พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1376

โดยเฉพาะเมื่อ... เจอกับไป๋ทิงซินในวันนี้ เขาพยายามที่จะซ่อนความคิดและอารมณ์เอาไว้อย่างเห็นได้ชัด

ถึงอย่างนั้นเขาก็อยู่ไม่สุขเมื่อได้ยินเรื่องของชินเหลียนอี!

“แต่เขากับเกาม่านหลิน...” หลิงอี้หรานกล่าวอย่างไม่มั่นใจ

“ต้องมีเหตุผลสำหรับเรื่องนั้น บางครั้งเธอได้อย่างก็เสียอย่าง เธอต้องเลือกเอา” อี้จิ่นหลีกล่าว

หลิงอี้หรานตะลึงไป “นี่คุณหมายความว่าไป๋ทิงซินเลือกเกาม่านหลินเพราะว่าเขาต้องการจะเอาตระกูลไป๋คืนมาเหรอคะ?”

“ก็แค่มีความเป็นไปได้น่ะ” อี้จิ่นหลีเอ่ย

หลิงอี้หรานเงียบไป ‘ไป๋ทิงซินทำแบบนั้นจริงเหรอ? แล้วเขาจะบอกอะไรเหลียนอี?’

อี้จิ่นหลีจับมือของหลิงอี้หรานไว้แน่นราวกับต้องการปลอบประโลมความเครียดและวิตกกังวลของเธอ

ภายในห้องพักผู้ป่วย ชินเหลียนอีและไป๋ทิงซินต่างมองหน้ากันและกัน คนตรงหน้าเธออยู่ใกล้มาก แต่ไม่รู้ทำไมเธอถึงได้รู้สึกว่าเขาช่างห่างไกล... ห่างไกลเหลือเกิน...

ระยะห่างระหว่างพวกเขาในตอนนี้มากกว่าที่เคย

“เรื่อง... ในข่าว... เป็นเรื่องจริงไหม?” เธอพูดตะกุกตะกัก เธอฟื้นจากอาการโคม่ามาได้สักพักแล้ว แต่เธอเพิ่งพูดได้ในสองสามวันมานี้เอง ดังนั้นเธอจึงพูดได้ไม่คล่องนัก

ไป๋ทิงซินเงียบเฉย หลังจากนั้นพักใหญ่เขาก็ตอบว่า “จริง”

ชินเหลียนอีตัวสั่น “นี่คุณ... คบกับ... ผู้หญิงคนอื่นเหรอ?” เธอพยายามที่จะลืมตากว้างในขณะพูด ราวกับอยากจะมองเขาให้ชัดขึ้น

ชินเหลียนอีหลบตาลงช้า ๆ ราวกับใช้ความคิด ในขณะที่ไป๋ทิงซินยังคงคุกเข่าลงตรงหน้าเธอราวกับรออะไรบางอย่าง

พวกเขาทั้งสองนิ่งงันราวรูปปั้น

สักพักหลังจากนั้นริมฝีปากที่ค่อนข้างแห้งของชินเหลียนอีก็ขยับพึมพำว่า “ไป๋ทิงซิน... กลายเป็นว่า... ความรัก... ความรักของคุณมีให้ฉันแค่นี้สินะ”

รูม่านตาของไป๋ทิงซินหดลงในทันที และใบหน้าของเขาก็ซีดเผือด มือของเขาที่ปล่อยอยู่ข้างตัวกำแน่นราวกับพยายามที่จะสะกดกลั้นบางอย่างไว้อย่างหนัก

ชินเหลียนอียิ้มอ่อนโยน แต่รอยยิ้มของเธอกลับดูขมขื่นมาก

เธอไม่เคยรู้สึกเจ็บปวดมากอะไรขนาดนั้นเลยในตอนที่ชีวิตอยู่ระหว่างความเป็นกับความตาย แต่ตอนนี้เธอเจ็บปวดอย่างรุนแรงมากเหลือเกิน!