พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1275

ทันใดนั้นปลายจมูกของเธอก็รู้สึกระคายเคืองขึ้นมา เธอซาบซึ้งในสิ่งที่เขาทำเพื่อเธอ แต่... บางทีอาจพูดได้ว่าในตอนที่เจอเขาครั้งแรกเธอไม่รู้ว่ารักคืออะไร เธอคิดกับเขาแค่เพื่อนคนหนึ่งเท่านั้น

เมื่อเธอจำเรื่องทุกอย่างหลังจากนั้นได้ หัวใจของเธอก็ถูกครอบครองด้วยใครอีกคนไปแล้ว เธอจึงไม่เหลือความรู้สึกพิเศษให้รักใครอีก

“ค่ะ” เธอให้คำตอบอย่างตรงไปตรงมา

เขาดูเหมือนคนโดนฟ้าผ่า และดวงตานกฟินิกซ์ของเขาก็เต็มไปด้วยความเจ็บปวด “ทำไมคุณถึงมั่นใจนักล่ะ? คุณพูดอย่างนั้นเพื่อให้ผมตัดใจใช่ไหม? เพราะว่าคุณแต่งงานกับอี้จิ่นหลีแล้ว และอุ้มท้องลูกของเขา คุณเลยพูดกับผมแบบนั้นใช่ไหม?”

“ไม่ใช่ค่ะ ถึงไม่ได้แต่งงานกับจินและไม่มีลูก ฉันก็คงบอกคุณแบบนั้นอยู่ดี” หลิงอี้หรานพูด

“งั้นคุณรักเขาเหรอ? คุณรักจิ่นหลีเหรอ?” ดวงตาทั้งคู่ของเขาจ้องมองที่เธอไม่วางตา ราวกับว่าเขาหวังด้วยใจทั้งหมดว่าเธอจะปฏิเสธมัน

ถึงอย่างนั้นก่อนที่อี้หรานจะได้พูดอะไร เสียงหนึ่งก็ดังขึ้น “เธอจะรักหรือไม่รักฉันแล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณ?”

หลิงอี้หรานขนลุกและรีบหันไปมองต้นเสียง เธอเห็นอี้จิ่นหลีเดินเข้ามาในสตูดิโอด้วยใบหน้าโกรธเคือง “ลี่เฉิน กล้าดียังไงมาเอาตัวภรรยาฉันมาง่าย ๆ แบบนี้? ถ้ามีครั้งหน้า ตึกของกู้กรุ๊ปคงต้องโดนทุบทิ้งแล้วล่ะ!”

กู้ลี่เฉินดูเหมือนจะไม่แปลกใจที่อี้จิ่นหลีสามารถบุกเข้ามาในคฤหาสน์และหาทางมาที่นี่ได้ ถึงอย่างนั้นดวงตาของเขาก็ยังคงมองอยู่ที่หลิงอี้หราน “แล้วไง? คุณให้คำตอบผมไม่ได้เหรอ? ใช่... หรือไม่?”

เมื่อเปรียบเทียบกับท่าทางของชายทั้งสองในขณะนี้แล้ว หลิงอี้หรานดูจะเป็นคนที่สงบเยือกเย็นที่สุด “เพราะฉันคิดว่าฉันสามารถลืมเขาและตัดความรู้สึกที่มีต่อเขาทั้งหมดไปได้ แต่ฉันทำไม่ได้ เขาอยู่ในหัวใจของฉันตลอดมา อีกอย่างฉันก็ให้คำสาบานต่อหน้าป้ายจารึกของพ่อเขาแล้วว่าฉันจะอยู่เคียงข้างเขาไปตลอดชีวิต และเป็นภรรยาที่ดีของเขา”

ริมฝีปากบางของอี้จิ่นหลีเม้มเข้าหากันแน่น ความตกตะลึงบบนใบหน้าของเขาค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นความเคร่งขรึม

กู้ลี่เฉินกล่าวอย่างไม่เชื่อว่า “เขาบังคับให้คุณสาบานล่ะสิ ใช่ไหม?”

หลิงอี้หรานกล่าวอย่างจริงจัง “ไม่เลยค่ะ ฉันทำเองด้วยความสมัครใจ! ไม่มีใครบังคับฉันทั้งนั้น กู้ลี่เฉิน ทุกอย่างที่ฉันพูดเป็นความจริง ฉันกำลังจะมีชีวิตที่ดีกับจินและมีความสุข เพราะอย่างนั้นแล้วคุณก็เลิกรักฉันสักทีเถอะ”