พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1220

แสงอ่อน ๆ ตกกระทบบนตัวเขาทำให้ใบหน้าของเขาดูเย็นชาน้อยลงและอ่อนโยนมากขึ้น

‘อ่อนโยน...’ เธอรู้สึกถึงความขมขื่นในหัวใจ ‘เขาจะยังอ่อนโยนกับฉันเหรอ? เขาเลือกแต่งงานกับฉันก็เพื่อลูกเท่านั้น!’

“กลับมาแล้วสินะ เธอไปเยี่ยมชินเหลียนอีที่โรงพยาบาลมาเหรอ?” อี้จิ่นหลีวางหนังสือในมือของเขาลงบนโต๊ะกาแฟ

“ค่ะ” เธอตอบและชำเลืองมองหนังสือบนโต๊ะกาแฟที่เกือบทำเอาเธอหยุดหายใจ

ชื่อหนังสือเกินความคาดหมายไปมาก ‘การมีอารมณ์ที่ดีตลอดการตั้งครรภ์ของคุณ’ น่าจะเป็นหนังสือเกี่ยวกับผู้หญิงที่ตั้งครรภ์ใช่ไหม? อี้จิ่นหลีอ่านหนังสือแบบนั้นด้วยเหรอ?

หลิงอี้หรานแปลกใจเล็กน้อย

“ฉันบอกให้คนรับใช้ทำโจ๊กให้เธอแล้ว ไปทานสิ เธอยังไม่ได้ทานอะไรเท่าไหร่เลยหลังจากที่ตื่นมาในโรงพยาบาล” อี้จิ่นหลีพูดแล้วหันไปสั่งให้คนรับใช้ของเขายกโจ๊กมาเสิร์ฟ

หลิงอี้หรานไม่ได้ปฏิเสธ แม้ว่าเธอจะไม่ได้หิวเลย แต่เธอก็ไม่ได้ตัวคนเดียวอีกแล้ว เธอมีลูกน้อยอยู่ในท้อง แม้แต่หมอยังบอกว่าเธอขาดสารอาหารเล็กน้อย ซึ่งไม่ดีต่อการเจริญเติบโตของเด็กในท้อง

ตอนนี้เธอรู้สึกเสียใจที่มัวแต่ยุ่งวุ่นวายจนแทบจะทานอาหารแบบที่เรียกได้ว่าไม่เป็นมื้อ โชคดีที่... เด็กในท้องยังปลอดภัยดีหลังจากที่เกิดอุบัติเหตุแบบนั้น

ในไม่ช้าคนรับใช้ก็นำโจ๊กมาเสิร์ฟและหลิงอี้หรานก็ตักคำเล็ก ๆ ขึ้นมาทาน อี้จิ่นหลีพลางมองเธอขณะทานไปด้วย

สายตาของเขาทำให้เธอรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย ดังนั้นเธอจึงหาหัวข้อมาคุยเพื่อลดความอึดอัดนี้ลง “โจ๊กนี่... อร่อยดีนะคะ คุณไม่ทานสักชามหน่อยเหรอ?”

แรงกดดันที่พุ่งใส่เธอลดลงทันที และความรู้สึกอันตรายที่เขาปล่อยออกมาก็ค่อย ๆ จางหายไป

เขาลุกขึ้นยืนและเดินมาหาเธอ จากนั้นก็ยกมือขึ้นมาหยิบเม็ดข้าวที่ติดอยู่ที่มุมปากของเธอแล้วเอาเข้าปากตัวเอง

“ดูเหมือนโจ๊กจะอร่อยจริง ๆ ตามที่เธอพูดเลยนะ” เขาพูด

ใบหน้าของเธอแดงอย่างช่วยไม่ได้ นี่เป็นการกระทำเรียบง่าย แต่ท่าทางของเขากลับดูยั่วยวนและเย้ายวนใจ

จากนั้นเขาก็ก้มลงมา แล้วเสียงหวานไพเราะเหมือนเครื่องเป่าซึ่งทำจากไม้ก็ดังขึ้นในหูของเธอ “รู้อะไรไหม? ฉันดีใจนะที่เธอบอกว่าไม่เสียใจเลย ไม่อย่างนั้น ฉันก็ไม่รู้จริง ๆ ว่าฉันจะทำอะไรลงไป บางที... ฉันอาจจะตายไปพร้อมกับเธอล่ะมั้ง?”