พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1368

เธอหวังแค่ว่าเขาจะใจดีกับอาหยันน้อยก็เท่านั้น!

หลังจากถ่ายไปสองสามรูปเจ้าตัวน้อยก็พูดว่า “แม่ฮะ มาถ่ายรูปกับพ่อและผมด้วยสิครับ! ได้ไหมครับพ่อ?”

เจ้าตัวเล็กเงยหน้ามองเย่เหวินหมิงด้วยความคาดหวัง

เย่เหวินหมิงกำลังจะตอบตกลง แต่โจวเชียนหยุนกลับพูดมาก่อนว่า “รูปเราถูกถ่ายไว้แล้วอัตโนมัติตอนที่เราขี่ม้าหมุนในสวนสนุกนี่แล้วล่ะ แม่จะเอารูปให้ลูกตอนที่เรากลับถึงบ้านกันแล้วโอเคไหมจ๊ะ?”

เจ้าตัวเล็กพยักหน้าด้วยความตื่นเต้นในทันที และไม่ได้พูดเรื่องนี้อีก

โจวเชียนหยุนถอนหายใจอย่างโล่งอก เธอเพิ่งค้นพบว่าสวนสนุกมีระบบนี้ด้วย และมันช่วยไม่ให้เธอต้องฝืนถ่ายรูปกับเย่เหวินหมิง

แม้นี่จะเป็นความปรารถนาของลูกชายเธอ แต่นี่ก็เป็นการทรมานเธอด้วยเช่นกัน

สีหน้าของเย่เหวินหมิงบูดบึ้ง ‘ผู้หญิงคนนี้ไม่อยากถ่ายรูปร่วมกับฉันงั้นเหรอ?’

‘ฉันควรเป็นคนที่ไม่อยากทำสิ่งนี้สิ ผู้หญิงคนนี้กล้าดียังไง...’ ถึงอย่างนั้นโจวเชียนหยุนก็ไม่ได้ชำเลืองมองเขาสักนิด เธอก้มหน้าพูดกับลูกชายเท่านั้น ทั้งผู้ใหญ่และเด็กต่างพากันชี้ไปยังทิวทัศน์นอกหน้าต่างชิงช้าสวรรค์

ในทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่าเธอทำกับเขาเหมือนเป็นอากาศ

ตอนเที่ยง พวกเขาสามคนเจอหาร้านอาหารในสวนสนุกและนั่งลง โจวเชียนหยุนหยุดกินหลังจากที่กินไปนิดหน่อย

“ทำไมไม่กินแล้วล่ะ?” เขาถามเมื่อเห็นว่าเธอหยุดกินไป

“ฉันอิ่มแล้วค่ะ” เธอพูดเสียงเบา

คิ้วของเขาขมวดมุ่นอย่างช่วยไม่ได้ ‘เธอแทบจะกินไปได้ไม่ถึงสามคำ เธออิ่มแล้วเหรอ?’

เจ้าตัวน้อยขอไปสนามเด็กเล่นของร้านอาหารหลังจากกินอาหารเที่ยงเสร็จ

ความรู้สึกไม่ดีปรากฏในหัวใจของเขา และภาพที่เธอหน้าซีดเผือดด้วยความเจ็บปวดก่อนหน้านี้ก็ปรากฏขึ้นในหัวของเขาอีกครั้ง

เธอคงไม่ต้องกินยาเยอะขนาดนี้ในครั้งเดียวถ้าเป็นโรคทั่วไป!

“เย่เหวินหมิง อะไรของคุณ? เป็นห่วงฉันเหรอ? คุณต้องเกลียดฉันจนอยากให้ฉันตายไม่ใช่เหรอคะ? ทำไมต้องมาสนใจด้วยว่าฉันเป็นอะไร?” เธอกล่าวเย้ย

ใบหน้าของเย่เหวินหมิงมืดมน “อย่าสำคัญตัวเองไปหน่อยเลย ฉันแค่ไม่อยากให้เธอตายต่อหน้าให้รำคาญลูกตา ถ้าวันไหนจะตาย ก็ไปตายในที่ที่ฉันมองไม่เห็น!”

พูดจบเขาก็สะบัดมือเธออย่างแรงราวกับสัมผัสสิ่งสกปรก