พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1182

“จริงเหรอ? คุณเคยเล่นกับตัวนี้ไหม?” ขณะพูดกวอซิ่นหลี่ก็เปิดกระเป๋าและเอาหุ่นของเล่นทรานสฟอร์เมอร์ออกมาให้อี้หรานดู

หลิงอี้หรานมองไป และเห็นว่าไม่ใช่แค่สองสามตัว แต่ดูจะเป็นจำนวนเยอะมาก! แค่มองคร่าว ๆ ก็นับได้เป็นโหลแล้ว

หลิงอี้หรานเจอตัวที่คล้าย ๆ กับที่เธอเคยเล่นซึ่งมีชื่อว่า บัมเบิลบี

“ฉันเคยมีตัวนี้” หลิงอี้หรานพูดพลางมองไปยังบัมเบิลบีในมือเธอ ความโหยหาอดีตปรากฏในดวงตาเมล็ดอัลมอนด์ของเธอ

“งั้นคุณเอาไปสิ” กวอวินหลี่กล่าว

“แต่คุณเอามาให้อาหยันน้อยไม่ใช่เหรอคะ?” หลิงอี้หรานถาม

“มีให้หยันน้อยอีกหลายตัวเลยครับ ตัวนี้ก็ยังมีอีกตัว คุณเอาไปเถอะ ถือว่าเป็นของที่ระลึก” กวอซิ่นหลี่กล่าว

‘ของที่ระลึก...’ หลิงอี้หรานมองบัมเบิลบีในมือ เธอเคยขอร้องคุณยายสำหรับของเล่นชิ้นนี้นานมาก ตอนนั้นเธอยังไม่รู้เรื่องเงินอะไร และเธอไม่รู้เลยว่าคุณยายใช้เงินที่เก็บไว้มาซื้อของเล่นให้เธอ

หัวใจของหลิงอี้หรานอ่อนลงเมื่อนึกถึงคุณยาย “ขอบคุณค่ะ” เธอพูดพร้อมเสียงหัวเราะเบา ๆ และรับบัมเบิลบีไป

กวอซิ่นหลี่ยิ้มหลังจากเห็นว่าเธอยอมรับมันไป แม้เขาจะรู้ว่าพวกเขาไม่มีวันได้คบกัน แต่เขาก็มีความสุขอยู่ภายใน

พวกเขายิ้มให้แก่กันโดยไม่รู้เลยว่ามีสายตาหนึ่งมองมาจากห้องพักผู้ป่วยชั้นบน

ในตอนที่หลิงอี้หรานไปถึงหวาลี่ฟางก็อยู่ในห้องพักผู้ป่วยของกู้ลี่เฉินแล้ว

หวาลี่ฟางพูดไม่ออกไปในทันที และทำได้เพียงหยุดพูดด้วยความอับอาย แต่ความขุ่นแค้นยังคงปรากฏให้เห็นผ่านแววตาของเธอ

หลิงอี้หรานไม่สนใจหวาลี่ฟางอีก เธอหันไปหากู้ลี่เฉินและถามว่า “คุณดีขึ้นหรือยังคะ?”

กู้ลี่เฉินกล่าวว่า “ครับ ตอนนี้ผมลุกออกจากเตียงและเดินได้แล้ว คุณช่วยปอกแอปเปิลให้ผมอีกได้ไหม?”

“ได้ค่ะ” หลิงอี้หรานตอบ หวาลี่ฟางที่อยู่ใกล้ ๆ กันรีบพูดขึ้นมาว่า “ลี่เฉิน ฉันปอกแอปเปิลให้คุณดีไหมคะ? ให้อี้หรานเขาพักด้วย”

“ลี่ฟาง ไปดูหน่อยสิว่าผลตรวจของผมออกมาหรือยัง” กู้ลี่เฉินกล่าว

‘เรื่องนั้นคุณกดปุ่มเรียกพยาบาลเอาก็ได้นี่!’ หวาลี่ฟางคิด เขาทำตัวชัดเจนมากว่าอยากเอาเธอออกจากห้องเพื่อที่จะอยู่กับอี้หรานตามลำพังกันสองต่อสอง