พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1189

เพราะอย่างนั้นหลิงอี้หรานจึงกลับไปยังห้องพักผู้ป่วยและกระซิบเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้โจวเชียนหยุนฟังหลังจากได้ข้อมูลมาแล้วว่ากวอซิ่นหลี่ถูกพาตัวไปสถานีตำรวจไหน เธอกล่าวว่า “พี่โจวคะ ขอโทษด้วยค่ะ ฉันควรอยู่ช่วยพาอาหยันน้อยออกจากโรงพยาบาล แต่ตอนนี้ฉันคงต้องไปสถานีตำรวจเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้นกับกวอซิ่นหลี่แล้วล่ะค่ะ”

“ไปเถอะ แม่กับฉันจัดการเรื่องออกจากโรงพยาบาลกันเองได้” โจวเชียนหยุนกล่าวด้วยความกังวล เธอเองก็ไม่เชื่อว่ากวอซิ่นหลี่จะทำอะไรแบบนี้เหมือนกัน

อาหยันน้อยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขายังคงถามว่า ‘ควบคุมตัว’ แปลว่าอะไร และโจวเชียนหยุนก็ได้แต่เฉไฉไปด้วยการพูดเรื่องอื่นแทน

กวอซิ่นหลี่ยังคงโดนสอบปากคำในตอนที่หลิงอี้หรานไปถึงสถานีตำรวจ เธอได้รู้จากตำรวจว่ามีพยานและกล้องวงจรปิดจับภาพเหตุการณ์ไว้ได้ เพราะพวกเขาเจอภาพกล้องวงจรปิดและจากคำให้การของพยานกับเหยื่อ กวอซิ่นหลี่จึงโดนควบคุมตัวด้วยข้อหาพยายามข่มขืน

“ฉันอยากพบกวอซิ่นหลี่ค่ะ” หลิงอี้หรานพูด ไม่ว่ายังไงเธอก็อยากเจอกวอซิ่นหลี่เพื่อหาว่าเกิดอะไรขึ้น

“เขากำลังโดนสอบปากคำอยู่ ถ้าหลักฐานมากพอเขาก็จะโดนควบคุมตัวตามกฎหมาย ถ้าไม่จำเป็นก็ไม่อนุญาตให้เยี่ยม” ตำรวจตอบ

หลิงอี้หรานกัดริมฝีปากของตัวเองและจู่ ๆ ก็พูดขึ้นว่า “ฉันเป็นทนายของกวอซินหลี่ ฉันมีสิทธิ์ที่จะเจอเขา!” พูดจบเธอก็หยิบใบอนุญาตออกมาและส่งให้เขา

ตำรวจนายนั้นตรวจดูสักครู่ก่อนจะพูดว่า “คุณจะได้เจอเขาหลังจากสอบปากคำ แต่แค่ครึ่งชั่วโมงเท่านั้น”

“ได้ค่ะ!” หลิงอี้หรานตอบและนั่งรออยู่ข้างนอก

ทุก ๆ นาที และวินาทีที่ผ่านไปเธอรู้สึกคล้ายกับกำลังนั่งอยู่บนเข็มและหมุดนับร้อยเล่ม

ใบหน้าของหลิงอี้หรานเย็นเฉียบ ลางสังหรณ์ในใจบอกเธอว่ามีบางอย่างไม่ชอบมาพากลกำลังเกิดขึ้น และยัยญาติตัวดีก็กำลังสาดโคลนใส่เธอ “ฉันยังไม่รู้เลยว่ากวอซิ่นหลี่ทำอะไร นี่เธอเป็นโรคหวาดระแวงเหรอ ถึงได้คิดว่าฉันจะทำอะไรเธอ?”

“ฉันรู้ว่าเธอรู้สึกไม่สบายใจเพราะฉันเป็นคนช่วยชีวิตของลี่เฉินไว้ตอนเด็ก ลี่เฉินเขาดีกับฉัน แต่เขารักเธอ ฉันเข้าไปแทนที่เธอไม่ได้หรอก เธอไม่เห็นต้องบอกให้กวอซิ่นหลี่ทำแบบนั้นเลย” หวาลี่หางเริ่มสะอื้นไห้

“ฉันไม่เคยบอกให้กวอซิ่นหลี่ทำอะไรทั้งนั้น” หลิงอี้หรานกล่าวอย่างเย็นชา

“อี้หราน ไม่สำคัญหรอกนะว่าเธอจะยอมรับหรือเปล่า แต่ฉัน... ฉันจะไม่ยอมให้อภัยกวอซิ่นหลี่เด็ดขาด” หวาลี่ฟางกล่าวสรุปแบบพูดเองเออเอง