พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1244

“ร้องไห้ทำไม?” อี้จิ่นหลีถามพลางเดินเข้ามาด้วยสีหน้าไม่สบายใจเล็กน้อย

หลิงอี้หรานสะอึกสะอื้น “พ่อแม่ของเหลียนอี... เพิ่งโทรมาบอกว่า เหลียนอีถูกย้ายตัวไปโรงพยาบาลใหม่แล้วค่ะ ขอบคุณนะคะ” เธอขอบคุณเขาด้วยใจจริง

อี้จิ่นหลีกล่าวเสียงเบา “ฉันต้องทำตามเงื่อนไขที่ตกลงกับเธออยู่แล้วสิ ไม่มีอะไรต้องขอบคุณหรอก ยังไงเธอแต่งงานกับฉันก็เพื่อชินเหลียนอีอยู่แล้วไม่ใช่หรือไง?”

เขาเช็ดผมที่เปียกพลางพูดอย่างนั้น

เธอสูดลมหายใจเข้าแล้วเดินมาหาเขาพร้อมพูดว่า “ให้ฉัน... เช็ดผมให้คุณนะ” เขาชอบให้เธอเช็ดผมให้หลังจากที่สระเสมอ

เขาชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะมองเธอ ดวงตาสีดำสนิทซึ่งซ่อนอยู่หลังหน้าม้าที่เปียกของเขาเป็นสีเข้มยิ่งขึ้น “นี่เธอพยายามจะเอาใจฉันเหรอ?”

หลิงอี้หรานกล่าวว่า “คุณจะคิดว่าฉันพยายามเอาใจคุณก็ได้ ถึงเราจะแต่งงานกันเพื่อเหลียนอี แต่ฉันก็ไม่อยากให้ชีวิตคู่ของเราแย่ เพราะไม่ว่ายังไงคุณก็ไม่ได้มีแผนจะหย่ากับฉันนี่ งั้นเราก็ต้องอยู่ด้วยกันตลอดไปใช่ไหม? คุณอยากมีชีวิตคู่ที่เย็นชืดไปตลอดชีวิตหรือไง?”

เขาเงียบไปพักหนึ่งก่อนจะส่งผ้าขนหนูให้เธอ

“ก้มลงมาสิคะ” หลิงอี้หรานกล่าว เขาตัวสูงกว่ามากจนเธอเช็ดผมให้เขาไม่ได้ ถ้าเขาไม่ก้มลงมา

ดวงตาสีเข้มของเขามองมาที่เธอ เขาค่อย ๆ ก้มลงจนดวงตาของพวกเขาอยู่ในระดับเดียวกัน

ในทันใดนั้นเองที่ใบหน้าของพวกเขาใกล้กันมากจนมองเข้าไปในดวงตาของอีกฝ่ายได้ หลิงอี้หรานเห็นตัวเองในม่านตาสีดำสนิทของเขาได้ชัดเจน

เพราะเขาไม่สามารถทนกับความเป็นไปได้ที่จะต้องเสียเธอไปแม้แต่นิดเดียว!

“ถ้าทำแบบนั้น ฉันก็จะขัดขืนทุกทาง กฎหมายตอนนี้บังคับให้ฉันทำหัตถการลดการตั้งครรภ์ไม่ได้ ฉันจะไม่ยอมให้ใครแตะต้องลูกในท้องของฉันทั้งนั้น!” หลิงอี้หรานกล่าว

นี่เป็นการวางเดิมพันที่เธอต้องเป็นผู้รับผิดชอบ “ถ้าการลดการตั้งครรภ์ไม่มีความเสี่ยง บางทีฉันอาจจะตอบตกลงเพื่อให้เด็กสองคนที่เหลือคลอดออกมาอย่างปลอดภัย แต่ความเสี่ยงที่จะส่งผลต่อเด็กในท้องสองคนจากการทำหัตถการลดการตั้งครรภ์มันสูงกว่าปกติ ฉันเลยไม่อยากเสี่ยง!”

ทันใดนั้นอี้จิ่นหลีก็ดึงผ้าขนหนูออกจากศีรษะของตนเอง เขามองผู้หญิงตรงหน้าและพูดว่า “เธอรู้หรือเปล่าว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าร่างกายของเธออุ้มท้องเด็กสามคนไม่ไหว?”

“แต่ร่างกายของฉันอย่างน้อยก็น่าจะทนไปอีกสี่เดือนที่เหลือได้นี่คะ!” หลิงอี้หรานสบตากับอี้จิ่นหลีโดยไม่สะดุ้งสะเทือน “ถ้าฉันอุ้มท้องได้ 28 สัปดาห์ จากนั้นเราผ่าคลอดก่อนกำหนด มันก็น่าจะมีโอกาสที่ลูก ๆ จะรอด ใช่ไหมคะ?”