชื่นขึ้นมา

ซูชิงมองเห็นแล้วรู้สึกน้ำลายไหล แต่ว่าส่ายหน้าแล้วพูดขึ้น：“แบบนี้ไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ นางได้ห้ามท่านอ๋องดื่มเหล้า และก็ห้ามพวกเราดื่มด้วยเหมือนกัน ถ้าพวกเราดื่มเหล้าโรคติดเหล้าของท่านอ๋องก้จะกลับมาอีก“

เซียวโธ่เดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว เหล้าได้ดึงดูดเขาแล้ว ช่วงไม่กี่วันมานี้ไม่เหมือนกับการใช้ชีวิตแบบคนทั่งไป เห็นเหล้าเป็นไหวางอยู่ กลับไม่สามารถจะแตะต้องได้ แต่ท่านอ๋องกลับสามารถเอาสำลีชุบเหล้ามาแตะที่ปากได้ ช่างทำให้น้ำลายไหลจริงๆ

“เจ้าดื่มสิ ใครบอกว่าหลังจากที่ให้เจ้าดื่มแล้วจะไปบอกนางกันล่ะ？“เซียวโธ่รีบวิ่งไปที่ครัว”เมื่อวานยังมีถ่วเหลืออยู่ ข้าไปเอามาเป็นกับแกล้ม“

เขาวิ่งไปที่ครัวหาของอยู่พักนึง แล้วก็มองเห็นถ้วยถั่วที่เมื่อวานนี้พวกเขากินเหลือครึ่งถ้วย เขาก็ว่าจะหยิบมา กลับมองเห็นเสี้ยหลีโม่ถือปลามาสองตัวพร้อมกลับแบกยาอยู่ด้านหลังพลันเดินเข้ามา

“กลับมาแล้วหรือ？“เซียวโธ่พูดขึ้นมาอย่างมีพิรุธ”ทำไมไวจัง？“

“ใช่ ใกล้ๆเอง เจ้าหิวแล้วหรือ？“เซี่ยหลีโม่เห็นเขาถือถ้วยถั่วลิสงอยู่ในมือ ก็ได้ พวกเขาเรียกมันว่า ถั่วเล็ก จึงถามขึ้น

เซียวโธ่หยิบเข้าปากกำนึง แล้วก็เคี้ยวพลางพูดขึ้น：“ใช่ ตอนเที่ยงข้ากินไม่อิ่ม เจ้ายังจับปลามาด้วยหรือ？เก่งขนาดนั้นเลยหรือ？แต่แค่สองตัวมันไม่น่าจะพอ ข้าคนเดียวก็กินหมดสองตัวแล้ว ข้าว่าเจ้ากลับไปเอามาอีกสักสองสามตัว ตอนเย็นเราจะได้ฉลองกัน“

“พอแล้ว อีกสักพักทหารลาดตระเวนน่าจะเอากระต่ายมาให้ ปลานี่เรากินดิบ ข้าจะทำปลาดิบให้พวกเจ้ากิน“นางวางของลง แล้วจะเดินเข้าไปที่ห้อง

เซียวโธ่จึงรีบเข้ามาขวางไว้ทันที“ทำปลาดิบหรือ？เป็นอย่างไรหรือ？แล้วทำอย่างไร？เจ้าต้องการทำตอนนี้มั้ย ข้าหิวแล้ว หิวมากด้วย เรี่ยวแรงแทบจะไม่มีแล้ว“

“รอก่อน ข้าต้องไปจัดยาให้ท่านอ๋อง“หลีโม่เดินอ้อมเขาไป แล้วก็พลันเดินเข้าไปในห้อง

ภายในห้องนั้นเต็มไปด้วยกลิ่นเหล้า หลีโม่รีบเปิดม่านเข้าไปทันที กลับเห็นแต่ซือถูเย้นนอนอยู่บนเตียง ชุดเขาก็ถูกเปิดออก แล้วก็เห็นในมือของซูชิงถือถ้วยเหล้าอยู่ พลางเอาสำลีเช็ดที่รอยแผลให้เขา พอเห็นนางเดินเข้าเขาก็รีบพูดขึ้น：“กลับมาแล้วหรือ？ท่านอ๋องบอกว่าแผลอักเสบ ข้าก็เลยทำตามที่เจ้าเคยเช็ดแผลให้เขา ที่เรียกว่าล้างพิษออกใช่มั้ย？“

