พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1388

ในทันใดนั้นความรู้สึกว่างเปล่าในมือก็ทำให้เย่เหวินหมิงตกอยู่ในภวังค์ไปชั่วคราว

“เหวินหมิง...” เสียงอันเจ็บปวดของคงจื่ออินดังขัดขึ้น

เย่เหวินหมิงย่อตัวลงนั่งข้าง ๆ และมองสิ่งที่เกิดขึ้นกับคงจื่ออิน ใบหน้าของเธอซีดเซียวจนเกือบเป็นสีขาว และแม้แต่ริมฝีปากของเธอก็สั่นเทา

“เหวินหมิง ฉัน... ฉันแค่อยากให้อาหยันน้อยได้เจอกับพ่อแม่ฉัน ฉันคิดว่า... จะเป็นแม่ที่ดี แต่... แต่ฉันไม่คิดเลยว่ามันจะเป็นแบบนี้ ฉัน...” คงจื่ออินพูดอย่างยากลำบบากราวกับว่าเธอไม่รู้เรื่องและหวังดี

ในทันใดนั้นเองคงจื่ออินก็ขมวดคิ้วและทำสีหน้าเจ็บปวดยิ่งกว่าเดิม “โอ๊ย... เหวินหมิง ท้องฉัน เจ็บจังค่ะ...”

เย่เหวินหมิงขมวดคิ้ว “เอาล่ะ เลิกพูด ผมจะส่งคุณไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้”

เมื่อเย่เหวินหมิงอุ้มคงจื่ออินขึ้นมา เขาก็พบว่าที่ก้นของชุดที่คงจื่ออินสวมเปื้อนไปด้วยเลือดสีแดง

วันนี้คงจื่ออินสวมชุดสีขาว รอยเลือดสีแดงนั้นจึงทำให้คนตกใจมากขึ้นไปอีก

นายท่านและคุณนายเองก็ทำท่าตกใจ “ทำไมมีเลือดได้? จื่ออิน โจวเชียนหยุนทำเธอเจ็บตรงไหน?”

โจวเชียนหยุนเองก็แปลกใจไปด้วย คงจื่ออินเพิ่งล้มลงไป เพราะอย่างนั้นเธอไม่น่าจะมีเลือดออกมากขนาดนี้แม้ว่าของบนโต๊ะจะตกใส่ก็ตาม

ในทันใดนั้นโจวเชียนหยุนก็ตัวแข็งทื่อ ภาพนี้ทำให้เธอนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในตอนนั้นอีกครั้ง

ในตอนนั้นคงจื่ออินตกบันไดและมีเลือดอาบกระโปรง เธอทำหน้าเจ็บปวดแล้วไปโรงพยาบาลในอ้อมแขนของเย่เหวินหมิง

‘เหตุการณ์เหมือนกันขนาดนี้ได้ยังไง?!

‘นี่... คงจื่ออินตั้งใจจะทำแบบเดียวกันอีกครั้งเหรอ?’

ในตอนนี้โจวเชียนหยุนรู้สึกได้ถึงความเย็นที่คืบคลานไปทั้งร่าง

“เธอ...” เขามองเธออย่างเดือดดาล แต่ก็ต้องตะลึงไปเมื่อเห็นแก้มที่ซูบตอบของเธอ

‘เธอผอม... ขนาดนี้ไปตั้งแต่เมื่อไหร่? เธอดูผอมลงกว่าตอนที่พวกเราเจอกันที่สวนสนุกซะอีก ขนาดกระดูกที่นิ้วของเธอที่จับอาหยันน้อยยังเห็นได้ชัดซะขนาดนั้น’

จู่ ๆ เขาก็คิดถึงช่วงเวลาที่เขาจับข้อมือของเธอก่อนหน้านี้ ‘นี่มัน... ผอมกว่าตอนนั้นอีก!’

ความเจ็บปวดค่อย ๆ กระจายไปทั่วทั้งอกของเขา

“เหวินหมิง ทำไมหยุดเดินล่ะ?” เสียงของคุณนายคงดังขึ้น