พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1239

แม้เธอจะอยากหลบเลี่ยงการทำร้ายเขามากแค่ไหน แต่สุดท้ายก็กลายเป็นแบบนี้อยู่ดี!

“ขอโทษเหรอ...” กู้ลี่เฉินกล่าวเย้ย “ทั้งหมดที่ผมพยายามมาตลอดหลายปีได้แค่คำว่าขอโทษเหรอ! เฮอะ ๆ ... เฮอะ ๆ ...”

เขาหัวเราะ แต่มีน้ำตาร่วงหล่นออกมาจากดวงตาของเขา

หลิงอี้หรานมองน้ำตาของกู้ลี่เฉินด้วยความว่างเปล่า จนกระทั่งดวงตาของเธอถูกปิดบังด้วยมือคู่หนึ่ง “หยุดดูได้แล้ว สิ่งที่ต้องพูดเธอก็ได้พูดไปแล้ว กลับขึ้นรถเถอะ”

นี่เป็น... เสียงของอี้จิ่นหลี!

หลิงอี้หรานซึ่งโดนปิดตาไว้เดินตามอี้จิ่นหลีกลับขึ้นรถไป

รถสีดำค่อย ๆ เคลื่อนตัวจากไป

จากนั้นเย่ฉงเว่ยก็กลับมาได้สติอีกครั้ง

เขาประหลาดใจกับทุกอย่างที่เกิดขึ้นในวันนี้ ไม่ใช่แค่เรื่องที่อี้จิ่นหลีแต่งงานกับหลิงอี้หรานเท่านั้น แต่เขายังประหลาดใจกับเรื่องที่หลิงอี้หรานกลายเป็นเด็กผู้หญิงคนนั้นที่ลี่เฉินตามหามาตลอด

ฟังดูบ้าบอ แต่ก็เป็นเรื่องจริง

เมื่อเห็นสภาพกู้ลี่เฉินในตอนนี้ เย่ฉงเว่ยก็ถอนหายใจอยู่ในใจ ตั้งแต่โตมาด้วยกันน้อยมากที่เขาจะเห็นลี่เฉินร้องไห้ แต่ตอนนี้หลิงอี้หรานทำให้ลี่เฉินร้องไห้

“ค่ะ” เธอตอบ พ่อของเขาเป็นความเจ็บปวดและสมาชิกในครอบครัวที่เขาคิดถึงมากที่สุด ในวันแบบนี้เขาจึงต้องบอกท่านไว้จริง ๆ

หลิงอี้หรานตามอี้จิ่นหลีไปยังห้องไว้ทุกข์ แต่ด้วยอารมณ์ความรู้สึกที่ต่างออกไป

ป้ายจารึกสำหรับเป็นอนุสรณ์ของนายท่านอี้ถูกวางไว้ภายใต้แสงสว่างของโคมไฟอย่างเงียบเชียบ

อี้จิ่นหลีวางใบสำคัญการสมรสทั้งสองใบลงตรงหน้าป้ายจารึกโดยไม่ได้พูดอะไร เขาแค่มองชื่อพ่อของเขาที่สลักอยู่บนนั้นเงียบ ๆ ราวกับว่าสิ่งที่เขาต้องการจะพูดได้อยู่บนใบสมรสหมดแล้ว

หลิงอี้หรานเดินเข้าไปยังป้ายอนุสรณ์และโค้งคำนับสามครั้งอย่างให้ความเคารพก่อนจะพูดว่า “คุณพ่อคะ แม้ว่าเราจะไม่เคยเจอกัน แต่วันนี้หนูกลายเป็นภรรยาของจิน และเป็นสะใภ้ตระกูลอี้แล้วนะคะ นอกจากนั้น จินกับหนูยังมีลูกด้วยกันสามคนเลยค่ะ ครอบครัวนี้คงจะครึกครื้นและมีชีวิตชีวาขึ้นมาอีกครั้งหลังจากที่พวกเขาเกิดมาค่ะ”