พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1066

รถเคลื่อนมาจนถึงถนนฮวยไห่ และมีร้านริมทางอยู่ข้างหน้า

เย่เหวินหมิงบอกคนขับรถให้จอด จากนั้นเขาก็ลงจากรถไปตามลำพัง

คนขับพูดว่า “คุณเย่ครับ ผมแนะนำร้านอื่นให้คุณได้นะครับ ถ้าคุณอยากทานมื้อดึกที่นี่”

“ไม่เป็นไร ขอบคุณ” เย่เหวินหมิงกล่าวปฏิเสธเบา ๆ จากนั้นเขาก็ตรงไปยังสถานที่ที่คนพลุกพล่าน

ร้านข้างทางดูไม่เข้ากับเย่เหวินหมิงเลยแม้แต่น้อย ปกติแล้ว เขาก็คงไม่เคยมาในที่แบบนี้

แต่วันนี้... ในที่สุดเขาก็เห็นร่างบางตรงนั้น

แม้จะอยู่ท่ามกลางผู้คน แต่เขาก็เห็นเธอด้วยเพียงแวบเดียวที่มอง... เธอยังคงผอมบางอย่างเช่นเคย แต่งตัวเชย ๆ ในชุดสีน้ำตาลพร้อมด้วยผ้ากันเปื้อน เธอดูแตกต่างไปมากจากเมื่อก่อนตอนที่อยู่กับเขา

โจวเชียนหยุนก้มหน้าก้มตาทำอาหาร ความร้อนจากกระทะพุ่งเข้าหาใบหน้าที่ยังสวยงามของเธอ การเคลื่อนไหวของเธอมีชั้นเชิง เธอใช้แขนเรียวโยนอาหารและพลิกออกจากกระทะได้อย่างคล่องแคล่ว

จู่ ๆ เย่เหวินหมิงก็นึกไปถึงตอนที่เธอบอกว่า เธอจะไปทำอาหารให้เขา แต่กลับจบลงด้วยสภาพที่ดูไม่จืด และในท้ายที่สุดเขาก็ทำข้าวผัดไข่ที่พวกเขาสองคนช่วยกันจัดการจนหมดเกลี้ยง

ตอนนั้นเธอพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เหวินหมิง คอยดูนะคะ ฉันจะทำกับข้าวให้คุณกินทุกวัน! ฉันจะเป็นภรรยาที่ดีและขุนคุณให้อ้วนเลยคอยดู!”

หลังจากพูดจบเธอก็หัวเราะออกมาในทันที

จากนั้นคนหนึ่งในชุดสูทตัดเย็บอย่างดีก็ทำให้เธอหันไปมอง คงเป็นลูกค้าอีกคน เธอเงยหน้าอย่างรวดเร็ว ส่งยิ้ม และพูดว่า “คุณลูกค้า รับอะไร...”

เธออ้าปากพูดไปได้ไม่กี่คำก่อนที่คำอื่น ๆ จะติดอยู่ในลำคอ เธอยิ้มค้างในทันทีขณะที่ใบหน้าของเธอก็เปลี่ยนเป็นซีดเผือด

เย่เหวินหมิงมองไปยังโจวเชียนหยุนอย่างเฉยเมย “ผมจะสั่งทุกเมนูที่ร้านคุณมี”

โจวเชียนหยุนรู้สึกว่าน้ำเสียงของเขา... สนิทสนม แต่ก็เหินห่าง

“ทุก... เมนูเลยเหรอคะ? มันเยอะมากนะคะ คุณเย่ ถ้าคุณทานคนเดียวมันจะไม่หมดเอานะคะ” โจวเชียนหยุนกล่าว ขณะที่พยายามสะกดกลั้นความตกใจไว้ภายใน