พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1273

อย่างไรก็ตามข่าวดีในวันนี้ก็คือ อาการของเหลียนอีดีขึ้นแล้วและน่าจะย้ายออกจากไอซียูได้ในอีกสองวัน จากนั้นอีกไม่นานเธอก็น่าจะเข้ารับการผ่าตัดครั้งที่สองได้

หลิงอี้หรานไปส่งโจวเชียนหยุนหลังจากไปเยี่ยมชินเหลียนอี ถึงอย่างนั้นจู่ ๆ คนขับก็หยุดรถลงเมื่อพวกเขานั่งมาได้ครึ่งทาง หลิงอี้หรานตกตะลึงในทันที ไม่นานหลังจากนั้นเธอก็พบว่ารถของพวกเธอโดนล้อมไว้ด้วยรถคันสีดำเสียแล้ว

ในตอนนั้นร่างหนึ่งก็ลงมาจากรถและเดินตรงมายังรถของหลิงอี้หราน บอดี้การ์ดซึ่งนั่งอยู่ตรงด้านหน้าเองก็ลงจากรถไปเพื่อหยุดกู้ลี่เฉินที่เดินมาถึงประตูรถ

กู้ลี่เฉินชำเลืองมองบอดี้การ์ดเล็กน้อย คนที่อยู่ข้างหลังเขาตรงเข้ามา และหลายคนก็เริ่มต่อสู้กัน

แม้ว่าบอดี้การ์ดที่อี้จิ่นหลีส่งมาตามหลิงอี้หรานจะได้รับการคัดเลือกมาอย่างดี แต่เพราะกู้ลี่เฉินมีคนมามากกว่า ดังนั้นคนของหลิงอี้หรานจึงอ่อนกำลังลงในทันที

กู้ลี่เฉินเดินเข้ามาใกล้ประตูรถฝั่งที่หลิงอี้หรานอยู่และเปิดมันออก หลิงอี้หรานมองเห็นใบหน้าหล่อเหลาที่ซีดเซียวของเขา “อี้หราน ผมมีเรื่องอยากพูดกับคุณ” เขาพูดด้วยเสียงแหบแห้ง

หลิงอี้หรานขมวดคิ้วและพูดว่า “คุณพูดอะไรที่อยากพูดได้นะ แต่ทำไมต้องใช้วิธีแบบนี้ด้วย?”

“ถ้าผมไม่ทำแบบนี้ ผมก็กลัวว่าจะไม่มีโอกาสได้คุยกับคุณอีก” กู้ลี่เฉินยิ้มเจื่อนและพูว่า “ผมแค่อยากหาที่เงียบ ๆ และพูดกับคุณสักสองสามคำจะได้ไหม?”

น้ำเสียงของเขาคล้ายเว้าวอน

หลิงอี้หรานเม้มปากขณะที่มองสภาพของกู้ลี่เฉินในตอนนี้ที่ทำให้เธอนึกถึงเรื่องที่เขาเอาชีวิตตัวเองมาเสี่ยงเพื่อช่วยเธอและสุดท้ายก็เลือดอาบไปทั้งหัว

อย่างไรเสียเขาก็ช่วยชีวิตเธอและลูกไว้

ครั้งหนึ่งเธอเคยยืนอยู่ที่นี่ตลอดทั้งคืน ในตอนนั้นเขาเป็นความหวังเดียวของเธอ เธอหวังไว้สุดหัวใจว่าเขาจะมาเจอและให้การช่วยเหลือ

ในตอนนั้นเองที่เขาน่าจะเป็นเชือกชูชีพเส้นเดียวที่เธอสามารถคว้าเอาไว้ได้

ทว่าเธอกลับไม่ได้รับโอกาสให้พูดกับเขาด้วยซ้ำ ทั้ง ๆ ที่สุดท้ายเธอก็เจอเขาแล้ว!

กู้ลี่เฉินดูเหมือนจะเดาสิ่งที่หลิงอี้หรานคิดและพึมพำว่า “วันนั้นเป็นความผิดของผมเอง ผมไม่ควรหลบเลี่ยงคุณ ผมไม่ควรทำให้คุณต้องเจ็บปวดจากการที่ผมไม่ทำอะไรในตอนที่คุณต้องการความช่วยเหลือมากที่สุด”

“ทั้งหมดเป็นอดีตไปแล้วล่ะค่ะ” หลิงอี้หรานพูดเสียงเบาขณะที่หลุบตาลง