พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1159

โจวเชียนหยุนขบฟันแน่นขณะที่เดินเข้าไปในห้องสวีทและปิดประตู

เย่เหวินหมิงเดินไปที่โซฟาและนั่งลง เขาหยิบถ้วยชาบนโต๊ะกาแฟมาและยกขึ้นจิบเบา ๆ “เธออยากคุยเรื่องอะไร? คงไม่ได้มาบอกให้ฉันยอมแพ้เรื่องสิทธิ์การเลี้ยงลูกหรอกใช่ไหม”

ดวงตาของโจวเชียนหยุนแวววาว “ถ้าใช่ล่ะคะ? คุณจะยอมแพ้ไหม? ถ้าคุณยอมแพ้เรื่องสิทธิ์การเลี้ยงหยันน้อย ฉันยอมทำทุกอย่าง!”

“ทำได้ทุกอย่างเลยเหรอ?” เย่เหวินหมิงเงยหน้ามองเธอ

“ค่ะ!” เธอตอบ

“คิดว่าตอนนี้ฉันจะต้องการอะไรจากเธอล่ะ?” เย่เหวินหมิงพูดราวกับว่านี่เป็นเรื่องตลก “คลอดเด็กมาสักคนเพื่อชดเชยให้จื่ออินเหรอ? แต่เราก็มีหยันน้อยแล้ว หรือเธอยากจะทำอะไรล่ะ? มีอะไรที่เจ้าของร้านข้างทางอย่างเธอจะทำให้ฉันได้ด้วยอย่างนั้นเหรอ?”

ใบหน้าของโจวเชียนหยุนเปลี่ยนเป็นสีซีด เธอไม่มีอะไรไปขอร้องอ้อนวอนเขาได้เลย!

ไม่มีอะไรที่เธอจะมอบให้เขาได้เลย!

หลังจากเงียบไปพักใหญ่เธอก็พูดว่า “คุณ... เกลียดฉันหรือเปล่า? คุณเกลียดที่พ่อของฉันสร้างปัญหาให้กับตระกูลเย่และเกือบจะทำลายตระกูลเย่ เพราะอย่างนั้นคุณเลยจงใจเข้าหาฉันเพื่อแก้แค้น ถ้าคุณคิดว่ามันยังไม่พอ คุณจะแก้แค้นต่อไปก็ได้นะ คุณทำร้ายฉันได้เท่าที่คุณอยากทำได้เลย ไม่เป็นไร!”

เธอต้องการเพียงให้เขายอมให้อาหยันน้อยอยู่กับเธอ!

เย่เหวินหมิงขมวดคิ้วเล็กน้อย เมื่อมองเห็นสภาพของเธอ เขาก็รู้สึกราวกับว่าหายใจไม่ออก และเหมือนว่าในอกมีบางอย่างหนัก ๆ มาถ่วงเอาไว้

ภาพตอนที่เธอตั้งแผงขายอาหารข้างถนนปรากฏขึ้นซ้ำในหัวของเขา ตอนนั้นที่เขาเห็นเธอทำก๋วยเตี๋ยวและอาหารอื่น ๆ ตรงแผงขายอาหารกระจอกงอกง่อยในชุดและผ้ากันเปื้อนราคาถูก ในอกของเขาก็รู้สึกหนักอึ้งและแทบหยุดหายใจ

สุดท้ายถึงจะผ่านไปหลายปี แต่ผู้หญิงคนนี้ก็ยังคงมีผลต่อเขาอยู่ดี!

“คุณจะสู้กับฉันเรื่องสิทธิการเลี้ยงดูหยันน้อยจริง ๆ เหรอคะ?” โจวเชียนหยุนพูดเนิบช้าหลังจากผ่านไปพักใหญ่

“คุณก็น่าจะคิดเรื่องนี้ได้ตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้วหรือเปล่า? จะให้ผมปล่อยลูกโตมากับอาชญากรได้ยังไง?” เย่เหวินหมิงกล่าวโดยไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น