พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1122

ความริษยาปรากฏวาบขึ้นในดวงตาของคงจื่ออินขณะที่เธอมองโจวหยันซึ่งยืนอยู่ข้างโจวเชียนหยุน เธอไม่เคยคิดเลยว่าโจวเชียนหยุนจะสามารถให้กำเนิดเด็กคนหนึ่งในคุกได้!

ในขณะเดียวกันนั้น เธอก็สูญเสียความสามารถในการตั้งครรภ์ไป และตอนนี้ยังโดนบังคับให้เลี้ยงลูกของโจวเชียนหยุนด้วย

คงจื่ออินกล่าวว่า “เชียนหยุน ไม่เจอกันนานเลยนะ ฉันได้ยินเหวินหมิงบอกว่า อาหยันน้อยเป็นลูกเขา ถ้าอย่างนั้นแล้วฉันจะดูแลอาหยันน้อยเป็นลูกของฉันเอง!”

ขณะที่คงจื่ออินพูด เธอก็ทำท่าทางชี้ไปยังคนขับรถด้านหลังเธอซึ่งตอนนี้กำลังถือของเล่นเด็กหลายชิ้นไว้ในมือ

“นี่เป็นของเล่นที่ฉันเตรียมไว้ให้อาหยันน้อย ฉันไม่รู้ว่าพวกเธออยู่ที่ไหน ฉันก็เลยต้องเอามาให้เธอที่นี่” รอยยิ้มสุภาพปรากฏขึ้นบนมุมปากของคงจื่ออินขณะที่เธอพูด

ถึงอย่างนั้นโจวเชียนหยุนก็อดไม่ได้ที่จะตัวสั่นเมื่อเห็นรอยยิ้มนั้น

ตอนนั้นคงจื่ออินก็ส่งรอยยิ้มสุภาพเช่นนี้ให้เธอ แต่เพียงพริบตาเดียวคงจื่ออินก็แสดงละครฉากตกลงบันไดไปแล้ว แล้วครั้งนี้คงจื่ออินคิดจะทำอะไรอีกล่ะ?

โจวเชียนหยุนดึงลูกชายให้หลบหลังเธอโดยอัตโนมัติ

“เธอจะทำอะไร?” โจวเชียนหยุนถามพลางตั้งท่าป้องกัน

“ฉันจะทำอะไรล่ะ? ฉันแค่อยากจะทำดีกับอาหยันน้อยน่ะสิ ยังไงเขาก็เป็นลูกชายของเหวินหมิง และอีกไม่นานก็จะกลายเป็นลูกชายของฉันด้วย” คงจื่ออินพูดด้วยรอยยิ้ม

ใบหน้าของโจวเชียนหยุนซีดลงในทันทีทันใดและรีบกล่าวว่า “พอที!” เธอต้องการให้คงจื่ออินหยุดพูดเรื่องนี้ โดยเฉพาะในสถานที่แบบนี้ซึ่งมีทั้งเด็กอนุบาลและผู้ปกครอง และที่สำคัญที่สุดคือ... อาหยันน้อยยืนอยู่ข้างพวกเขาด้วย!

ทว่าคงจื่ออินกลับเมินเฉยต่อโจเชียนหยุนและพูดกับเธอต่อไปว่า “เธอเข้าคุกและชดใช้โทษแล้ว แต่อดีตคนคุกอย่างเธอไม่เหมาะกับการเลี้ยงดูเด็กหรอกนะ ท้ายที่สุดแล้วการส่งเด็กมาให้ฉันกับเหวินหมิงจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด แล้วทำไมเธอต้องทำให้พวกเราลำบากไปด้วยล่ะ?”

โจวเชียนหยุนพลันตัวสั่นขึ้นมา ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นซีดขาว กระทั่งมือที่จับลูกชายไว้ก็ยังเย็นลงอย่างรวดเร็ว

“ไร้สาระ! แม่ผมไม่เคยเข้าคุก มีแต่คนแย่ ๆ เท่านั้นแหละที่จะเข้าคุก!” อาหยันน้อยแผดเสียงใส่คงจื่ออินขณะที่เขาพุ่งออกมาจากด้านหลังของโจวเชียนหยุนราวกับเป็นลูกสิงโตตัวน้อย

เขาไม่ค่อยเข้าใจสิ่งที่คุณป้าคนนั้นพูด แต่เขาเข้าใจเมื่อเธอพูดว่าแม่ของเขาเคยเข้าคุก