พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 121

หลังจากที่อี้ จิ่นหลี บีบยาสีฟันลงบนแปรงสีฟันแล้วเขาก็เติมน้ำอุ่นลงในถ้วยก่อนที่จะวางไว้ในมือของเธอ

หลิง อี้หราน หน้าแดงและไม่รู้ว่าเธอจะแปรงฟันได้อย่างไรในอีกไม่กี่อึดใจต่อมา เธอรายล้อมไปด้วยกลิ่นหอมของเขา

อี้ จิ่นหลี หยิบผ้าขนหนูมาชุบน้ำอุ่น

“ฉันทำเองได้... ” หลิง อี้หราน พูดพลางกัดริมฝีปาก

“ให้ผมทำไม่ง่ายกว่าเหรอ?” เขาถาม

แม้ว่าสิ่งที่เขาพูดจะเป็นความจริง แต่พวกเขาก็ยืนใกล้กันมาก! แขนของเขาอยู่ข้างเธอและเมื่อเขาชุบผ้าขนหนูและบิดมัน ...

หลิง อี้หราน เงยหน้าขึ้นมองกระจก

ตลอดมาเธอรู้ว่า อี้ จิ่นหลี เป็นคนหน้าตาดี อย่างไรก็ตามหน้าผากของเขาไม่ได้ปิดหน้าม้าอีกต่อไปและเขาอยู่ในชุดสูทที่ดูสง่างาม ดูเหมือนเขาสูงขึ้นเกินเอื้อม

หลิง อี้หราน ไม่ได้เอะใจในอดีต แม้แต่เหลียนอียังคิดว่าเขาไม่ใช่คนจรจัด แต่เธอก็ยืนยันว่าเขาอยู่ในสถานการณ์ที่คล้ายกันกับเธอและคอยให้เขาอยู่เคียงข้างเธอ

“เป็นเพราะ... ฉันรู้สึกเหงาเหรอ?”

ความจริงก็คือ อี้ จิ่นหลี ไม่ใช่คนจรจัดและเป็นคนที่มีสถานะชัดเจน

หลิง อี้หราน สามารถบอกได้ว่า เครื่องแต่งกายของเขามีราคาแพงและแพทย์และพยาบาลก็ปฏิบัติต่อเขาด้วยความเคารพอย่างสูง

“พี่สาว คิดอะไรอยู่?” ทันใดนั้นความคิดของเธอก็ถูกตัดขาดโดยคำถามของเขา

“พี่โกรธผมที่หลอกลวงพี่ใช่ไหม?" อี้ จิ่นหลี ถามหลังจากสักครู่ผ่านไป

หลิง อี้หรานไม่แน่ใจในความรู้สึกของเธอเกี่ยวกับการหลอกลวง เธอเกลียดชังผู้คนที่หลอกลวงเธอโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันผ่านไปนานแล้ว

อย่างไรก็ตามเธอมีความสุขกับช่วงเวลาที่พวกเขาใช้ร่วมกันและมันก็เหมือนความฝัน ยิ่งไปกว่านั้นถ้าเขาไม่ช่วยเธอชีวิตของเธอก็จะกลายเป็นเหมือนนรกบนดิน

หลังจากหายใจเข้าลึก ๆ เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาในกระจกแล้วพูดว่า "จิน ฉันไม่โทษนายนะ" เธอรู้ว่านับจากนั้นเขาจะไม่ใช่น้องชายของเธออีกต่อไป พวกเขาสองคนมาจากโลกที่แตกต่างกัน

อี้ จิ่นหลี ขมวดคิ้ว เขาควรจะรู้สึกมีความสุขเมื่อเธอบอกว่าเธอไม่ได้ตำหนิเขา อย่างไรก็ตามเขารู้สึกไม่สบายใจกับการจ้องมองของเธอ

ดูเหมือนเธอจะแปลกแยกตัวเองจากเขาและเขาก็ไม่ชอบความรู้สึกนั้น