พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1010

เกา ฉงหมิงไม่กล้าตั้งคำถาม รีบสตาร์ทเครื่องยนต์แล้วขับออกไปตามคำสั่ง

อี้ จิ่นหลีปิดเปลือกตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน นับตั้งแต่วินาทีที่เขาเห็นหลิง อี้หราน หัวใจที่ว่างเปล่าของชายหนุ่มก็ถูกเติมเต็มขึ้นทีละน้อย

แต่เมื่อภาพของอี้หรานลับหายไปจากสายตา หัวใจของอี้ จิ่นหลี… ก็ว่างเปล่าอีกครั้ง

‘เธอยังมีผลต่อความรู้สึกของฉันอยู่ ไม่ว่าจะทำให้ดีใจหรือหงุดหงิดก็ได้ทั้งนั้น!’

‘มันเป็นไปไม่ได้เลยใช่ไหมที่ฉันจะไม่รักเธอ?’

“ฉงหมิง นายคิดว่าฉันยังรักอี้หรานอยู่หรือเปล่า?” อี้ จิ่นหลีเปล่งเสียงทำลายความเงียบภายในรถ

เกา ฉงหมิงตัวแข็ง เพราะนึกว่ากำลังโดนหลอกถามอยู่!

“เอ่อ…นายน้อยอี้ คุณ…” คนถูกถามไม่รู้จะต้องตอบอย่างไร

“ตอบตามตรงได้เลย!” อี้ จิ่นหลีเสียงเย็นเหมือนรู้ว่าเลขาของตนคิดอะไรอยู่

เกา ฉงหมิงตัดสินใจตอบตามที่คิด “นายน้อยอี้ สายตาของคุณยามมองไปที่คุณหลิง นั่นคือสายตาที่สามีใช้กับภรรยา ไม่อย่างนั้นคุณคงไม่หัวเสียขนาดนี้ตอนที่ทราบว่านายน้อยกู้หลงรักคุณหลิง”

ผู้หญิงมากมายพยายามใช้วิธีการต่าง ๆ เพื่อเข้าหานายน้อยอี้ แต่ทุกวันนี้กลับดูเหมือนว่านายน้อยอี้จะเป็นฝ่ายหาเรื่องไปข้องเกี่ยวกับหลิง อี้หรานเสียเอง

“ถ้าอย่างนั้นแปลว่าฉันกำลังหลอกตัวเองด้วยการเรียกอี้หรานว่า ‘พี่สาว’ อย่างนั้นเหรอ?” อี้ จิ่นหลีพูดขึ้นอีกครั้ง

แน่นอนว่าเกา ฉงหมิงไม่กล้าให้คำตอบตรงไปตรงมา แต่พูดเพียงแค่ว่า “คุณอาจกำลังคิดถึงช่วงเวลาที่คุณหลิงยังเข้าใจว่านายน้อยเป็นคนไร้บ้านอยู่ก็ได้นะครับ”

‘คิดถึงอย่างนั้นเหรอ?’ แววตาของจิ่นหลีหม่นลงเล็กน้อย

‘ใช่ ฉันคิดถึงตอนนั้น อี้หรานเชื่อฉันทั้งใจ และนั่นเป็นครั้งแรกที่ฉันได้สัมผัสไออุ่นของครอบครัว’

เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าอยู่ดี ๆ ฝ่ายนั้นจะยอมรับความผิดแต่โดยดี

แต่ถึงอย่างไร ก็นับว่าเป็นผลลัพธ์ที่น่าพึงพอใจ เมื่อไม่มีอะไรให้ไต่สวนอีก ศาลจึงตัดสินโทษตามกฎหมาย

และเรื่องที่ซูซีพยายามหาแพะมารับผิดแทนเธอก็ถูกตัดสินให้มีความผิดเช่นกัน

เมื่อเห็นซูซีกำลังจะเดินผ่านหลังออกจากห้องพิจารณาคดี อี้หรานก็อดใจไม่ได้จนต้องเอ่ยถาม “ทำไมคุณถึงเปลี่ยนใจกะทันหัน จนถึงกับยอมรับสารภาพและเสนอค่าชดเชยให้อีก?”

อี้หรานคงไม่เชื่อแน่หากซู​ซีพูดว่าหล่อนยอมจำนนให้ความรู้สึกผิดชอบชั่วดี

“ทำไมน่ะเหรอ?” คนถูกถามเหยียดยิ้ม จ้องมองมาที่อี้หราน “แกยังกล้ามาถามฉันว่าทำไมอีก! ถ้าฉันรู้ว่าแกรู้จักกับกู้ ลี่เฉิน ฉันก็คงไม่ต้องทำแบบนี้”

คงพูดอย่างอื่นไม่ได้นอกจากว่านี่นับเป็นโชคร้ายของซูซีเท่านั้น!