พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1063

เขาเปิดประตูทิ้งไว้ แต่... เธอรู้ดีกว่าถ้าเขาพูดว่าเขาจะกักตัวเธอไว้ที่นี่ ถ้าเป็นอย่างนั้นแล้วก็ไม่มีทางที่เธอจะออกไปจากบ้านหลังนี้ได้แม้ว่าเธอจะเหยียบออกไปนอกประตูแล้วก็ตาม

ตอนนั้นเองที่ประตูเปิดออก อี้จิ่นหลีเดินเข้ามาพร้อมด้วยกองเสื้อผ้าในมือ

“ตื่นแล้วเหรอ?” เขาถามพลางมองหลิงอี้หรานที่นั่งอยู่บนเตียง และห่อตัวด้วยผ้าปูที่นอน

เธอกัดริมฝีปากและมองเขาเงียบ ๆ

เขายักไหล่และเดินเข้าไปหาเธอแล้วพูดว่า “นี่ชุดให้เธอเปลี่ยน ให้ฉันช่วยเปลี่ยนนะ จะได้ดูว่าพอดีหรือเปล่าน่ะ”

เธอรีบปฏิเสธเขาทันที “ไม่ต้อง! ฉันเปลี่ยนเองได้!”

“ก็ได้ ๆ เธอเปลี่ยนเองก็ได้” เขาไม่ขัดและวางเสื้อผ้าลงข้างตัวเธอ

เธอมองไปยังเขา ‘เขายังอยู่ตรงนี้ แล้วจะให้ฉันแต่งตัวยังไง?’

ดูเหมือนเขาจะเห็นเธอดูลังเล “ตอนที่เราอยู่ด้วยกัน เธอก็เคยเปลี่ยนชุดต่อหน้าฉันไม่ใช่เหรอ?”

“คุณเคยเป็นแฟนและคนรักของฉัน แต่ตอนนี้ไม่ใช่อีกแล้ว” เธอกล่าว

สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อย จากนั้นเขาก็ค่อย ๆ หลับตาลง “ก็ได้ ฉันไม่มองแล้วนี่ไง เปลี่ยนซะสิ”

เธอตะลึงไป และไม่คิดว่าเขาจะหลับตาลงแบบนี้

การที่เขายืนนิ่งหลับตาอยู่เช่นนั้น ทำให้เขาดูเหมือนรูปปั้นแกะสลักอันสมบูรณ์แบบ ขนตาดกหนาเป็นแพจนดูเหมือนใบพัดทำให้เกิดเงาบนเปลือกตาล่างของเขา

หลิงอี้หรานกัดริมฝีปากของเธอ และท้ายที่สุดก็เริ่มเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว

เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว แต่เธอยังไม่ได้สวมถุงเท้า

เธอนั่งอยู่ข้างเตียงขณะที่เขาคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเธอ เขาจับเท้าเธอไว้และค่อย ๆ สวมถุงเท้าให้เธอ

เมื่อสวมเสร็จข้างหนึ่งแล้ว เขาก็สวมอีกข้างให้เธอ

หลิงอี้หรานตัวเกร็ง เมื่อเห็นท่าทางของอี้จิ่นหลีในตอนนี้ เธอก็มีความรู้สึกอธิบายไม่ถูก

“อี้จิ่นหลี คุณปล่อยฉันไปได้ไหม?” หญิงสาวพูดพึมพำ

เขายังคงคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเธอในขณะที่เขาเงยหน้าขึ้นมองเธอ “แล้วเธอล่ะ? เธอจะรักฉันอีกครั้งได้ไหม?”