พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1302

ในทันใดนั้นเองดวงตาของอี้จิ่นหลีก็เปลี่ยนเป็นสีแดง นี่เขาประหม่าเกินไปหรือเปล่า หรือเขาคาดหวังมากเกินไปจนตัวสั่น? ริมฝีปากของเขาเองก็สั่นเทาด้วยเช่นกัน

“เธอรักฉัน... จริงเหรอ?” เขาพึมพำเสียงสั่น

หลิงอี้หรานกล่าวว่า “ค่ะ จะไม่จริงได้ยังไง? จิน ฉันรักคุณ ฉันคิดว่าคงใช้เวลานานกว่าจะรักคุณอีกครั้ง แต่... ความรักดูเหมือนจะไม่เกี่ยวกับเวลาเลย”

ไม่ได้มีเหตุการณ์โลกแตก หรือโอกาสพิเศษอะไร เธอแค่ยืนยันความรู้สึกที่มีต่อเขาเท่านั้น

น่าจะเพราะว่าเธอรักเขา

ในทันใดนั้นอี้จิ่นหลีก็กอดหลิงอี้หรานไว้ในอ้อมแขนอีกครั้ง “เธอบอกว่ารักฉัน เธอจะกลับคำไม่ได้แล้วนะ!”

“ค่ะ ฉันไม่กลับคำหรอก” เธอกล่าว และได้ยินเสียงสะอื้นในคอของเขา “จิน คุณร้องไห้เหรอคะ?”

เขาไม่ได้ตอบ แต่กลับฝังหน้าลงไปในหัวไหล่ของเธอ สูดดมกลิ่นเธอราวกับจะประทับทุกอย่างเกี่ยวกับเธอลงไปในหัวใจของเขา

หลิงอี้หรานรู้สึกได้เพียงความเปียกชื้นบนไหล่ของเธอ

...

เมื่อหลิงอี้หรานและอี้จิ่นหลีค่อย ๆ เดินออกมาจากสุสาน เกาฉงหมิงซึ่งรออยู่ข้างนอกก็ต้องแปลกใจเพราะเห็นเจ้านายของเขาตาแดง ๆ

ในทางกลับกันหลิงอี้หรานดูเหมือนจะมีชีวิตชีวาขณะที่มีรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้า

ไม่รู้ทำไมเกาฉงหมิงถึงนึกเป็นภาพของชายคนหนึ่งที่กำลังกลั่นแกล้งสาวน้อยจนเธอตาแดงเพราะร้องไห้ด้วยความเสียใจในขณะที่ชายคคนนั้นกำลังสนุกสนาน!

‘นายน้อยอี้ร้องไห้... จริง ๆ เหรอ?

‘เอ่อ... นี่นายหญิงพูดอะไรจนทำให้นายน้อยอี้ถึงกับร้องไห้กัน?’

“เธอต้องบอก ถึงแม้จะทำให้ฉันตามบวมก็เถอะ เธอจะเก็บมันไว้คนเดียวไม่ได้!” อี้จิ่นหลีกล่าว เธอรู้ไหมว่ามันมีความหมายกับเขามากแค่ไหนกับการที่เธอบอกว่ารักเขา?

“ได้ค่ะ ๆ !” เธอพูด ราวกับกำลังปลอบเด็กคนหนึ่งอยู่พลางก็ยกมือขึ้นลูบไหล่เขาไปด้วยเหมือนลูบตัวลูกสุนัขตัวน้อย

เกาฉงหมิงก็ยังคงตื่นตะลึง!

มีแค่นายหญิงนี่แหละ ที่จะทำแบบนี้กับนายน้อยอี้ได้ ถ้าเป็นคนอื่นมีหวังโดนตัดมือด้วนไปแล้ว!