พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1196

น้ำตายังคงไหลลงมาจากดวงตาของหวาลี่ฟางขณะที่เธอพูด เธอไม่ได้บีบน้ำตาไปเสียหมด อย่างไรเสียเธอก็กลัวจริง ๆ ถ้ากู้ลี่เฉินเชื่อคำพูดของหลิงอี้หราน เธอก็จบเห่เลยน่ะสิ

โชคดีที่กู้ลี่เฉินไม่ได้เชื่อหลิงอี้หรานเลย

หลิงอี้หรานมองหน้ากู้ลี่เฉินอยู่ตลอดเวลา “ในสายตาของคุณ ฉันดูเป็นคนที่จะโกหกและเสแสร้งว่าเป็นคนที่ช่วยชีวิตใครเหรอคะ?”

น้ำเสียงของเธอลดความขุ่นเคืองลงกว่าก่อนหน้านี้ ราวกับว่าเธอกำลังถามคำถามจริงจัง แต่ก็เป็นคำถามง่าย ๆ และจู่ ๆ หัวใจของเขาก็เต้นแรงอย่างเริ่มตื่นตระหนก

นี่เขาตื่นตระหนกกับอะไร?

ราวกับว่าช่องว่างระหว่างเขาและเธอที่เขาพยายามดึงให้มันแคบลงกลับดูเหมือนยิ่งกว้างขึ้น กว้างขึ้นไปมาก ทั้งหมดนี้เป็นเพราะกวอซิ่นหลี่ ผู้ชายที่เขาไม่เคยสนใจเลย

ในความรู้สึกของเขา ผู้ชายคนนั้นก็แค่คนหน้าตาทั่วไปและเป็นคนธรรมดา!

“กวอซิ่นหลี่สำคัญกับคุณจริง ๆ เหรอ?” เขาถามโดยไม่ตอบ

“ฉันไม่อยากให้เขาถูกใส่ร้ายอย่างไม่มีเหตุผล” หลิงอี้หรานกล่าว

“ถ้ามันไม่มีเหตุผลเราก็จะได้รู้กันศาลนั่นแหละ ในเมื่อคุณคิดว่าเขาถูกใส่ร้าย ทำไมไม่รอฟังล่ะว่า ผู้พิพากษาท่านจะว่ายังไง?” กู้ลี่เฉินกล่าวอย่างเย็นชา

“งั้นคุณจะไม่ปล่อยเขาไป ใช่ไหมคะ?” หลิงอี้หรานกล่าวขณะที่เม้มริมฝีปากที่แห้งผากเข้าด้วยกัน ในทันใดนั้นเองที่เธอรู้สึกว่าผู้ชายตรงหน้าไม่คุ้นตาเอาเสียเลย

หวาลี่ฟางพูดขณะที่เช็ดน้ำตาด้วยทิชชู่ “ลี่เฉิน อย่า... อย่าไปว่าอี้หรานเลยนะคะ ฉันอยากให้กวอซิ่นหลี่ได้รับโทษตามกระบวนการยุติธรรม แต่ฉันไม่อยากให้พวกคุณสองคนยุ่งยากโดยไม่จำเป็นเพราะเรื่องของฉัน ฉันยกฟ้องได้ ฉันจะอดทนกับความเศร้านี้เพื่อคุณเอง”

ถึงอย่างนั้นการแสดงของหวาลี่ฟางกลับไม่สามารถเรียกร้องความสงสารจากกู้ลี่เฉินได้แม้แต่นิด ดวงตาฟินิกซ์คู่นั้นมองที่เธออย่างเย็นนชา “วันนั้นกวอซินหลี่ตั้งใจจะทำแบบนั้นกับคุณจริง ๆ เหรอ?”

ดวงตาของหวาลี่ฟางเบิกกว้างขึ้นมาในทันทีทันใดราวกับว่าเธอถูกกล่าวหา “ไม่ว่ายังไงฉันไม่เอาเรื่องแบบนั้นมาพูดเล่นหรอกค่ะ! แม้ว่าฉันจะเคยแต่งงานมาก่อน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันเป็นผู้หญิงไร้ยางอายนะคะ ลี่เฉิน คุณมาสงสัยฉันแบบนี้ได้ยังไง?”

แต่ไม่ว่าหวาลี่ฟางจะดูเศร้าใจขนาดไหน กู้ลี่เฉินก็ยังคงมองเธออย่างเย็นชาราวกับว่าต้องการมองเธอให้ทะลุปรุโปร่งอยู่ดี

หวาลี่ฟางชะงักเล็กน้อยเมื่อมองไปเห็นสายตาที่เขามองเธอ “ทำไม... ทำไมคุณถึงมองฉันแบบนั้นล่ะคะ?”