ตอนแรกนางก็คิดว่าจะมาเช็ดแผลให้เขา พอเห็นซูชิงทำไปแล้ว นางเลยตอบรับ：“อืม ทำแบบนั้นแหละ เดี๋ยวข้าทำต่อเอง“

พอเซียวโธ่เห็นนางเอาเหล้าที่เช็ดแผลแล้วเทลงไปในไห เขาก็แทบคลั่ง เขามองออกว่านางรู้ว่าทั้งสองคนนั้นแอบดื่มเหล้าไปแล้วก็รู้ว่าเขายังไม่ได้ดื่ม เข้าก็เลยเดินเข้าไป กำถั่วเต็มมือยัดเข้าไปในปากทันที รสชาติเค็มๆมันของถั่วลิสงก็เต็มไปทั้งปากของเขา แล้วเขาก็พลันกัดฟันแล้วพูดขึ้น：“เจ้าช่างเป็นหญิงที่ใจจืดใจดำยิ่งนัก“

“อะไรนะ？“หลีโม่หัวเราะออกมาเบาๆ”ทำไมบอกข้าใจจืดใจดำ？ท่านแม่ทัพพูดออกมาตามตรงก็ได้“

เซียวโธ่ก็ไม่กล้าที่จะบอกว่าพวกเขาแอบดื่มเหล้า และก็พูดไม่ได้ว่านางใจจืดใจดำยังไง แล้วจึงหันไปพูดกับซือถูเย้น：“ท่านอ๋อง ท่านว่านางใจจืดใจดำมั้ย？“

ซือถูเย้นแสดงสีหน้าไร้ความรู้สึก แล้วก็ทำเป็นจามออกมา พลันพูดขึ้นมาอย่างใสซื่อ：“ข้านอนพักก่อน กินข้าวค่อยเรียกข้านะ“

เขาก็พลันหันไปจ้องเขม่งซูชิง ซูชิงก็พลันออกไปจากห้องนี้ทันที เหลือไว้เพียงแผ่นหลังที่ดูสยิว

“ท่านแม่ทัพสามารถเอาเหล้าออกไปได้แล้ว“หลีโม่นั่งลงแล้วพูดขึ้น

เซียวโธ่หันกลับไปแล้วพูดขึ้น“เหนื่อยแล้ว อุ้มไม่ไหว！“ยังจะอุ้มออกไปทำกันอีกละ？ใครจะไปดื่มเหล้าที่เช็ดแผลแล้ว แผลนั่นก็มีแต่หนอง

เซียวโธ่ที่พึ่งเดินออกมา ก็พลันได้ยินเสียงของหลีโม่พูดขึ้นมาอย่างดัง“อ๋อใช่ เย็นวันนี้อาหารมีเยอะมาก ท่านแม่ทัพลองออกไปถามทหารข้างนอกที สามารถทำดอกกุ้ยฮวาหมักเอามาทำอาหารได้มั้ย？อาการของท่านอ๋องดีขึ้นมาแล้ว ไม่สามารถดื่มเหล้าที่มีฤทธิ์แรงได้ แต่ว่าสามารถดื่มเหล้ากุ้ยฮวาได้“

เซียวโธ่รีบหันกลับมาทันที แล้วยิ้มออกมาอย่างหน้าบาน：“จริงหรือ？ถ้าดื่มได้ ก็สามารถทำได้อย่างแน่นอน ข้าจะไปเดี๋ยวนี้ เย็นนี้เราต้องได้ดื่มฉลองให้เจ้ากันหน่อยแล้ว ไม่กี่วันนี้เจ้าลำบากเยอะแล้ว“

พูดเสร็จเขาก็วิ่งออกไปอย่างดีใจอย่างมาก

หลีโม่ส่ายหัวแล้วก็หัวเราะออกมา ใครจะไปคิดว่า ท่านแม่ทัพใหญ่ที่ดูเยือกเย็นและน่าเกรงขามจะมีด้านที่น่ารักขนาดนี้ได้？เพียงแค่เหล้าซาวตาวจื่อคำเดียว ก็สามารถทรมานเขาได้แล้ว

พอหันกลับมา ก็พลันเห็นซือถูเย้นพลิกตัวกลับมามองนาง แววตาประกายวิบวับ พอเห็นนางจ้องเขม่ง เขาก็ทำเป็นจามออกมาอีกรอบ “ข้าขอนอนก่อนนะ กินข้าวค่อยมาปลุกข้า“