พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1101

เขารู้เพียงว่า เธอต้องเผชิญกับความเจ็บปวดแสนสาหัสตอนที่อยู่ในคุก แต่เมื่อเห็นสภาพที่เธอเจ็บปวดในตอนนี้ มันทำให้เขาเห็นว่าเธอเจ็บปวดแบบไหนได้ดียิ่งขึ้น

หัวใจของเขาบอบช้ำ และดูเหมือนว่าในตอนนี้ แค่หายใจก็ยังเจ็บปวด

เขาเสียใจที่ขังเธอไว้อย่างเลือดเย็น และยังยินยอมให้คนพวกนั้นทรมานเธอนับครั้งไม่ถ้วนไปโดยปริยาย แต่ไม่มีครั้งไหนรุนแรงเท่าตอนนี้

ใช่ เขาเสียใจมากเหลือเกิน

เขาย่อตัวลง ยกมือของเธอขึ้นมา แล้วจุมพิตปลายนิ้วของเธอ “ฉันอยากให้ตัวเองได้ตกหลุมรักเธอก่อนที่เธอจะโดนขัง”

เสียงที่คล้ายกับสายลมของเขาฟังราวกับมีก้อนสะอื้นจุกอยู่ที่คอ

ถ้าเขาย้อนเวลากลับไปได้ เขาอยากจะปรากฏตัวต่อหน้าเธอ ก่อนที่เธอจะเข้าคุก เขาจะทำทุกอย่างด้วยอำนาจของเขาเพื่อล้างมลทินให้ชื่อของเธอ และคอยปกป้องไม่ให้เธอเจ็บปวดแม้แต่น้อย

แต่ตอนนี้สายไปแล้ว

หลิงอี้หรานมองไปยังชายหนุ่มที่จุมพิตปลายมือของเธอ

ความอบอุ่นจากริมฝีปากของเขาสัมผัสกับปลายนิ้วของเธอ

และดูเหมือนว่าร่างกายของเขาก็ร้อนรุ่มไม่แพ้กัน

“อี้จิ่นหลี คุณ...”

“ฉันผิดไปแล้ว” เขาพึมพำขัดเธอ

เขาไม่เคยยอมรับความผิดของตัวเองต่อหน้าใคร แต่ตอนนี้เขาพูดว่า “อี้หราน ฉันผิดไปแล้ว ฉันไม่ควรเลิกกับเธอเลยจริง ๆ”

จมูกของหลิงอี้หรานรู้สึกค่อนข้างระคายเคือง เธอคิดว่าหัวใจของเธอสงบดีแล้ว เธอควบคุมอารมณ์ตัวเองได้เมื่อต้องเจอกับเขา

แต่คำพูดของเขาทำให้เกิดคลื่นปั่นป่วนในหัวใจของเธออีกครั้ง

‘ฉันจะรักผู้ชายคนนี้อีกครั้งได้ไหม? ฉันจะสามารถรักเขาเสียจนโงหัวไม่ขึ้นเหมือนครั้งก่อน คอยปกป้องความเปราะบางที่หาได้ยาก และทำให้เขารู้สึกปลอดภัยมากกว่านี้ได้ไหม?

‘ความรักอันยากจะลืมเลือนที่ฉันพยายามลืมหลังจากฉีกมันออกเป็นชิ้น ๆ มันยังคงอยู่งั้นเหรอ?’

เธอยกมือขึ้นสัมผัสแก้มของเขาโดยไม่รู้ตัว

ดวงตาของอี้จิ่นหลีเป็นประกายขึ้นมาในทันใด จากนั้นเขาก็วางมือใหญ่ของตัวเองซ้อนหลังมือของเธอแล้วซบหน้าลงกับฝ่ามือของเธอด้วยความรักอันไม่มีที่สิ้นสุด “อี้หราน รักฉันเถอะนะ ครั้งนี้ฉันจะไม่ทำให้เธอเสียใจ”