พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1171

“อี้หราน ผมเลือกช่วยคุณเอง คุณไม่ต้องรู้สึกหนักใจหรอก” กู้ลี่เฉินกล่าว ดวงตารูปนกฟินิกซ์เหล่านั้นดูเหมือนจะมองทุกอย่างออกอย่างทะลุปรุโปร่ง

หลิงอี้หรานรู้สึกได้ถึงความแสบร้อนที่เผาไหม้ในลำคออย่างต่อเนื่อง

กว่าหนึ่งชั่วโมงต่อมาชินเหลียนอีก็มายังโรงพยาบาลเพื่อเยี่ยมกู้ลี่เฉินเช่นกัน เธอยังได้บอกพวกเขาด้วยว่าตำรวจตรวจสอบรถแล้ว และพบว่ารถถูกดัดแปลงจริง ๆ

ทำให้เบรกจะยังไม่พังในทันที แต่จะพังหลังจากที่เวลาผ่านไปสักพัก เมื่อวานนี้พวกเธอคงได้ประสบอุบัติเหตุหนักจริง ๆ ถ้าไม่ใช่เพราะกู้ลี่เฉินพุ่งเข้ามาชนพวกเธอไว้ก่อน

“ดูเหมือนว่าช่วงนี้สัญญาณกันขโมยของรถฉันจะชอบดังขึ้นมาแบบปุบปับด้วย บางทีเรื่องนี้อาจจะเกี่ยวกัน” ชินเหลียนอีกล่าว

หลิงอี้หรานจึงพูดว่า “น่าจะเป็นไปได้ แล้วตำรวจบอกอะไรอีกไหม?”

“เขาบอกว่าจะสืบสวนต่อให้ บางทีเขาน่าจะโทรหาเธอไปสอบปากคำด้วยน่ะ” ชินเหลียนอีกล่าว

หลิงอี้หรานพยักหน้า และหวังว่าตำรวจจะจับกุมผู้กระทำความผิดได้ในเร็ววัน

“ผมจะให้คนไปตามสืบเรื่องนี้ด้วยเหมือนกัน ไม่ว่ายังไงผมก็จะหาตัวคนร้ายมาให้ได้!” กู้ลี่เฉินกล่าวด้วยดวงตาที่ปรากฏแรงแค้น

เขาจะไม่ยอมปล่อยใครก็ตามที่พยายามทำร้ายเธอไป!

...

ในตอนที่พวกเธอออกมาจากโรงพยาบาล ชินเหลียนอีก็พูดพลางถอนหายใจว่า “กู้ลี่เฉินดีกับเธอจริง ๆ”

“นั่นสินะ” หลิงอี้หรานตอบเสียงเบา

รถสองคันที่ชนกันลุกเป็นไฟหลังจากที่อี้หรานออกมาในเวลาสั้น ๆ ถ้าอี้หรานออกมาช้ากว่านั้นอีกนิดเดียว เธอคงจะโดนเผาตายในรถไปแล้วเหมือนกัน!

ชีวิต... ช่างเป็นสิ่งเปราะบาง มันเปราะบางเสียจนเราสามารถจากโลกนี้และคนที่เรารักไปได้ทุกเวลา!

ใบหน้าพ่อและแม่ปรากฏขึ้นในหัวของชินเหลียนอีและหลังจากนั้น... ก็เป็นใบหน้าของทิงซิน

เมื่อคืนเธอโทรหาไป๋ทิงซินอย่างช่วยไม่ได้ เธอไม่อยากให้เขาเป็นห่วง และอยากจะเก็บเรื่องนั้นไว้เป็นความลับ แต่ร่างกายของเธอกลับสั่นเทาอย่างควบคุมไม่ได้ตลอดทั้งคืน ในทันทีที่เธอหลับตาเธอก็เห็นภาพในตอนที่เธอกำลังจะชนกับรถขนทราย

ในตอนนั้นเธอสิ้นหวังไปหมด เธอไม่เคยรู้สึกแบบนั้นมาก่อนเลย

เธอร้องไห้ออกมาเสียงดังผ่านโทรศัพท์พลางพูดตะกุกตะกักเป็นพัก ๆ ถึงเรื่องที่เธอเองก็จำไม่ได้ และสุดท้ายก็หลับไประหว่างที่ถือสายอยู่