พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1083

“ฉันมาที่นี่เพื่อหาหยันน้อย ยังไงเขาก็เป็นลูกชายของฉันไม่ใช่เหรอ?” เย่เหวินหมิงกล่าวเบา ๆ

ความรู้สึกหลายอย่างผสมกันในทันที เขาพูดอย่างเป็นธรรมชาติเหมือนตอนที่เธอท้องแล้วเขาบอกให้เธอไปเอาเด็กคนนี้ออก!

ถึงอย่างนั้นเธอไม่อยากให้ลูกชายเห็นความขัดแย้งระหว่างพวกเขา

“ไปกันเถอะ อาหยันน้อย” โจวเชียนหยุนกล่าว เธอต้องพาลูกชายกลับไปฝากไว้กับแม่ของเธอเพราะเธอต้องไปตั้งร้านแผงลอย

เจ้าตัวน้อยกล่าวว่า “คุณพ่อบอกว่าวันนี้จะไปส่งเรากลับบ้านฮะ”

ในใจของโจวเชียนหยุนอยากจะกล่าวปฏิเสธในทันที แต่สิ่งที่เย่เหวินหมิงกล่าวต่อมาได้หยุดทุกอย่างที่เธออยากจะพูดลง

“อาหยันน้อย อยากให้คุณพ่อไปส่งบ้านเหรอครับ?”

“ฮะ” อาหยันน้อยตอบด้วยเสียงเล็ก ๆ ของเขาที่ฟังดูไร้เดียงสาและมีความสุข

โจวเชียนหยุนมองไปยังสีหน้ามีความสุขของลูกชายเธอแล้วก็ได้แต่กัดฟันไม่พูดอะไรออกมา

พ่อแม่หลายคนที่มารับลูก ๆ ของเขาตรงหน้าประตูทางเข้าโรงเรียนอนุบาลต่างมองมาทางพวกเขา เย่เหวินหมิงรูปงามกับโจวเชียนหยุนผู้น่าเวทนาเป็นภาพที่ทำให้เกิดความแตกต่างอย่างชัดเจน

ราวกับว่าพวกเขาไม่สมควรจะยืนอยู่ด้วยกันเลยแม้แต่นิด

โจวเชียนหยุนไม่ชินกับการเป็นจุดสนใจ หรืออะไรพวกนี้ เธอไม่ชอบเวลาคนมองมาที่เธอเยอะ ๆ ตั้งแต่เธอถูกปล่อยตัวออกมาจากคุก! เธอกังวลว่า ความจริงที่เธอเคยเป็นคนคุกจะสะท้อนไปหาลูกชายและทำร้ายเขาหากคนอื่นรู้เข้า

“งั้น... ไปกันเถอะ!” โจวเชียนหยุนกล่าวอย่างรีบร้อนพร้อมกับก้มหน้าต่ำ

“คุณแม่ฮะ คุณพ่อ เป็นคุณพ่อจริง ๆ ของผมเหรอฮะ?” เสียงใสของคนตัวเล็กดังขึ้นในรถ

นี่อาจฟังดูแปลก แต่โจวเชียนหยุนเข้าใจในสิ่งที่ลูกชายของเธอสื่อ

เมื่อมองเข้าไปเห็นความโหยหาในดวงตาของลูกชาย เธอรู้ได้ทันทีเลยว่าเขาอยากมีพ่อ เมื่อไรก็ตามที่เขาเห็นคนอื่น ๆ เล่นกับพ่อของพวกเขา อาหยันน้อยก็จะมองตามตาละห้อย

เธอยังจำได้ถึงตอนที่อดีตเพื่อนร่วมงานของอี้หราน กวอซิ่นหลี่พาอาหยันน้อยไปเที่ยวสวนสนุกกับอี้หรานเมื่อคราวก่อนนั้น อาหยันน้อยพูดถึงลุงกวอที่ให้เขาขี่คอ พาเขาไปเล่นปาเป้า และอุ้มเขาดูขบวนพาเหรดสัตว์ในสวนสนุก เขาพูดถึงมันอยู่นานหลังจากที่กลับมาถึงบ้าน

แม้ว่าเธอจะพยายามอย่างหนักในการเป็นทั้งพ่อและแม่ตลอดหลายปีที่ผ่านมาในการมอบความรักให้กับลูกน้อย แต่บางอย่างก็ไม่สามารถทดแทนกันได้

เหมือนกับ... ความโหยหาพ่อของเด็กคนหนึ่ง