พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1393

แม้ว่าคนตรงหน้าจะเป็นพ่อของเขา แต่ก็ไม่ควรมากล่าวหาแม่ของเขาว่าเป็นคนผิดอยู่ดี!

สีหน้าของเย่เหวินหมิงถอดสี “อาหยันน้อย หลีกไป แม่ของลูกทำผิดและต้องขอโทษ”

เจ้าตัวเล็กกล่าวว่า “ไม่หลีก ทำไมแม่ต้องขอโทษด้วยทั้ง ๆ ที่ไม่ได้ทำอะไรผิด? แม่แค่แตะมือของผู้หญิงคนนั้นเบา ๆ แต่เธอล้มลงไปเอง แม่แค่ไม่อยากให้ผู้หญิงคนนั้นแตะผม! แม่ไม่ได้ทำอะไรผิด!”

แล้วเขาก็ไม่ชอบผู้หญิงคนนั้นด้วย

แม้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะยิ้มให้เขา แต่สายตาที่เธอมองเขากลับมีแต่ความเกลียดชัง

แม้เจ้าตัวเล็กจะยังเป็นเด็ก แต่เขาก็สัมผัสได้ว่าใครใจดีกับเขา และใครเกลียดเขา

แต่คำพูดของอาหยันน้อยในตอนนี้มีแต่เติมเชื้อเพลิงให้เปลวไฟของเย่เหวินหมิง

“โจวเชียนหยุน นี่นะเหรอที่เธอสอนลูก? โกหกทั้งเพ! เธออยากให้เขาเป็นคนขี้โกหกเหมือนเธอเหรอ? เผื่อเธอไม่รู้นะ ในห้องมีกล้องวงจรปิด!

“จื่ออินแค่อยากจะคุยกับอาหยันน้อย แต่เธอผลักเขา!

“เธอผลักเขานิดเดียว แต่ก็มีเจตนาร้าย! เธอรู้ว่าจื่ออินท้องอยู่ และเธอทำแบบนี้ก็เพราะกลัวว่า ถ้าจื่ออินคลอดเด็กคนนั้นออกมาแล้วจะทำให้ฐานะของอาหยันน้อยสั่นคลอน!”

เย่เหวินหมิงกล่าวเรื่องร้ายกาจอย่างนั้นออกมา ทุกคำของเขาทั้งเย็นชาและแหลมคม!

ในที่สุดโจวเชียนหยุนก็เข้าใจคำที่เขาว่า คำพูดฆ่าคนได้มันเป็นอย่างไร!

ในตอนนี้เองที่เย่เหวินหมิงรู้สึกเพียงว่าเขาถูกโจวเชียนหยุนหลอกลวง

เขาคิดแค่ว่าทุกอย่างเป็นแผนการเมื่อนึกถึงเรื่องที่เธอเต็มใจมอบสิทธิ์เลี้ยงดูให้กับเขา เธอให้เด็กคนนั้นเติบโตมาเคียงข้างเขาเพื่อที่เขาจะได้มอบตระกูลเย่ให้กับอาหยันน้อย และเธอก็จะได้เปลี่ยนแปลงชีวิตของตัวเอง

ดังนั้นเขาจึงมองโจวเชียนหยุนด้วยความโกรธเคือง และความเจ็บปวดที่เขาอธิบายไม่ได้!

ในขณะเดียวกันนี้โจวเชียนหยุนก็ดูเหมือนโดนฟ้าผ่า เธอมองเย่เหวินหมิงขณะที่ตัวสั่นไปทั้งร่าง

‘เขาพูดเรื่องแบบนั้นต่อหน้าอาหยันน้อยได้ยังไง?

‘เขาไม่ควรพูดอะไรแบบนั้นถ้าเขามีความรักของคนเป็นพ่อบ้าง! ถึงเขาจะไม่ชอบฉัน แต่เขาควรจะตะโกนแบบนั้นใส่ฉันตอนที่อาหยันน้อยไม่อยู่สิ!’