พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1008

“ทำไมล่ะคะ? ทำไมถึงรอในห้องทำงานไม่ได้?” หวา ลี่ฟางเอ่ยถาม

“เกรงว่าจะไม่เหมาะค่ะ คุณรอด้านนอกจะดีกว่านะคะ” เลขายืนยัน

หวา ลี่ฟางกัดฟันข่มอารมณ์ก่อนจะยอมไปนั่งรอที่โซฟาด้านนอก

เธอรู้สึกว่าวันนี้ท่าทีที่เลขาของกู้ ลี่เฉินปฏิบัติต่อเธอนั้นแตกต่างไปจากเดิม ถึงแม้หล่อนจะยังคงความสุภาพ รวมถึงนำกาแฟมาให้ระหว่างรอ แต่หล่อนไม่ได้พยายามจะเอาอกเอาใจเธอเหมือนอย่างเคย

‘หรือว่าเป็นเพราะ…บทสัมภาษณ์ที่ลี่เฉินพูดว่าเราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกัน?’ ในใจของลี่ฟางรู้สึกคับแค้นขึ้นมาเมื่อนึกถึงเรื่องนี้

หลังจากบทสัมภาษณ์นั้นถูกปล่อยออกมา เหล่าเพื่อนร่วมชั้นที่มหาวิทยาลัยก็พากันหัวเราะเยาะเธอ คนในวงการยิ่งไม่ต้องพูดถึง

คนมากมายที่เคยประจบเอาใจเธอล้วนเป็นเพราะลี่เฉิน แต่ตอนนี้ มันเหมือนกับว่าเธอถูกผลักให้กลับมายืนอยู่ในที่ของตัวเองแล้ว

ตอนนั้นเอง หวา ลี่ฟางก็เห็นพนักงานท่าทางอาวุโสเดินออกมาจากลิฟต์ เขาตรงมาหาเลขา ก่อนเอ่ยถาม “ประธานกู้ยังไม่กลับมาเหรอครับ?”

“ใช่ค่ะ ฉันได้ยินว่าประธานกู้ไปแผนกกฎหมายกับผู้หญิงคนหนึ่ง”

“ใช่ เขาไปที่แผนกกฎหมายมา คนพูดกันให้ทั่วทั้งแผนกแล้ว ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะใช่คนในบทสัมภาษณ์หรือเปล่า เท่าที่รู้ คุณเคยเห็นประธานกู้ไปแผนกกฎหมายเป็นเพื่อนสาวคนไหนด้วยเหรอ?” เขาซุบซิบ

“หล่อนเป็นใคร?” เลขาสงสัย

“ได้ยินว่าเป็นผู้ช่วยทนายอยู่สักบริษัทนี่แหละ ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน”

…

“อยากให้ฉันช่วยอะไรหรือเปล่า?” อี้หรานถาม

“ไม่มีอะไรหรอกน่า บังเอิญได้เจอกันทั้งที ทำไมเราไม่ไปหาที่นั่งคุยกันสักหน่อย?” ลี่ฟางเชื้อเชิญ

“ไม่ดีกว่า ฉันยังอยู่ในเวลางาน ต้องรีบกลับออฟฟิศ ถ้าเธอไม่มีอะไรงั้นฉันขอตัวนะ” อี้หรานปฏิเสธ

“เดี๋ยวก่อน!” หวา ลี่ฟางร้องอย่างไม่แน่ใจ “เอ่อ…ฉัน…ฉันอยากคุยเรื่องเธอกับลี่เฉิน”

หลิง อี้หรานทำหน้าราวกับรู้อยู่แล้ว ‘ลี่ฟางคงอยากคุยเรื่องนี้นี่เองสินะ’

“มันเป็นเรื่องส่วนตัวน่ะ” อี้หรานเอ่ย หรือจะพูดให้ถูก ก็คือเธอไม่มีอะไรจะคุยกับอีกฝ่าย